Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 567 – Busverkeer gestremd

18 juli 2025 - 10:46

Vijf minuten om over te stappen

De bushaltes gingen ook al weg. Gelukkig heb ik Johan. Johan is mijn zoon. Eerst was Jeannette het inleverpunt voor de post, maar nu al een tijdje niet meer. Jeannette zit te niksen achter de receptie.
Johan schuift de doos achterin de auto. Onderweg pols ik hem.
'Ze steelt geld, hè!' zeg ik.
'Ja, ma.' Hij let op het verkeer, maar ik weet dat hij luistert. Hij vraagt: 'Waar wou je ook alweer heen?'
'Restaurant Belvedère,' antwoord ik, want omkopen met lekkers werkt bij hem nog steeds.

We leggen alle post op het tafeltje en schatten heel ruw het bedrag. Elke week meer dan honderd euro is het sowieso. Ik zeg: 'En ze heeft een boekje over ons.' 
Hij kijkt me aan.
'Ze las de post mee,' zeg ik. 'En dat schreef ze op. Ook om ons af te persen. Ida zei dat ze werd afgeperst door Jeannette.'
We stoppen de post terug in de doos, rijden naar de brievenbus en hij laat de kaarten en enveloppen netjes door de juiste gleuven glijden.

Ze heeft inderdaad alleen maar hebberig oog voor ons lonkende lokvijftigje op de tafel.
Als ze er is, achter in de recreatiezaal, schiet Johan naar de receptie. Gehurkt graait hij door de laden. Hele stapels papier neemt hij mee terug, net op tijd.
De volgende dag ligt op elke ontbijttafel een kopie van haar lijst met diefstallen en van de roddels. Als ze even later binnenkomt, versperren onze rollators haar de weg.
Ze kijkt verwilderd.
Johan lacht haar toe en geeft haar de kopieën.
'Hoe... Wat...' stamelt ze. 'Ik wou het echt terugbetalen.'
Hij laat zijn telefoon zien met het nummer van de politie. 'Het is toch zonde?' zegt hij. 'Een strafblad voor die paar duizend euro? Betaal het maar terug en rot dan op.'
Hij is al vijftig geweest, maar nu pas ben ik zo trots op hem.

===

1. Psychologisch
Een gleuf in een voordeur. Een hond verscheurt post. Zo verdwijnt een belangrijke brief in het niets en mist een mens een kans op groei, geluk, verandering, liefde, geld. De hond wordt toch vertroeteld door die mens.

2. Streek
Een doos aan de rand van de weg. Een boerderij. De doos puilt uit, valt om, vergaat. De postbode is de enige, denkt ze, die daar ooit voorbij komt. Dan ziet ze beweging achter de gordijnen en leert ze de achterdochtige prepper kennen.

3. Tragedie
Een vakje bij de portiekdeur van een flatgebouw. Er is een doos in gepropt. De bewoner krijgt de brievenbus niet meer open met zijn sleutel. Eerst moet de doos eruit. Hij verzint de gekste manieren. Het is de proefdruk van zijn debuut als zelfpublicist. Dat kookboek neemt zijn leven over. Hij verzint de gekste manieren om eraan te ontsnappen.

4. Coming of age
Een 'inbox'. Een tiener begint aan de socials. Hij wordt geshamed als incel, maar stort zich monomaan op zijn schoolcijfers. Ook de school en zijn ouders negeren daardoor zijn ontwikkeling. Jaren later blijkt hij onder zijn medestudenten een cultstatus te bezitten, maar ze herkennen hem niet. In een split second moet hij beslissen of hij dat verleden moet ownen of liegen, een keus die hij niet kan overzien.

5. Komedie
Een rode bak op straat waar je post in stopt. Gaat hard de telefooncel achterna qua verdwijning uit het straatbeeld. De laatste brievenbus verdwijnt uit het dorp. Een oude vrouw kan nu geen kaarten meer sturen, behalve via de receptie van het tehuis, maar die dame leest stiekem de post en steelt geld. De oudjes zadelen een gezeglijke zoon op met wraak en een oplossing.

6. Laagjes
Een manier waarop je ziel bereikbaar is voor 'post': jezelf, de mensen, het andere leven en de dingen om je heen. Een metafoor voor gelaagdheid achter idee 1, 2, 3 en 4 en 5.

Zo. Nu ga ik koffie drinken en dan bekijken wat de rest hiermee doet.

