Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#576 – What’s in a name? (herschrijf)

16 September 2025 - 14:41

De bankmedewerkster kijkt op van de aanvraagformulieren. Haar zorgvuldig bewerkte, maar gefronste wenkbrauwen voorspellen niets goeds. Met een ‘I’m very sorry’ geeft ze me de documenten terug.
‘Wat is het probleem? Ik heb een werkgeversverklaring, bewijs van adres, een National Security Number. Wat wilt u nog meer?’
‘De naam in uw huurovereenkomst klopt niet.’
‘Wat?!’
Vertwijfeld pak ik de papieren en controleer wat ik ingevuld heb. Mijn meisjesnaam klopt, de naam van mijn man is juist gespeld.
‘Uw voornaam klopt niet.’
Meteen zie ik wat eraan schort. Op de huurovereenkomst van de makelaar heb ik mijn voornaam met een Y geschreven, iets wat ik al doe sinds ik mijn naam kan schrijven. Officieel is mijn voornaam echter met een I, foutje van mijn vader. Bij het aangeven was het vieren van mijn geboorte nog niet geheel uit zijn bloed; Yvonne werd dus Ivonne.
Normaal hou ik daar rekening mee, maar ik was zo opgelucht dat ik na een lange zoektocht het enige nog beschikbare appartement bemachtigd had, dat het me bij de makelaar even ontschoten is.
‘Vertelt u me werkelijk dat ik na al die moeite geen rekening kan openen door één verkeerde letter?’
‘Regulations, madam.’
Natuurlijk heeft ze gelijk, mijn frustratie heeft nu echter de overhand. Wat ze met haar regulations kan doen, houd ik wijselijk voor me.

Wanhopig klop ik aan bij de makelaar. Helaas kan deze mijn huurovereenkomst niet aanpassen, de moed zakt in mijn schoenen. Ze stelt me gerust en geeft me de naam van een bank die me wel verder kan helpen.
Daar wijs ik de bankmedewerker voor de zekerheid meteen op mijn voornaam. Hij glimlacht.
No problem, madam.’
Tien minuten later sta ik buiten, opgelucht en een bankrekening rijker.
Op weg naar huis spreek ik in gedachten een hartig woordje met mijn vader … en mezelf.

------------------------------

oude versie

Ik werk voor een half jaar in een dialysekliniek in Engeland en heb voor het storten van mijn salaris een Britse bankrekening nodig. Na een aantal vergeefse pogingen een afspraak te maken, zit ik nu eindelijk voor iemand die me hiermee kan helpen.

De bankmedewerkster kijkt op van de aanvraagformulieren. Haar zorgvuldig bewerkte, maar gefronste wenkbrauwen voorspellen niets goeds. Met een ‘I’m very sorry’ geeft ze me mijn papieren terug.
‘Wat is het probleem? Ik heb een werkgeversverklaring, bewijs van adres, een National Security Number. Wat wilt u nog meer?’
‘De naam in uw huurovereenkomst klopt niet.’
‘Wat?!’
Vertwijfeld pak ik de documenten en controleer wat ik ingevuld heb. Mijn meisjesnaam klopt, de naam van mijn man is juist gespeld.
‘Uw voornaam klopt niet.’
Meteen zie ik wat eraan schort. Op de huurovereenkomst van de makelaar heb ik mijn voornaam met een Y geschreven, iets wat ik al doe sinds ik mijn naam kan schrijven. Officieel is mijn voornaam echter met een I, foutje van mijn vader. Bij het aangeven was het vieren van mijn geboorte nog niet geheel uit zijn bloed; Yvonne werd dus Ivonne.
Bij alle belangrijke documenten en vliegtickets hou ik daar rekening mee; door de opluchting het enige nog beschikbare appartement bemachtigd te hebben, is me dat bij de makelaar even ontschoten.

