#586 Gesappel
‘Was de taxichauffeur weer eens te laat, pap?’ Mijn dochter hielp me uit mijn jas.
‘Je weet hoe dat gaat.’
Ik was nog geen minuut binnen of ik had al gelogen. Binnen de muren van ons gebedshuis nog wel. Mocht ik er ooit voor op het matje geroepen worden, dan zou ik ervoor kunnen pleiten dat het strikt genomen geen leugen was. Ik had met mijn schouderophalend gemompel alleen maar gesuggereerd dat de chauffeur te laat was.
Dat laatste zou ik, als ik de Eeuwige was, misschien nog wel erger vinden, dan wanneer ik volmondig gelogen had. Achterbaks was het. Laf.
Ik had het nodig gevonden mijn schoenen nog even te poetsen. Ook al een gotspe op zaterdag, maar daar had ik lak aan. De taxichauffeur had geduldig een sigaret gerookt op mijn oprit.
Het is niets, zou je kunnen denken. Een kleinigheid. Maak je niet zo sappel, Daniel. Je bent er, dat is wat telt.
Maar dit soort kleinigheden kunnen de dood van een ander in gang zetten. Een knikje in de verkeerde richting…
‘Pap, je keppel.’
Tamar drukte me, nog voor ik kon vaststellen de mijne vergeten te zijn, een leenexemplaar in de hand. ‘Straks niet vergeten hem ook weer af te doen.’
‘Ik zal er aan denken.’ Ik bestudeerde het logo van de synagoge, dat er in een lelijk lettertype op was aangebracht.
‘Ik meen het. Zoiets kan tegenwoordig weer gevaarlijk zijn.’
‘Probeer je mij daarover de les te lezen?’ Het was vals van me dit te zeggen.Toch kon ik het niet laten.
Tamar trok me mee naar binnen. Plantte me op een stoel. Vanwaar ik zat, had ik vol zicht op de Bimah. We waren wel erg laat. Moshe Finke, eigenlijk veel te oud voor dit soort spierballenvertoon, hief met bibberende armen de torarol boven zijn hoofd.
Ik ging snel staan. Onder mijn voeten knarste het. Het gaf me dezelfde ongemakkelijke sensatie als bij het per ongeluk vertrappen van een slak. Ik had deze ochtend weliswaar niets gedood. Toch was me hier wel iets te verwijten. Dat wat ik vertrapte was een felicitatiesnoepje dat de barmitswa jongen over zich uitgestrooid had gekregen. Mijn onoplettendheid had gemaakt dat ik een kind een snoepje had ontnomen. Ik bekeek de snoepkauwende kinderen. Stelde me voor, hoe ze zich even daarvoor over de gladgelakte vloer hadden laten glijden, om te pakken wat er te pakken viel. Ik was maar wat blij dat ik dat alles gemist had. Dat gegraai bij dergelijke gelegenheden…
De deur naar het verleden klapperde. Stevig aanduwen voldeed niet meer om hem dicht te houden. De laatste tijd vloog hij steeds vaker open. Het waren niet langer schattige kinderen die ik voor me zag. Ik zag mezelf weer graaien, schuiven, reiken naar dat kleine beetje voedsel dat ons toegeworpen werd.
Prachtig idee. Veel…
Lid sinds
19 jaar 8 maandenRol
Prachtig idee. Veel verborgen in 'achteloze' zinnen.
Ik vind de dialoog over het keppeltje wat vaag. Daar blijft het verborgen. Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben. De vlinder en de orkaan.
Zorgt die potentie van wind ervoor dat de deur naar het verleden opengaat? Is het schoenpoetsen een manier om er niet te zijn als de deur klappert?
Dank je wel voor je oefening.
Hoi Emmy. Ik heb je…
Lid sinds
6 dagen 12 uurRol
Hoi Emmy.
