#557 Achtbaan

Sterk! 

Dingetje:

Je bent geen kilo's, je weegt ze. 

Of je zou het zo moeten zeggen: Haar gewicht is ...

Takkeling, je hebt gelijk, maar ik moet nog wat gaan nadenken hoe ik het ga oplossen.

Ik maak er nu het volgende van

• Ze is, schat ik, misschien nog geen vijftig kilo, maar een ouderwetse, gelaagde petticoat doet haar voller lijken. 

->

• Ze is, schat ik, een lichtgewicht, maar een ouderwetse, gelaagde petticoat doet haar voller lijken. 

Om de een of andere reden wil ik bij 'ze is...' blijven steken.

Ik ben blij met de verandering. Het verbetert de tekst op meerdere vlakken (omdat lichtgewicht ruimer te interpreteren is). Niet alleen de grammaticale/logische fout.

Ze weegt, schat ik, nog geen 50 kilo.

Ze is, schat ik, een lichtgewicht vind ik top Tinus. 
Maar om die uitspraak echt gewicht te geven ;-), zou ik het vervolg over de petticoat schrappen. Zodat 'lichtgewicht' meer over de inschatting van haar innerlijk lijkt te gaan.
Ik heb het met plezier gelezen.

Angus, ik ben het eens met je commentaar over de petticoat. Dat was mijn grootste twijfel.

Het was een ideetje vanaf het begin dat later wat meer verdween (oftewel, ik moet geen spijt hebben om het te schrappen, al moet ik nog bedenken hoe).

Met die petticoat wilde ik wat gelaagdheid uitdrukken en het idee dat die dame zichzelf wat gewichtiger voorstelt. Maar uiteindelijk ontwikkelde ze in een nogal harde doordringende tante die de petticoat helemaal niet nodig heeft.

Dat moet ik dus nog wat aanpassen. (misschien gaat ze zware makeup op hebben)

...Ze is, schat ik, een lichtgewicht, maar een ouderwetse, gelaagde petticoat doet haar voller lijken. Haar parfum vult de gehele ruimte. Het is een onaangenaam aanwezige mix...

-.>

...Ze is, schat ik, een lichtgewicht, maar verscholen achter een zware laag make-up. Haar parfum vult de gehele ruimte. Het is een aanwezige mix...

-----

Ik heb ook 'onaangenaam aanwezige' verandert in 'aanwezige'. In eerste instante omdat het niet zo lekker 'klinkt'. Maar de show zou het onaangename ook al wel voldoende duidelijk moeten maken (dus het is overbodig).

Hoi Tinus Empiricus,

Dit is een gesprek wat je niet wilt horen. Niet inhoudelijk, niet in de achtbaan en al helemaal niet met ook nog eens dat slot erbij... Dat maakt het geheel wat betreft toon helemaal compleet. 

Ik vind de metafoor van de achtbaan hierbij mooi gevonden. Het gaat allemaal veel te snel en je zit vast in de beugels, dus je kan geen kant op. Dat geeft het verhaal nog een extra ongemakkelijke en opgesloten sfeer. Dat past precies bij de omstandigheden

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Mooie overgang in het verhaal; eerst wat ongemak bij de man door ongewild toehoorder te zijn van  een intiem gesprek, en dan de abrupte overgang naar een voor hem  bedreigende situatie. Knap gedaan! 

Hoi Tinus,

Een soort samensmelting van opdrachten dus. De setting is goed gevonden en de stijl is leuk gedaan. Ik moet zeggen dat het wel wat verwarrend is dat gesprek en ook dat het in de achtbaan plaatsvind. Volgens mij is bellen dan vrij lastig, en heten achtbaankarretjes ook een coupé? 

Maar verder een leuk verhaal en graag gelezen 

Het vindt niet echt in de achtbaan (als attractie) plaats, of misschien wel maar dan alleen in een parallele surrealistische wereld.

In 'het ruige landschap van de ...', daarin kun je de term 'achtbaan' opvatten als een streeknaam.

Was dat heel storend? Ik vindt het simpele enkele 'achtbaan' mooier maar zou het voor extra duidelijkheid een nog meer realistische toon kunnen geven, zoals bijvoorbeeld 'het ruige landschap van Achtbanië'.

Ik heb nu al wel de verandering gemaakt om 'de Achtbaan' met een hoofdletter te schrijven.

Maar misschien is dat juist alleen meer verwarrend. Voor mij was het niet de realistische wereld die leidend was maar de surrealistische wereld. En het is ook tevens bedoeld als metafoor. Het ruige landschap van de achtbaan, dat staat voor het leven en waar we onszelf continu in loopings afdalingen en kurkentrekkers tegenkomen. (edit: ik heb de hoofdletter weer weggehaald. Om de in deze alinea aangegeven redenen.)

Dat gesprek is inderdaad verwarrend, maar dat is ook juist de bedoeling. Mijn doel was dat je steeds in een andere richting op zou gaan met het invullen van de context. Dat gesprek is als een achtbaan.

Hallo Tinus,
Ik was wat in verwarring, ging er vanuit dat het een trein betrof die toevallig langs een attractiepark gereden kwam waarbij het als achtergrond diende. Wat mij betreft zou ik het hele gevoel van een gesprek als een achtbaanrit aan de lezer overlaten en het niet ook nog in het verhaal zelf verwerken want het leidt af van de kern van het verhaal: iemand is luid aan het telefoneren over zaken die men liever buiten het bereik van anderen bespreekt.
Ik zou een aantal zaken anders omschrijven: Ze lijkt een lichtgewicht, haar ware aard ligt verscholen ondere een dikke laag make-up.
Ook zou ik kiezen voor iets als: Deze overdadige mix van vanille patchoelie tuberoos zou wat mij betreft een goede insectenverdelgder zijn. 

