580 - Asor (herschrijf)

‘Mag ik nog even bij de tent kijken?’
Mama pakt haar hand iets steviger vast. Papa fluistert iets in mama’s oor en knipoogt naar Margje. ‘Als je maar op tijd voor de mis bent.’ Mama's jurk ruist als ze samen met papa de kerk inloopt. ‘En hou je kleren schoon,’ roept ze over haar schouder.

Margje voelt zich groot als ze helemaal alleen over de kinderkopjes klikklakt. Op het felgekleurde bord boven de ingang van de grote tent staat met sierlijke letters Circus Friso. De geur van zoete suikerspin en zoute popcorn waait haar tegemoet.

Ze slentert verder en komt bij de felgekleurde wagens en open kooien. Met haar duim en wijsvinger probeert ze de mestgeur buiten te sluiten. Even verderop staat een man met een bezem een kooi uit te vegen, zonder op haar te letten. Een rammelend geluid trekt haar aandacht. Ze loopt om de grote vrachtwagen heen waar gisteren de olifanten uit geladen werden.
Het eerste wat ze ziet zijn harige poten. Met iedere stap tikken kromme nagels tegen het hout. Drie naar links, drie naar rechts, meer ruimte is er niet. Met een plof laat het dier zich vallen en kijkt Margje recht aan. Zijn grote manen passen nauwelijks binnen de kleine kooi. Een siddering trekt door zijn lijf, zijn staart zwaait langzaam heen en weer. In zijn ogen ziet ze de weerspiegeling van de tralies die hem omringen.
Margje doet een stapje dichterbij. De leeuw gromt, het lijkt op het geluid van een verre donderbui. Het zou gevaarlijk moeten zijn, maar het is eerder alsof hij haar iets wil zeggen. Of vragen. Haar hand trilt als ze met haar vingers over het slot van de kooi gaat. Haar hart bonkt. Het schuifsysteem is eenvoudig. Te eenvoudig voor iets dat een leeuw gevangen moet houden. Niet veel later zwaait het deurtje open.
Margje deinst naar achteren. Nu hij zich ten volle opricht, is hij nog groter dan ze dacht. Zijn snorharen trillen. Hij snuift diep en loopt dan rakelings langs haar heen.

Niemand heeft in de gaten wat er gebeurd is. Ze rent achter de leeuw aan en ziet zijn pluimstaart tussen de deuren van de kerk verdwijnen.
Als Margje ook de kerk binnenstapt, is de leeuw al tot het altaar gekomen. Mensen gillen en rennen langs haar heen naar buiten. De leeuw zakt een beetje door zijn achterpoten. Margje knijpt weer haar neus dicht.

_______________________________________

‘Mag ik nog even bij de tent kijken?’
Mama pakt mijn hand iets steviger vast. Papa fluistert iets in haar oor en knipoogt naar mij. ‘Als je maar op tijd voor de mis bent.’ Haar jurk ruist als ze samen met papa de kerk inloopt. ‘En hou je kleren schoon,’ roept mama over haar schouder.

Ik voel me groot als ik helemaal alleen over de kinderkopjes klikklak. Op het felgekleurde bord boven de ingang van de grote tent staat met sierlijke letters Circus Friso. De geur van zoete suikerspin en zoute popcorn waait me tegemoet.
Ik slenter verder en kom bij de felgekleurde wagens en open kooien. Met mijn duim en wijsvinger probeer ik de mestgeur buiten te sluiten. Even verderop staat een man met een bezem een kooi uit te vegen, zonder op mij te letten. Een rammelend geluid trekt mijn aandacht. Ik loop om de grote vrachtwagen heen waar gisteren de olifanten uit geladen werden.