Ik heb je verhaal nu een paar keer achter elkaar gelezen en het blijft een beetje in mijn hoofd rondhangen. In het begin lijkt het zo klein allemaal: gezeur over een leugentje, schoenen poetsen, te laat zijn. Maar juist dat gewroet in zijn eigen motieven vind ik heel raak. Daniel voelt meteen als iemand van vlees en bloed, iemand die zichzelf net zo hard veroordeelt als de wereld om hem heen.
Het sterkste stuk is voor mij het snoepje onder zijn schoen en dat knarsende geluid. Daar kantelt alles. Misschien kun je vlak voor de sprong naar het verleden nog één heel gewoon beeld in de sjoel neerzetten, zodat je nog iets langer in het nu blijft en dan pas die klap naar toen maakt.
Verder: toon, detail en onderliggende dreiging kloppen gewoon. Ik zou hier zo in doorlezen.
Dag Emmy, Het sterkste stuk…
Lid sinds
13 jaar 6 maandenRol
Dag Emmy,
Het sterkste stuk is voor mij het snoepje onder zijn schoen en dat knarsende geluid. reageerde Simcha Bakker.
Daar sluit ik me bij aan.
Ik denk dat een alinea-indeling zou kunnen helpen om je bijdrage iets duidelijker te maken voor de lezer.
Dat gecombineerd met een detail, zoals een mobieltje of iets dergelijks, om de perspectieven in tijd nét iets duidelijker te maken. Ik moest het nu twee keer lezen. Dat deed ik dan wel met een gepaste mate van respect voor de kwaliteit van de woorden, zinnen en sfeer.
Ik zag mezelf weer graaien, schuiven, reiken naar dat kleine beetje voedsel dat ons toegeworpen werd.
'Mooie' slotzin.
ZGG!
Mooi beschreven hoe iemand…
Lid sinds
1 jaar 5 maandenRol
Mooi beschreven hoe iemand worstelt met de regels van zijn geloof en zijn verleden. De zin Maar dit soort kleinigheden kunnen de dood van een ander in gang zetten. Een knikje in de verkeerde richting… deed me denken aan een tragisch incident op de West Oever.
Hoi Emmy, Met plezier…
Lid sinds
8 maanden 3 wekenRol
Hoi Emmy,
Met plezier gelezen. Ik vind vooral de eerste alinea mooi geschreven waarin ik meteen werd meegenomen met het interne dialoog/conflict.
Ik sluit me aan bij de feedback van Angus over alinea-indeling, dat leest prettiger (denk ik).
De zin: De deur naar het verleden klapperde, vind ik echt heel mooi en krachtig!
Dit verhaal maakte veel…
Lid sinds
4 maanden 1 weekRol
Dit verhaal maakte veel indruk op me. In de huidige tijd, waarin dit thema weer gevoelig ligt, vond ik het mooi om het zo persoonlijk en menselijk te lezen. Vooral de kleine observaties bleven bij me hangen. Prachtige eindzin. Graag gelezen!
@Simcha, dankjewel! Goede…
Lid sinds
14 jaar 9 maandenRol
@Simcha, dankjewel! Goede tip van nog wat meer aankleding door nog een gebruikelijk beeld in sjoel Ik zal daar nog eens over nadenken, waar en welk detail daarbij een passende invulling is. Wellicht lukt het me nog dat aan te vullen (evenals de alinea’s. Morgen met een fris hoofd naar kijken, ben wat moe na een weekend vol sociale activiteiten)
@Angus Ik zal me buigen over de alinea’s. Dankjewel voor je fijne woorden!
@Job, L.S, Joost en Caitlin Dankjewel!
Hallo Emmy, Prachtig hoe je…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Hallo Emmy,
Prachtig hoe je alles zo klein en gedetailleerd beschrijft en hoe je de lezer tussen de regels door meeneemt in de innerlijke worsteling van de HP.
Prachtige zinnen weer zoals:Het gaf me dezelfde ongemakkelijke sensatie als bij het per ongeluk vertrappen van een slak.
En: De deur naar het verleden klapperde
Genoten