#586 Gesappel

Prachtig idee. Veel verborgen in 'achteloze' zinnen.

Ik vind de dialoog over het keppeltje wat vaag. Daar blijft het verborgen. Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben. De vlinder en de orkaan.

Zorgt die potentie van wind ervoor dat de deur naar het verleden opengaat? Is het schoenpoetsen een manier om er niet te zijn als de deur klappert?

Dank je wel voor je oefening.

Hoi Emmy.

Ik heb je verhaal nu een paar keer achter elkaar gelezen en het blijft een beetje in mijn hoofd rondhangen. In het begin lijkt het zo klein allemaal: gezeur over een leugentje, schoenen poetsen, te laat zijn. Maar juist dat gewroet in zijn eigen motieven vind ik heel raak. Daniel voelt meteen als iemand van vlees en bloed, iemand die zichzelf net zo hard veroordeelt als de wereld om hem heen.

Het sterkste stuk is voor mij het snoepje onder zijn schoen en dat knarsende geluid. Daar kantelt alles. Misschien kun je vlak voor de sprong naar het verleden nog één heel gewoon beeld in de sjoel neerzetten, zodat je nog iets langer in het nu blijft en dan pas die klap naar toen maakt.

Verder: toon, detail en onderliggende dreiging kloppen gewoon. Ik zou hier zo in doorlezen.

Dag Emmy,

Het sterkste stuk is voor mij het snoepje onder zijn schoen en dat knarsende geluid. reageerde Simcha Bakker.
Daar sluit ik me bij aan.
Ik denk dat een alinea-indeling zou kunnen helpen om je bijdrage iets duidelijker te maken voor de lezer.
Dat gecombineerd met een detail, zoals een mobieltje of iets dergelijks, om de perspectieven in tijd nét iets duidelijker te maken. Ik moest het nu twee keer lezen. Dat deed ik dan wel met een gepaste mate van respect voor de kwaliteit van de woorden, zinnen en sfeer.
Ik zag mezelf weer graaien, schuiven, reiken naar dat kleine beetje voedsel dat ons toegeworpen werd.
'Mooie' slotzin. 
ZGG!

Mooi beschreven hoe iemand worstelt met de regels van zijn geloof en zijn verleden. De zin Maar dit soort kleinigheden kunnen de dood van een ander in gang zetten. Een knikje in de verkeerde richting… deed me denken aan een tragisch incident op de West Oever.

Hoi Emmy, 

Met plezier gelezen. Ik vind vooral de eerste alinea mooi geschreven waarin ik meteen werd meegenomen met het interne dialoog/conflict. 

Ik sluit me aan bij de feedback van Angus over alinea-indeling, dat leest prettiger (denk ik). 

De zin: De deur naar het verleden klapperde, vind ik echt heel mooi en krachtig!

Dit verhaal maakte veel indruk op me. In de huidige tijd, waarin dit thema weer gevoelig ligt, vond ik het mooi om het zo persoonlijk en menselijk te lezen. Vooral de kleine observaties bleven bij me hangen. Prachtige eindzin. Graag gelezen!

@Simcha, dankjewel! Goede tip van nog wat meer aankleding door nog een gebruikelijk beeld in sjoel Ik zal daar nog eens over nadenken, waar en welk detail daarbij een passende invulling is. Wellicht lukt het me nog dat aan te vullen (evenals de alinea’s. Morgen met een fris hoofd naar kijken, ben wat moe na een weekend vol sociale activiteiten)
 

@Angus Ik zal me buigen over de alinea’s. Dankjewel voor je fijne woorden!
@Job, L.S, Joost en Caitlin Dankjewel!

Hallo Emmy,

Prachtig hoe je alles zo klein en gedetailleerd beschrijft en hoe je de lezer tussen de regels door meeneemt in de innerlijke worsteling van de HP.

Prachtige zinnen weer zoals:Het gaf me dezelfde ongemakkelijke sensatie als bij het per ongeluk vertrappen van een slak.

En: De deur naar het verleden klapperde

Genoten

Wat een fijne schets Emmy. In de eerste alinea meteen het dilemma in je hoofdpersonage, wat is liegen, wie oordeelt over wie. Daar neem je de lezer mooi in mee. Het goed en kwaad in kleine persoonlijke keuzes al fijn verwoord, zonder het expliciet te noemen, waarmee je tegelijkertijd je peinzende hoofdpersonage vorm geeft. Ik leef met hem mee. Mooi gevonden; die innerlijke dialoog, het innerlijke conflict, waarin we als lezer mee kunnen oordelen over wat goed en kwaad is, hoe we levens van anderen beïnvloeden op verschillende niveaus, gewild en ongewild, dat besef. En dan de doorkijk naar dat intens verdrietige verleden. Mooi gevonden, ik heb het graag gelezen!

Kijk nog eens naar overbodige woorden in je zinnen, zoals ‘De laatste tijd vloog hij steeds vaker open.’ Het woord ‘steeds’ kan hier weg. Ga zo nog eens door je zinnen, en kijk wat het effect gaat zijn op je tekst.

Dank Lizette, voor je fijne feedback
Dat is een goede tip van de overbodige woorden. 

Dag Emmy,

Dat zal ik dus missen als dit forumonderdeel verdwijnt. Jouw bijdragen.
Ook die van anderen hoor. Maar ik keek altijd wel uit naar die van jou.
Heel anders dan die van mij.
Maar ook met een vast thema, waaraan het mijne ondergeschikt is.
Ik heb ze altijd met veel respect en waardering gelezen.

Dank Angus! Dat doet me goed. Ook jouw bijdragen (én je oprechte feedback!) zal ik erg missen. 
Het is erg jammer, deze website was naast een goede plek ook erg toegankelijk voor iemand met een zichtbeperking. Ik heb even een kijkje genomen op de website die onder we gaan ermee stoppen post werd gesuggereerd, maar ik dat daar niet zo aangenaam mijn weg kan vinden als hier.