Je beschrijft dat ze in haar telefoon praat, ook hier zou ik schrappen en kiezen voor iets als dit: Ze telefoneert luid en zonder schaamte. 
Ik zou in de dialoog die daarop volgt het woord vastzitten schrappen. Het rommelt aan de geloofwaardigheid van de dialoog, de dialoog verliest niets aan kracht wanneer dit woord weggelaten wordt en is realistischer. 

Goede . . .

Omdat de titel achtbaan is, zou ik inderdaad 'van de achtbaan' kunnen schrappen. Dat is inderdaad beter dan veranderen.

Het 'zou een goede insectenverdelger zijn' maakt de betekenis tov insectenafstoter wel flink anders (in het Engels klinkt het insect reppelent wat beter, en in het Nederlands is anti-insekten-middel inderdaad meer gebruikelijk, maar als ik als oplossing het duidelijkere insectenverdelger gebruik, dan is de betekenis heel anders).

Het omschrijven van de stijl 'deze mix zou wat mijn betreft' daar zit wel wat in. Maar 'overdadig' en 'aanwezig' zijn ook weer anders. En 'wat mij betreft' maakt het sterker een mening van de verteller. Nu is het meer een observatie (welliswaar subjectief beschreven) wat iets subtieler is.

De aankondiging van het telefoneren is inderdaad natuurlijker. De huidige constructie is zo gegroeid door verschillende edits.

Vastzitten laat ik toch staan. Omdat het twee betekenissen heeft voegt het een extra mogelijkheid toe waar de lezer over kan denken wat het betekent. Behalve een achtbaan is het ook een beetje een Galton bord.

het ruige landschap van de achtbaan -> het ruige landschap

Ze praat met haar telefoon, luid en zonder schaamte. -> Ze telefoneert luid en zonder schaamte. 

Tinus, ik heb mijzelf de tijd gegund je verhaal een paar keer te herlezen en te bestuderen, maar ben er niet in geslaagd het te doorgronden.
Het plebswerende odeurtje vind ik een mooi beeld, al zou het mooier verwoord kunnen worden, maar met de zin 'Ze is, schat ik, een lichtgewicht, maar verscholen achter een zware laag make-up.' heb ik moeite, omdat de bijzin niets met de hoofdzin te maken heeft. Oorspronkelijk stond er een zin die meer hout sneed.

In tegenstelling tot de coach kan ik de achtbaan-metafoor niet erg waarderen; het sowieso een cliché, maar door dit ook nog eens te gebruiken in een verhaal waarin de trein plaats van handeling is, werkt dit verwarrend.

Wat mij vooral stoort is dat je met “Ik mis je lichaam.” mij als lezer op een zeer geforceerde manier op het verkeerde been tracht te zetten; die zin komt zeer ongeloofwaardig over.

Afijn, dit is slechts de mening van mij als één lezer. De coach is wel geestdriftig, dus haar respons kun je mooi in je zak steken.

Dank Musonius, ik leer veel meer van specifieke kritiek, dan een algemeen waardeoordeel.

------

De lichtgewicht en make-up is een bewerkte zin en heeft de originele uitdrukking verloren, maar ik vond de tegenstelling tussen lichtgewicht en zware makeup wel interessant. Ja, het is niet logisch, maar dat is juist expres. Ik heb er wel over getwijfeld en over nagedacht om het weg te laten zoals Angus voorstelde, dusnik begrijp je punt.

-------

Het is voor mij als bedenker van het verhaal makkelijker om in te leven, maar mijn doel was om te spelen met extreme verwarring (en dan te hopen dat het deze keer beter afloopt dan de andere verhalen, al denk ik dat het met de Sjokkie oren laatst wel goed liep).

Mogelijk komt het ook door mijn verwarde interpretatie van de opdracht, "waardoor de lezer van je verhaal denkt dat ... de nodige uitleg of context mist." 

---------

'Ik mis je lichaam' komt ongeloofwaardig over? Té ongeloofwaardig? Misschien als er eerst nog een andere zin voor staat? 'ik mis je' is natuurlijker maar dan werkt het niet. Misschien 'ik miste je aanwezigheid ... ik mis je lichaam' ?

----------

Ik heb insectenafstoter nu weg gelaten (Emmy had er ook al commentaar op). Het werkt ook wel zonder en het maakte de zin minder vloeiend.

Pardon, Tinus, het is mij nu duidelijk dat ik nóg minder van je verhaal begreep dan ik in eerste instantie dacht: ik dacht dat het verwees naar het opgezette lichaam van Rex, maar de beller heeft het dus wel degelijk over het lichaam aan de andere kant van de telefoon. Ik neem hierbij dus mijn woorden over het verkeerde been terug. Mijn fout.

Het verkeerde been is een goede mogelijke interpretatie ;-)

Die heb ik er express in verwerkt als mogelijke interpretatie (en is eigenlijk ook het eindstation van de reeks gedaanteverwisselingen gedurende het verhaal). Het is alleen dat je als lezer niet weet wat uiteindelijk juist is en dat je gaat twijfelen aan je invulling van wat je zojuist hebt gehoord.

Het kan zijn dat de beller het heeft over de beller aan de andere kant en 'ik mis je lichaam' gelijk staat aan 'ik mis je'. Het kan ook zijn dat het betekent 'Ik mis het lichaam dat je zou komen brengen'.

Draaiend naar de Teufelsbrücke

Zou beter zijn als titel? De legende is dat de Duivel die brug heeft aangelegd in ruil voor het eerste ziel (lichaam?) dat er overheen ging. En dat bleek een geit te zijn waarop hij woedend een grote rots naar beneden gooide.