# 561 Eind goed, al goed

Zoet: Mooie dialogen en omschrijvingen. Met bariton stemmen en ontwapenende glimlachen schrijf je alsof het geen moeite kost. Gecontroleerde pennenstreken van een getraind lichaam.

Zuur: In deze editie van een Angus verhaal straalt er weinig negatieve energie rondom die persoon. Dit gemis wordt opgevangen door de spanning in het verhaal. Voor mijn gevoel wordt dat net iets te snel onderbroken. De 'einde verhaal' alinea maakt een mooie wending, ik had deze graag wat langer willen meemaken. Daarna heeft de nasmaak nog maar weinig spanning. (de ontknoping komt te vroeg en te gemakkelijk)

Zout: De klokslagen zijn leuk, maar komen ook wel veel voor. (waarom Angus die klok terug draaide is ook een beetje vreemd en verwarrend, maar goed, niet heel storend). Tussen de tweede en derde klokslag gebeurt ook wel heel veel. Die klok slaat heel traag.

Bitter: De term 'de man die zich Angus noemde' komt drie keer voor, wat minder sterk is (niet iets teveel van het goede?). De laatste twee zinnen zijn wat tam. 'De deur sloeg dicht. Oscar telde mee tot twaalf en hief het glas.'

Umami: Het is maar een korte gebeurtenis, en toch zitten in deze aflevering mooie complexere stukken. Ik heb een zwak voor spiegelingen en het begin vind ik daarom mooi, bijvoorbeeld 'net zo nauwkeurig als ik ooit was' dat zijn interessante stukjes die veel betekenis in weinig woorden geven. De tekst is ook minimalistisch/simplistisch mooi. Bijvoorbeeld 'De man liep eerst naar de schoorsteenmantel, opende het glazen deurtje van de wijzerplaat en draaide de grote wijzer terug naar vijf voor twaalf. ' dat maakt die Angus een beetje appart of mysterieus.

------------------

Globaal: Ik denk aan een goede sigaar die bij de cognac past. Langzaam smeulend en de ruimte vullend met aardachtige, houten tonen. Geen pikante of zure smaak dit keer.

Heel veel melodrama. Waarom zou je glimlachen naar een wijzerplaat? Het einde is voor Oscar dan wel weer eind goed, al goed. Met plezier gelezen.

Het leukste aan deze opdrachten blijft voor mij toch de inkijk die je krijgt in de fantasie van anderen.

Alleen over de herhalingen van "de man die zich Angus noemde" struikelde ik eveneens een beetje.

Leuk stukje - graag gelezen!

Ik heb hier erg van genoten Angus. Sterke openingszin, die continuïteit/spanning met die slagen van de klok. Heel mooi, ook dat niet geruststellend maar wel rustig. In balans. Vervolgens die bespiegeling/herkenning van zichzelf in die ander. Het is een sterk plot, juist doordat Oscar tegen de verwachting in niet omgelegd wordt. Chapeau!

Dank voor je reactie, Tinus.

Dag John Doe,

Waarom zou je glimlachen naar een wijzerplaat? 
Omdat je er in berust dat je tijd gekomen is misschien? Na veertig jaar vluchten kan dat - volgens mij -  verlossend aanvoelen.

En ja, melodrama? Kwestie van smaak wellicht. Maar ik kan me voorstellen dat het zo kan aanvoelen. Ik wilde wat spelen met het thema van de man die gespannen naar de klok kijkt. (Wel wat verbogen, want Oscar is er redelijk ontspannen bij.) Vandaar die slagen, etc. De klok/tijd/pendule krijgt een rol. Maar misschien ben ik daarin wat doorgeschoten.

Bedankt voor je reactie.

Dank voor je reactie, Emmy!

Dag bvdc25,

Alleen over de herhalingen van "de man die zich Angus noemde" struikelde ik eveneens een beetje.
Kan ik me voorstellen. Ik heb er ook over getwijfeld. Maar daar zit ook een soort afstand in. Herkenning, maar nooit echte verbinding. Vandaar ook dat Angus de uitnodiging om nog iets te drinken, afslaat. Opdrachten staan altijd op één. Het is wederzijds respect, maar niet meer dan dat. 
Dat was mijn bedoeling althans.
Dank voor je reactie.

En ja? Fantasieën ;-) 

"Maar daar zit ook een soort afstand in. Herkenning, maar nooit echte verbinding."
Dat snap ik. En dat werkt!

Haha - zeker!
Fantasie is belangrijker dan kennis ;-)

Mooie thriller en een dito openingszin. Glimlachen naar een wijzerplaat? Wat is er met de wijzers gebeurd? Eraf gevallen plotseling? Glimlach dan naar de klok of het klokje, mocht je de verdubbelaar niet willen inzetten. 

Mooi gedaan. Sterke sfeersetting. Er blijven voor mij wat vragen onbeantwoord, maar dat geeft juist ruimte om mijn eigen fantasie te laten vloeien.

Ik haakte ook wat op de herhaling van 'de man die ...'. 

Verder iets kleins: '... ook iets in zijn blik, vertelden iets anders.' is net iets teveel iets na elkaar.

Daarnaast zou ik overwegen het in de tegenwoordige tijd te zetten. Dat zou mij nog meer het verhaal intrekken. 

Graag gelezen. 

Dag Hadeke,

Dank voor je reactie.
Verder iets kleins: '... ook iets in zijn blik, vertelden iets anders.' is net iets teveel iets na elkaar.
Daar zat ik inderdaad ook over te dubben. Het is klein, maar wel storend. Ik heb een wijziging doorgevoerd.

Ik haakte ook wat op de herhaling van 'de man die ...'. 
Ja, kwam inderdaad te vaak voor en ook door anderen als storend ervaren. Aangepast.

Daarnaast zou ik overwegen het in de tegenwoordige tijd te zetten. Dat zou mij nog meer het verhaal intrekken. 
Ik heb een voorkeur voor de verleden tijd. Dat past - naar mijn idee - meer bij vertellen. Kwestie van smaak denk ik.

Nogmaals dank.

 

Dag Rob,

Dank voor je reactie.
Glimlachen naar een wijzerplaat?
Ja, dat kwam bij me op. Staat waarschijnlijk symbool voor iets. Waarvoor zou ik ook niet weten. Daar ken ik Oscar niet goed genoeg voor.

De oude man glimlachte naar de wijzerplaat terwijl de tweede slag klonk

Bij mij treft dit meerdere associaties en is het ontzettend rijk aan aanknopingspunten. De wijzers van de klok en de tijd zijn als een schilderij. We kunnen het aanschouwen, maar het beleven is een illusie*.

-------

*In een webcomic die ik volg passeerde deze zeer treffende zin “Time is an illusion caused by our inability to perceive all of reality in its terrifying simultaneity.”

Ha die zich Angus noemt,

Mooi zintuiglijk verwerk je de klokslag en mooi gelaagd de tijd in je geliefde hardboiled stijl. Sfeer bepaalt de kracht van deze plot. Ik zie er een wensdroom of zelfs SF in waarbij de afloop na de tweede, echte klokslag twaalf wel degelijk de kogel is.