#561 Eau de vie

zoet: Poetisch vlot en meeslepend geschreven. 
zuur: Zo triest dat einde. Ik kreeg er kippenvel van.
zout: Snel ritme met korte zinnen. De omgeving en het toneel wordt rijkelijk beschreven, maar nergens is het cliché. Originele beschrijvingen zoals 'het mechaniek zich gereedmaakt om de hamertjes te laten vallen.'
bitter: Af en toe verwarrend wie er zou komen. Maar prettig. In het midden wordt het complex. De bedoeling achter de zin “ Ik ken de technieken om me rustig te houden, maar dit keer kost het moeite.” is mij niet duidelijk. Op dat moment was ik in de veronderstelling dat er een verzorger van zijn eenheid zou komen om hem te vertellen dat hij niet mag drinken. Achteraf dus zijn zoon, maar hoe dat past met die technieken?
Het stukje met ‘Verrader. Moordenaar. Spion. Agente secreto.’ vond ik niet zo sterk. Verrader en Moordenaar dat scheldroep je uit tegen iemand. In een zin als 'Jij vuile...' kan ik moordenaar en verrader invullen, en ook woorden als klootzak of leugenaar. Maar spion?
umami: Een cubaans spionnen mysterie. Zijn vrouw op de foto. Het is flink beladen. De spanning heeft de boventoon, maar er is daarnaast ook genoeg om over na te denken.
-----
globaal: Het proeft complex en rijp, intrigerend en schokkend. Een Chateau Montifaud XO (de extra ken ik niet). De scene heeft ook wel wat weg van de film 'cocktail' waar een van de personages met een fles RM Louis XIII Cognac het sterfbed in gaat. Maar dit verhaal is wel meer gelaagd. Château Montifaud heeft ook een veel betere prijs kwaliteit verhouding.

Ha Hadeke,
Prachtig hoe je verhaal begint, zintuiglijk, goed! 
Moet het niet groen als die van een kat zijn? Anders verwijst het groen naar de kat zelf en niet diens ogen. 
Ik heb van je bijdrage genoten. Mooi die wending op het eind, dat ze familie zijn. 
 

Ik waande me in Cuba.

Leuk stukje - graag gelezen. :)

Dag Hadeke,

Het leest soepel, zoals een zachte cognac naar binnen kan glijden.
Het gebruik van het Spaans in de dialoog is een risico, denk ik. Maar ik vind het hier geslaagd. Het draagt bij aan de sfeer.

Hij kijkt me aan. Zijn huid is donker en zijn ogen groen als een kat.
Gehersenspoeld door het regime. 
Hier bleef ik heel even haken omdat ik uit de waarneming van de HP niet kan halen dat hij zijn zoon als gehersenspoeld/geïndoctrineerd kan zien. Misschien een klein tussenzinnetje over een fanatische blik of iets dergelijks?
Alhoewel ik meen te begrijpen dat HP wist dat zijn zoon zou komen en met welk doel. Maar toch.

Ik worstel met mijn gevoel naar HP. Hij laat zich neerschieten door zijn zoon die niet weet dat hij zijn vader omlegt. Dan fluistert hij 'Mijn zoon'. Ik mis of dat al dan niet hoorbaar is voor zijn zoon. 

Heel graag gelezen. Vandaar ook die laatste vraag.

Ik weet het niet. De schrijfstijl vind ik mooi. Maar voor mij ligt het verhaal er te dik op. Ook het Spaans vind ik net iets too much. 

Ogen zo groen als die van een kat. Poetisch gedragen en soms iets te dik aangezet maar met plezier gelezen. Weer een goede insteek van de opdracht. 

Dank voor jullie reacties.

Ik heb geprobeerd door de hoeveelheid details bij de lezer ook een gedetailleerd beeld te scheppen en tegelijkertijd vooral veel suggestie te strooien, zodat er ruimte blijft voor 'iedere lezer zijn eigen verhaal '. Vandaar het soms wat dik aangezette. 😀