#561 Eau de vie

zoet: Poetisch vlot en meeslepend geschreven. 
zuur: Zo triest dat einde. Ik kreeg er kippenvel van.
zout: Snel ritme met korte zinnen. De omgeving en het toneel wordt rijkelijk beschreven, maar nergens is het cliché. Originele beschrijvingen zoals 'het mechaniek zich gereedmaakt om de hamertjes te laten vallen.'
bitter: Af en toe verwarrend wie er zou komen. Maar prettig. In het midden wordt het complex. De bedoeling achter de zin “ Ik ken de technieken om me rustig te houden, maar dit keer kost het moeite.” is mij niet duidelijk. Op dat moment was ik in de veronderstelling dat er een verzorger van zijn eenheid zou komen om hem te vertellen dat hij niet mag drinken. Achteraf dus zijn zoon, maar hoe dat past met die technieken?
Het stukje met ‘Verrader. Moordenaar. Spion. Agente secreto.’ vond ik niet zo sterk. Verrader en Moordenaar dat scheldroep je uit tegen iemand. In een zin als 'Jij vuile...' kan ik moordenaar en verrader invullen, en ook woorden als klootzak of leugenaar. Maar spion?
umami: Een cubaans spionnen mysterie. Zijn vrouw op de foto. Het is flink beladen. De spanning heeft de boventoon, maar er is daarnaast ook genoeg om over na te denken.
-----
globaal: Het proeft complex en rijp, intrigerend en schokkend. Een Chateau Montifaud XO (de extra ken ik niet). De scene heeft ook wel wat weg van de film 'cocktail' waar een van de personages met een fles RM Louis XIII Cognac het sterfbed in gaat. Maar dit verhaal is wel meer gelaagd. Château Montifaud heeft ook een veel betere prijs kwaliteit verhouding.

Ha Hadeke,
Prachtig hoe je verhaal begint, zintuiglijk, goed! 
Moet het niet groen als die van een kat zijn? Anders verwijst het groen naar de kat zelf en niet diens ogen. 
Ik heb van je bijdrage genoten. Mooi die wending op het eind, dat ze familie zijn. 
 

Ik waande me in Cuba.

Leuk stukje - graag gelezen. :)

Dag Hadeke,

Het leest soepel, zoals een zachte cognac naar binnen kan glijden.
Het gebruik van het Spaans in de dialoog is een risico, denk ik. Maar ik vind het hier geslaagd. Het draagt bij aan de sfeer.

Hij kijkt me aan. Zijn huid is donker en zijn ogen groen als een kat.
Gehersenspoeld door het regime. 
Hier bleef ik heel even haken omdat ik uit de waarneming van de HP niet kan halen dat hij zijn zoon als gehersenspoeld/geïndoctrineerd kan zien. Misschien een klein tussenzinnetje over een fanatische blik of iets dergelijks?
Alhoewel ik meen te begrijpen dat HP wist dat zijn zoon zou komen en met welk doel. Maar toch.

Ik worstel met mijn gevoel naar HP. Hij laat zich neerschieten door zijn zoon die niet weet dat hij zijn vader omlegt. Dan fluistert hij 'Mijn zoon'. Ik mis of dat al dan niet hoorbaar is voor zijn zoon. 

Heel graag gelezen. Vandaar ook die laatste vraag.

Ik weet het niet. De schrijfstijl vind ik mooi. Maar voor mij ligt het verhaal er te dik op. Ook het Spaans vind ik net iets too much. 

Ogen zo groen als die van een kat. Poetisch gedragen en soms iets te dik aangezet maar met plezier gelezen. Weer een goede insteek van de opdracht. 

Dank voor jullie reacties.

Ik heb geprobeerd door de hoeveelheid details bij de lezer ook een gedetailleerd beeld te scheppen en tegelijkertijd vooral veel suggestie te strooien, zodat er ruimte blijft voor 'iedere lezer zijn eigen verhaal '. Vandaar het soms wat dik aangezette. 😀

Hoi Hadeke,

uitstekend gedaan. Echt een mooie sfeer neergezet en inderdaad met enkele suggesties als een impressionistisch schilderij een beeld geschetst. Graag gelezen!

Dank Sonnema. 

Nog wat ieniemienie dingetjes aangepast naar aanleiding van de opmerking van Angus, maar daardoor moest ik weer wat schrappen vanwege de woordlimiet. 😇

Zat ik nog steeds boven de 500. 😉 Maar nu niet meer.

En nog een paar kleine dingen. 😉

Ik proef de sfeer en voel het wegtikken van de tijd. Mooi beschreven. Ik had een andere wending verwacht na de geschetste verwarring bij de zoon. Maar mogelijk is hij zo gehersenspoeld dat hij zijn opkomende nieuwsgierigheid meteen van tafel kan vegen.

Hoe dan ook , graag gelezen.

Dag Hadeke,

Ik blijf er mee zitten. Of de zoon die laatste fluistering hoort.
En eigenlijk is dat (volgens mij) de kern van het verhaal.

Dank voor de reacties!

@angus Eigenlijk wil ik beide mogelijkheden aan de lezer overlaten, omdat ieder -door de lezer gekozen- eind een ander verhaal oplevert. Tegelijkertijd laat ik de lezer daarmee misschien wat in de steek.

Dan wordt je HP dus mogelijk een ongeloofwaardige verteller, volgens mij.
Want als de mogelijkheid open blijft dat zijn zoon de fluistering hoort, zadelt hij hem mogelijk op met de wetenschap dat hij zijn vader heeft vermoord. Het maakt - naar mijn idee - ook de emoties van de HP die je beschrijft twijfelachtig.