Lid sinds

2 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 12:01

Ik heb het wel voor psychologisch, dus van mij mag 1. Daarin kan de hond misschien al het geluk zijn dat het baasje nodig heeft (als 'boodschap' van het verhaal)? Want geen brief op aarde kan groei, geluk, verandering, liefde én geld beloven (laat staan brengen), dunkt me. ;)

Succes!

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 12:18

Ha bvdc, dank je! Het baasje kan overspannen verwachtingen hebben van de post, maar ik had het gevoel van 'en/of', met daarbij de vraag of de hond zoveel verwachtingen wel kan inlossen.

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 12:45

Ha Kruidnagel, met bewondering lees ik je veelvoud aan originele ideeën. Nummer 3 intrigeert mij wel het meest. Vooral dat zinnetje: "Dat kookboek neemt zijn leven over." En nummer 5 lijkt me ook wel wat voor jou om iets leuks op te verzinnen.
 

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 14:08

Ha Aagje, dank je! Nummer 3 is leuk. Leuk van deze opdracht: even onder snelkookpantijdsdruk de ideeën laten stormen voor een reservoirtje aan inspiratie. Een woord als 'brievenbus' kan dan al genoeg zijn. Uiteindelijk werd het nummer 5.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 15:19

Dag Kruidnagel,

De opening is wat verwarrend.
Het lijkt voor mij alsof Jeanette wordt aangesproken, maar het is een hij die reageert. Kostte me even wat moeite om dat te plaatsen.
Hoe ze buit inschatten, wordt me ook niet helemaal duidelijk.
Dan is er nog het lonkende vijftigje, waar ik naar moet gissen.
Leuk idee. Leuk geschreven, maar sorry: iets te veel verwarring voor mij.

Lid sinds

2 maanden 3 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 15:59

Ik snap min of meer wat er gebeurt (mede dankzij de samenvatting in je lijst van ideeën), maar het begin is wat onduidelijk (zoals Angus zegt), wat het woord omkoping daar betekent snap ik niet, hoe ze het bedrag schatten evenmin, vanwaar komt 'het vijftigje' plots, en schrijft Jeanette op wat en hoeveel geld ze steelt (waarom zou ze dat doen)? Ik denk dat je de lezer iets téveel vertrouwt :D (of het ligt aan mij, dat kan zeker).

Iets teveel vragen maw om er van te kunnen genieten, voorlopig.
 

Misschien zou voor het begin zoiets kunnen werken?

Vanuit de auto heb ik zicht op de receptie. Sinds Jeanette de post niet langer aanneemt, zit ze te niksen.
‘Dank je, Johan,’ zeg ik, nadat hij de motor start.
‘Is niks, ma,’ zegt hij. ‘Het is niet jouw schuld dat ze de bushaltes sluiten.’
Hij schuift de doos achterin.
‘Ze steelt geld,’ zeg ik, eens we de hoek om zijn.

Hij let op het verkeer, maar ik weet dat hij luistert. ‘Waar wou je ook weer heen?’
‘Naar Belvedère.'

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 16:46

Dit is inderdaad duidelijker. Het inschatten van de hoogte van de buit blijft wel nog een raadsel voor me.
Wat ik wel meen te proeven, is dat dit eigenlijk jouw stijl niet is. Of misschien is het gewoon niet mijn smaak.
Het idee blijft leuk, het blijft leuk geschreven. 
Maar toch. Het roept niet echt een beleving bij me op.


 

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 20:30

Ha beiden, dank! Ja, voor de beleving had ik veel meer moeten inzoomen, denk ik. En mijn métier is meer de tragedie-/ psychologie-/ streekhoek dan de Hendrik Groenhoek. Maar dit uitstapje was wel leuk.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juli 2025 - 20:37

Weten jullie trouwens, nee, dat weten jullie niet, dat ik ook echt bussen ga besturen? De pretentie en gratisheid van AI (weet je wat AI moet doen met zijn luie reet? Het klimaatprobleem oplossen!) bedreigen mijn bestaan als boekvertaler, maar positieve redenen zijn meer stabiliteit en veel inspiratie op straat! Dus het komende halfjaar ben ik weer lekker en met een inkomen aan de studie en dan ben ik benieuwd naar mijn verhalen uit de praktijk 😀.

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
19 juli 2025 - 11:48

Wat een treurig gevolg van AI, Kruidnagel. Je bericht deed me denken aan de prachtige (vind ik) film Paterson van Jim Jarmusch over een buschauffeur die eigenlijk dichter is. Wens je veel inspiratie langs de weg toe!