#543 Woeden

Vanwege de autobiografische overeenkomsten in dit verder fictief verhaal, kom ik dit weekend waarschijnlijk niet toe aan reageren op andere verhalen. (Mijn streven is altijd: doe ik mee, dan reageer ik ook.)

Als ik je verhaal zo lees, zij het je vergeven. Veel sterkte!

'De geur van de herfst is opnieuw uit de grond getrokken' - ja, ik weet precies wat je bedoelt. Mooi!

De opbouw naar het einde vind ik erg sterk weergegeven. Lang vraag je je af wat er nou precies aan de hand is, met een duidelijke ontknoping op het einde. Graag gelezen.

Hadeke, het woeden van de storm en in je hoofd zijn voelbaar weergegeven.  Aandoenlijk hoe je de opname van je familielid in het ziekenhuis weergeeft met het eeuwige wachten dat zo zinloos lijkt maar voor de zieke zo waardevol is. Wij zullen jouw steeds accurate commentaren missen, maar hopen en geloven dat alles wel goed komt. 

Hoi Hadeke,

Een mooi verhaal, graag gelezen. Het contrast tussen zijn levensomstandigheden en zo'n vrolijk scheurkalenderblaadje, werkte goed wat mij betreft. Wat wellicht nog mij iets zou kunnen helpen landen in het verhaal is als het meteen duidelijk is dat hij uit het ziekenhuis komt (Nu ik het ziekenhuis verlaat / door de schuifdeuren..., zoiets?). De eerste keer lezen was ik nog wel erg aan het zoeken. Ook kan je misschien nog iets doen met tonen wát er precies dan op 30 januari qua Donald Duck stond. Maar al met al een mooi geschreven verhaal, leuk!

p.s. Ik vind het toch nog even leuk om te noemen dat jij in mijn verhaal van vorige week figureert. Het thema was "de eerste keer". https://schrijvenonline.org/forum/themaforums/wek…

Dank jullie wel. 

@karel123 zul je net zien dat ik vorige geen tijd had. 😉 Ik heb je verhaal net gelezen. Inderdaad herkenbaar. Die twijfel en als je dan een poosje meedraait hoezeer het meevalt. Die eerste reactie op je verhaal was wel wat bruut (ook die heb ik nog even opgezocht), je werd niet eens welkom geheten! Maar achter de afsluiting van mijn feedback sta ik nog steeds en die heb je zelf waargemaakt. 

Welkom iedereen!

GG!

Dag Hadeke,

Op de eerste plaats wens ik je veel sterkte. Gelet op de autobiografische elementen ligt je aandacht ergens anders. Volste begrip voor.
Voor wat het nu waard is:
Mooi opgebouwd verhaal. 
De geur van de herfst is opnieuw uit de grond getrokken en verdringt die van handalcohol en de koffie die ik eindeloos achterover sloeg. Heel mooi - vind ik - hoe je duidelijk maakt dat de kamer zonder daglicht zich in een ziekenhuis bevindt.
De nacht valt in stilte om me heen. Ook mooi. Zeker in combinatie met het twintig minuten durende doorstappen; dat het dan gaat indalen.
Dat het blaadje van een Donald Duck scheurkalender komt, vertelt me weer iets meer, in samenhang met de beschrijving hoe het daar terecht gekomen zou kunnen zijn.
Ik heb één vraagteken. (Dat klinkt misschien wat hard gelet op het autobiografische) Buienradar toonde de regen in pieken op het scherm van mijn telefoon, die ik op en af opende uit pure verveling. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat er sprake is van verveling, eerder dat je toch (ondanks alles) zoekt naar afleiding. 
Zeer goed, herkenbaar en daarmee invoelbaar geschreven.
Chapeau.

Zeker niet bruut Hadeke! De eerste opmerking was meteen inhoudelijk en opbouwend, wat juist heel fijn was! Dus nogmaals dank dat je het stuk zo serieus van commentaar had voorzien :).

Mooi verhaal, Hadeke. Goed beschreven hoe dat lange wachten in zo'n ziekenhuis voelt. En dan dat Donald-Duck blaadje als contrast aantreffen. Mooie slotzin ook en ik wens je sterkte met de autobiografische overeenkomsten.

De storm mag dan al woeden, van dit verhaal word je stil. Dankjewel Hadeke. 

Dank ook voor jullie reacties. 

Angus je hebt gelijk, verveling is niet het juiste woord. Aangepast.

Zoonlief is zojuist weer thuisgekomen om hier verder aan te sterken. Was even erg spannend, maar loopt met een sisser af. Helaas geen garanties voor de toekomst, omdat in zijn darmen iets structureel 'fout' zit, maar dat zien we vanzelf weer. Kan variëren van dagen, tot jaren tot misschien zelfs nooit meer terugkerend.

dag Hadeke

Vooreerst sterkte. Het is hevig om een verhaal te schrijven terwijl je hoofd wellicht met andere zaken bezig is, maar het resultaat is dat je een tekst schrijft, bijna instinctief en intuïtief, waardoor het een sterk verhaal wordt.

Het leest vlot en het detail van een blaadje van een afscheurkalender waarmee het HP praat, is sterk, en tegelijkertijd ook triest.

Erg goed!

Johanna