Het eerste wat ik zie zijn harige poten. Met iedere stap tikken kromme nagels tegen het hout. Drie naar links, drie naar rechts, meer ruimte is er niet. Met een plof laat het dier zich vallen en kijkt me recht aan. Zijn grote manen passen nauwelijks binnen de kleine kooi. Een siddering trekt door zijn lijf, zijn staart zwaait langzaam heen en weer. In zijn ogen zie ik de weerspiegeling van de tralies die hem omringen.
Ik doe een stapje dichterbij. De leeuw gromt, het lijkt op het geluid van een verre donderbui. Het zou gevaarlijk moeten zijn, maar het is eerder alsof hij me iets wil zeggen. Of vragen. Mijn hand trilt als ik met mijn vingers over het slot van de kooi ga. Mijn hart bonkt. Het schuifsysteem is eenvoudig. Te eenvoudig voor iets dat een leeuw gevangen moet houden. Niet veel later zwaait het deurtje open.
Ik deins naar achteren. Nu hij zich ten volle opricht, is hij nog groter dan ik dacht. Zijn snorharen trillen. Hij snuift diep en loopt dan rakelings langs me heen.

Niemand heeft in de gaten wat er gebeurd is. Ik ren achter de leeuw aan en zie zijn pluimstaart tussen de deuren van de kerk verdwijnen.
Als ik ook de kerk binnenstap, is de leeuw al tot het altaar gekomen. Mensen gillen en rennen langs me heen naar buiten. De leeuw zakt een beetje door zijn achterpoten. Ik knijp weer mijn neus dicht.

_________________________________________________

‘Mag ik nog even bij de tent kijken?’
Mama pakt mijn hand iets steviger vast. Papa fluistert iets in haar oor en knipoogt naar mij. ‘Als je maar op tijd voor de mis bent.’ Haar jurk ruist als ze samen met papa de kerk inloopt. ‘En hou je kleren schoon,’ roept mama over haar schouder.
Ik voel me groot als ik helemaal alleen over de kinderkopjes klikklak. In het midden van het marktplein staat een grote tent. Op het felgekleurde bord boven de ingang staat met sierlijke letters Circus Friso. De overheerlijke geur van zoete suikerspin en zoute popcorn waait me tegemoet

Ik dwaal verder en kom terecht tussen felgekleurde wagens. Het ruikt hier minder lekker. Even verderop staat een man met een bezem een kooi uit te vegen. Niemand let op het meisje met de roze jurk en glimmende schoenen. Een geluid trekt mijn aandacht. Ik loop om de grote vrachtwagen heen waar gisteren de olifanten uit geladen werden.

Het eerste was ik zie zijn harige poten. Lange, kromme nagels tikken tegen het hout terwijl ze kleine pasjes zetten. Drie naar links, drie naar rechts, meer ruimte is er niet. Met een plof laat het dier zich vallen en kijkt me recht aan. Zijn grote manen versterken het beeld dat zijn lijf niet gemaakt is voor deze kleine kooi. Een siddering trekt door zijn lijf, zijn staart zwaait langzaam heen en weer. Zijn ogen weerspiegelen de tralies die hem omringen.

Ik doe een stap dichterbij. De leeuw gromt, het geluid komt diep uit zijn keel. Het zou gevaarlijk moeten zijn, maar het is eerder alsof hij me iets wil zeggen. Of vragen. Mijn hand trilt een beetje als ik met mijn vingers over het slot van de kooi ga. Het is een simpel schuifsysteem en niet veel later zwaait het deurtje open.
Ik deins naar achteren als de leeuw zijn snuit naar buiten steekt. Zijn snorharen trillen. Hij snuift diep en dan loopt hij rakelings langs me heen.

Niemand heeft in de gaten wat er gebeurd is. Ik ren achter de leeuw aan en zie nog net zijn pluimstaart tussen de deuren van de kerk verdwijnen.
Als ik ook de kerk binnenstap, is de leeuw al tot het altaar gekomen. Mensen gillen en rennen langs me heen naar buiten. De leeuw zakt een beetje door zijn achterpoten. De geur van mest wordt weer doordringender.

_______________________

@mireille, mijn verhaal mag zeker besproken worden, als het daarvoor geschikt is.