Wanhopig klop ik aan bij de makelaar. Helaas kan deze mijn huurovereenkomst niet aanpassen, de moed zakt in mijn schoenen. Ze stelt me gerust en geeft me de naam van een bank die me mogelijk wel verder kan helpen.
Daar wijs ik de bankmedewerker voor de zekerheid meteen op mijn voornaam. Hij glimlacht.
No problem, madam.’
Tien minuten later sta ik buiten; opgelucht en een bankrekening rijker.
Op weg naar huis spreek ik in gedachten een hartig woordje met mijn vader … en mezelf.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
16 September 2025 - 16:48

Er zit dus toch verschil tussen banken!

Klein dingetje dat mij stoorde:

 

 

Na een aantal vergeefse pogingen een afspraak te maken, zit ik nu eindelijk voor iemand die me hiermee kan helpen.

De bankmedewerkster komt terug met mijn aanvraagformulieren.

De ik-persoon zegt voor iemand te zitten, maar in de zin daarna blijkt dat die persoon niet voor haar zat, maar papieren aan het halen was. Dit vond ik wat raar.

Verder een goed geschreven en leuk verhaal.

 

 

 

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 September 2025 - 19:08

Hoi Stefan, bedankt voor je reactie. Ik heb de zin aangepast.

Ja, Raymond, lastig die voorletters. Bedankt voor het lezen.

Gi

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2025 - 11:30

Tragisch, maar ook weer grappig. Toen de Belgische BBL door de Nederlandse ING bank werd opgeslorpt was er paniek bij het overwegend Franstalig personeel. Op alle naambadges van de Yvonnes stond er Ivonne, oogde beter bij de I van ING. ;-)

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2025 - 11:37

Hoi Gi, bedankt voor je reactie.
Zo tragisch was het voorval niet, het was voor mij meer enerverend. De Britten zijn behoorlijk streng als het om officiële papieren gaat.

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
17 September 2025 - 19:26

Fief een goed verhaal over problemen die je kunt ervaren met een verkeerd geschreven naam. Mijn voornaam eindigt vaak op een p en het aantal variaties op mijn achternaam zal ik maar niet noemen.

Ik heb alleen leestechnisch problemen met deze zin: na een aantal vergeefse pogingen een afspraak te maken,... Ik mis het woordje om tussen pogingen en een. Wellicht een kwestie van gevoel.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2025 - 19:36

Bedankt voor het lezen, Jascha.

Job, het woordje om kun je in veel gevallen weglaten. Dat is inderdaad ook een kwestie van smaak of gevoel, bij een woordrestrictie erg handig. Zo zijn er nog wel een aantal meer (bijv. want, maar, ook, er)

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2025 - 20:14

Dag Fief,

Goed geschreven. Ook graag gelezen. Mooi rond ook. Maar niet het type verhaal waar ik warm voor loop. Maar dat is een kwestie van smaak. Dat besef ik terdege. 

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2025 - 22:36

Hoi Angus, zou ik ook niet zijn, maar het was het eerste wat bij me opkwam als het om de eerste letter gaat. 
Misschien volgende keer meer inspiratie voor een beter verhaal.

Lid sinds

8 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2025 - 16:33

Mooi verhaal Fief. En hoe herkenbaar.

De emoties kunnen bewegen van wanhoop, naar woede, naar frustratie. 

De eerste alinea is voor mij wat te vertellend. 

Suggestie:

Je zou die in formatie in de dialoog kunnen verwerken. Nadat de HP heeft uitgelegd hoe het met die eerste letter zit en weer nul op het rekest krijgt, zou ze wanhopig kunnen uitroepen dat ze hier maar een half jaar is, etc.

Maar het is uiteraard jouw  verhaal en dat heb ik graag gelezen.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2025 - 14:52

Ha Fief,
Dat I’m very sorry….zo herkenbaar Brits. Een mooi inkijkje in al het gedoe dat komt kijken bij kleine fouten en het onvermogen van sommige ambtenaren daar even door heen te kijken. 

