#552 Rouw is als een kat

Emmy, ik vind het knap en dapper dat je dit op deze manier hebt weten te verwoorden.

Mooi verhaal. Mijn favoriete stukken waren

Ik laat de stofzuiger onbemand loeien

en

Bij mij ontbreken nog de tranen. Dit huis bergt genoeg mogelijkheden.

Ook de symboliek van de stofzuiger is mooi (of het allemaal bedoeld is weet ik niet)

• Het maakt lawaai zoals vloeken en de pubertijd of zoals huilen nu.
• Het ruimt op wat er nu gebeurt met het huis. 
• Het is een pomp net als het hart van de moeder

Ik begrijp het idee van het katten gedicht, en hoe dit terug komt in het verhaal (de rouw die pas later binnen komt) maar het verhaal raakt mij persoonlijk meer. De analogie met het gedicht zou eventueel iets sterker zijn als de HP in het begin eigenlijk vrolijk is van de herinneringen (zoals de spinnende kat fijn is). Op het moment komt ze meer neerslachtig en droevig over. 

Ik kan me meer inleven met het verhaal dan met het gedicht. (ik vind katten ook heel lief en spinnend op mijn schoot lijken ze helemaal niet op rouw, en met die nagels komen ze meestal niet)

Ha Tinus,dank voor je reactie. Ik zit er zelf nu werkelijk middenin. Ik ben op dit moment niet in staat op een andere manier te schrijven, heb de afstand nog niet, maar ben blij dat het me in elk geval toch lukt iets op papier te zetten, zodat even mijn gedachten andere wegen gaan. Het gedicht met de kat heeft voor mij wel een sterke connectie omdat dingen die eerst zacht waren ineens door de naderende dood van mijn moeder (ze kan elk moment sterven) gepaard gaan met de felle steek van gemis. 
 

@Job dank voor je fijne woorden. 

Aha, ik snap dat gedicht nu beter. Het gaat om de tegenstrijdigheid van zachte fijne dingen die ineens hard en scherp zijn. Dat is inderdaad een mooie beschrijving.

In het verhaal gaat het om een rouw die eerste nog rauw lijkt te zijn en pas later later op het dak valt. Evengoed mooi en het raakte mij meer. Maar mogelijk was mijn interpretatie van het gedicht verstoord vanwege de manier waarop ik het verhaal had gelezen.

> heb de afstand nog niet

Ik schrijf momenteel een kort verhaal +/- 4000 woorden over afstand en herinneringen. Als je wilt kun je het proeflezen.

Ha Tinus, dank, ben blij dat mijn reactie de boel verhelderd heeft. Op dit moment heb ik helaas niet de puf om proef te lezen. Veel succes met het afronden van je verhaal. 

Dag Emmy,

Je voelt aan alles dat dit recht uit het hart geschreven is en dat het vers en rauw is. Mooi en knap en ik denk goed om er op deze manier mee bezig te zijn. 

Dag Emmy,

Ik vind het, gezien de omstandigheden, indrukwekkend hoe je dit hebt geschreven.
Vooral de herkenbaarheid, ook van het belang van details, en de verwijzing naar een eerder verhaal.
Ook een heel mooi gedicht.
Daar laat ik het bij voor wat betreft je verhaal.
Ik wens je veel sterkte!

Mooi! Rouw is de prijs van liefde.

Sterkte, Emmy. Het gedicht zegt het helemaal.

Ik sluit me aan bij de woorden van Angus. Het is duidelijk een autobiografisch verhaal, waarbij je het ondanks de omstandigheden blijft lukken om er een goed verhaal van te maken. Goed gedaan. 

Veel sterkte. 

Ik ben er stil van Emmy. Wat goed geschreven en wat goed dat je kon schrijven. Ik herken je pijn, schrijven lukt mij helaas (nog) niet.

Emmy, wat kan jij treffend schrijven. 

Dank allen voor jullie lieve commentaren! En sterkte @mespunt!

Hoi Emmy, (en anderen die in deze situatie zitten)

Wat een knap verhaal. Fijn dat dit misschien een klein stukje verwerking kan geven, je hebt heel sterk neergezet hoe dit soort zaken die iedereen raken in hele kleine dingen terug te vinden is. Schitterend stukje. 

Daarnaast uiteraard heel veel sterkte voor jou en je naasten in deze situatie, ik denk dat je met je bijdrage misschien ook wel anderen woorden hebt gegeven die anders moeilijk uit te spreken waren. 

Ingetogen en invoelende scène van een bijna-nabestaande. Het gedicht vormt een indrukwekkend slotakkoord.

Als ik iets mag opmerken - mooier dan 'mijn ouders slaapkamer' is: de slaapkamer van mijn ouders.
En 'dat mijn moeder het niet redt' komt op mij onnodig versluierend over, maar misschien gebruikt de arts dit eufemisme expres? Dan zou ik er toch van maken: dat mijn moeder het niet gaat redden.

Sterkte in deze moeilijke situatie!

Dank Jacqueline!