Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#555 - Ze liet het raam open

23 april 2025 - 0:28

Knokke stonk. Natte hond, frituurvet, gesmolten chocolade. Collectieve katers in een jas van suiker.

Ik plofte neer op mijn gammele terrasstoel. Kleren nog klam van een overhaaste exit in een wijk waar het gras naar geld rook. Een lauwe Jupiler siste in mijn hand. Alleen, dacht ik.

Tot ik hem zag.

Tussen kranten en een afgetrapte schoen: een bebloed hoopje pluis. Lange oren. Trillende snorharen. De Paashaas. De versie die drie dagen op café had gezeten met een betonmolen.

'Zware nacht gehad, maat?' vroeg ik. Mijn stem klonk als grind in koffie.

Hij piepte. Iets tussen paniek en piepschuim. 'Een… misverstand.'

'Gij ziet eruit alsof ge bij de Hells Angels een gouden ei probeerde pikken. Of erger: aan andermans wortels gezeten.'

Hij rilde toen ik wat Jupiler op z’n gescheurde lip depte. Ik had niks beters.

'Knokke,' hijgde hij. 'Villa. Zwembad. Blondine.'

Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Rododendrons?'

Hij knikte. 'Zijden jurkje. Open décolleté. Glas bubbels…'

'En toen?'

'Toen kwam dat monster.' Zijn stem dof. 'Een kolos. Paarse kop. Pitbullachtig. Kop zonder nek; Hij zag me. Greep het eerste dat hij vond.'

Ik wist het al. 'Een flamingo?'

De haas jammerde. 'Roze. Steen. Zwaar. M’n poot…'

Ik keek eerst naar hem. Dan naar de kras op mijn arm.

Die flamingo was voor mij bedoeld. Hij had, zonder het te weten, de klappen opgevangen. Mijn aftocht mogelijk gemaakt.

'Verdomme,' fluisterde ik. Ik gaf hem het blik. 'Drink.'

Hij dronk. Zijn poten rond het blik als een junk om z’n laatste shot.

'Volgende keer slaat ge terug,' zei ik.

Hij glimlachte. Scheef. Niet dankbaar. Meer… wetend.

En terwijl hij over de haag verdween, hoorde ik hem nog zachtjes zeggen: 'Ze liet het raam open.'

Tja, dacht ik, ze zit op haar eieren.

 

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2025 - 11:36

Tony, strakker schrijven kan hier niet. Wat een verhaal in zo weinig woorden. Er valt wel wat tussen de lijntjes te lezen want wat deed jij in die villa? Tot nu toe (er zijn nog niet veel inzendingen) de mooiste vondst van de week: de wijk waar het gras naar geld rook. Hoed!

Lid sinds

2 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2025 - 20:15

Het is supermooi geschreven en misschien zegt daarom niemand er wat van, en houden ze van het mysterieuze, of misschien begrijpt iedereen het (al dan niet met de kleren van de keizer aan) en ligt het enkel aan mij. Ik durf het bijna niet te zeggen en heb het gevoel op eierschalen te lopen, maar… ik begrijp de laatste twee zinnen niet.

'ze liet het raam open' dat is denk ik het raam waar Tony doorheen gekropen is en waar Paashaas als misverstand ook doorheen is gegaan? Het is de titel van het verhaal, maar ik mis hoe dit een significante zin in het verhaal zou zijn. Ik kan er nog wat figuurlijks van maken als 'ze liet de opties open', het blijft onduidelijk.

'ze zit op haar eieren' (geen geld uitgeven?) kan ik niet kippenhok brengen.

----

Of zijn die laatste twee zinnen express vaag en onduidelijk om de lezer licht te beroeren/schudden en zelf een idee van het einde te laten maken, zonder dat ze door hebben dat het een open einde is?

Lid sinds

4 maanden 4 weken

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2025 - 21:49

Spannend en intrigerend verhaal, Tony, met prachtige beeldspraak ("in een wijk waar het gras naar geld rook"), ("De versie die drie dagen op café had gezeten met een betonmolen."). Met plezier gelezen.

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 april 2025 - 5:33

Op zichzelf staand een wat raadselachtig verhaal dat we waarschijnlijk in de context van eerdere verhalen moeten plaatsen. Niettemin met plezier gelezen. Mede dankzij de onnavolgbare tonyaanse vergelijkingen als Mijn stem klonk als grind in koffie. Geen idee wat ik mij hierbij voor moet stellen, maar het klinkt fantastisch.

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 april 2025 - 12:01

Ook al vond ik de laatste zinnen wat raadselachtig het hele verhaal vind ik bijzonder goed geschreven. Het pakte me onmiddelijk. Mij trof vooral ook dat beeld van die haas met het blik bier tussen zijn poten...

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 april 2025 - 8:56

dag Tony

Whow, dit is een verhaal dat weinig of geen commentaar vraagt.

Het leest vlot, is spannend opgebouwd, er is een hoed af, maar het klopt wel allemaal.

Erg goed gedaan!

 

Johanna