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2025 - 18:25

Dag Fief,

Ook naar mijn mening een goede herschrijf.
Maar (enkel mijn mening):
‘Wat?!’
Vertwijfeld pak ik de papieren en contoleer wat ik ingevuld heb.
 Waarom Vertwijfeld ? Dat blijkt al uit ‘Wat?!’.

Meteen zie ik wat eraan schort. 
Meteen
kan wat mij betreft geschrapt. Ik zie wat eraan schort. Dat dat meteen is, is duidelijk genoeg.

Helaas kan deze mijn huurovereenkomst niet aanpassen, de moed zakt in mijn schoenen.
Helaas
en de moed zakt in mijn schoenen. Kunnen, naar mijn idee, ook worden geschrapt.

opgelucht en een bankrekening rijker. opgelucht en kan wat mij betreft ook weg.

Vertrouw jezelf en de lezer.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2025 - 20:05

Bedankt, Emmy en Angus, voor het herlezen. 

Angus, bedankt voor het meekijken. Ik zie wat je bedoelt, maar de Wat?! is naar mijn idee meer een uitdrukking van ongeloof. Daarna komt de vertwijfeling van: Wat heb ik over het hoofd gezien?
Ik vind de tekst wel kaal worden als er geen emotie genoemd wordt.
 

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2025 - 20:13

Dag Fief.

Je hoeft de emotie - naar mijn idee - niet te benoemen. Die pikt de lezer echt wel op. Sterker nog. Als de schrijver de drang voelt om een emotie te benoemen, dan geeft hij eigenlijk aan dat de emotie niet blijkt uit wat geschreven is.
Geen kritiek. Maar mijn gevoel daarbij.
En als Wat ?! ongeloof is. Staat dan dan niet gelijk, is het niet inwisselbaar, met vertwijfeling?
Enkel mijn mening uiteraard, 
De tekst wordt naar jouw idee misschien kaal. maar de emotie hoef je niet te benoemen (naar mijn idee). Die volgt 'gewoon' uit de tekst. 
Mijn idee. En niet meer dan dat.

Lid sinds

8 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 11:14

Hallo Fief

Leuk dat je toch nog herschreven hebt. Ik vind het beter geworden.

Het woordje 'Wat?!' zou naar mijn smaak kunnen blijven staan. En daarna meteen doorgaan in de handeling. Dus 'vertwijfeld' weglaten. 

Als je de vertwijfeling toch wil benadrukken zou je kunnen beschrijven zou je kunnen proberen dit te beschrijven in een handeling/lichaamshouding of een fysieke waarneming.

Maar voor mij is de 'Wat?!' alleen al ook voldoende.

 

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 14:43

Hoi Ancenita, bedankt voor het herlezen. Ik zie het toch anders. Ik laat het zoals het is en neem het mee als punt van aandacht.

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
20 September 2025 - 15:59

Hoi Fief,

Ik sluit laat aan met lezen en heb eigenlijk geen aanvullende feedback. Heb me nog even 'verdiept' in de wat-vertwijfeld discussie, maar voor mij is het niet storend als het blijft staan. 

Ik vond deze zin erg leuk:
Bij het aangeven was het vieren van mijn geboorte nog niet geheel uit zijn bloed.

Graag gelezen!

Lid sinds

8 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2025 - 16:19

He Fief,

Was ook maar een suggestie. En zoals Debbie ook schrijft :helemaal niet storend.

Het verhaal roept voldoende beeld en gevoel op om graag te lezen.

Lid sinds

19 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
22 September 2025 - 16:14

Over wel of niet vertwijfeld: ik heb als lezer met wat moeite met emoties herkennen wel houvast aan benoemen. Dus er zullen altijd liefhebbers zijn van benoemen. Bovendien voegt het toe.

Ik vond het een interessant verhaal dat ook levenslessen bevat. Altijd goed. De letter speelt inderdaad de hoofdrol. De volgorde van vertellen is logisch en evenwichtig. De personages helder getypeerd. Mooi gedaan.