# 529 – Een vertrouwde aanraking, versie 2

Fik kan maar niet slapen. De tuingrond naast hun atelier is nog vruchtbaar, al zit vrieskou in de lucht. Deze week moet zijn vriendin dan dus die andere struik verplaatsen. Hij herschikt zijn kussen en pakt zijn telefoon van het nachtkastje: dat werkt probaat als zijn hoofd nog te vol zit voor slaap. De actrice streelt het hoofdhaar van haar tegenspeelster. Hun lippen zoeken elkaar tastend en de hand van de brunette glijdt omlaag. Haar vingertoppen raken de huid nauwelijks, zodat de blondine rilt van genot. Fik vangt het zaadvocht op. Zijn lijf is nu alvast moe. De wifi hapert en het beeld bevriest. Haar gespreide benen doen hem weer aan de bevalling denken, maar de tederheid en begeerte van de slanke jonge vrouwen nemen hem nog veel verder mee terug.

Dat de pornografische seks behelpen is, beseft zijn frontale kwab wel. De camerabeelden op zijn telefoonscherm vormen een flets spiegelbeeld van haar nabijheid of zelfs zijn eigen viriele tienerjaren. Ook hun verliefdheid was ooit een droomwereld, levensecht, zoveel meer dan hormonen of de logica van een datingalgoritme. De liefde kabbelt nu al te lang tussen de agenda's en levensgebeurtenissen door. Hij schakelt het schermpje uit, draait zich om en kruipt tegen zijn vriendin aan. Zelfs in de winter groeit ondergronds het leven verder. Met die bezwering kalmeert hij zijn beurse kunstenaarsgeweten. Tevergeefs, want 's morgens is haar kledingkast leeg.

Versie 1

De tuingrond naast het atelier is nog vruchtbaar, al zit vrieskou in de lucht. De actrice streelt de blonde haren van haar tegenspeelster. Deze week moet Fik dan dus die andere struik verplaatsen. Hun lippen zoeken elkaar tastend en de hand van de brunette glijdt omlaag. Wel voor donker, dus onder werktijd; de dagen worden snel korter. Haar vingertoppen raken de huid nauwelijks, zodat de blondine rilt van genot. Fiks lijf is moe. De wifi hapert en het beeld bevriest. Haar gespreide benen doen hem weer aan de bevalling denken, maar de tederheid en begeerte van de slanke jonge vrouwen nemen hem nog veel verder mee terug.

Dat de pornografische seks behelpen is, beseft zijn frontale kwab wel. De camerabeelden op zijn telefoonscherm vormen een flets spiegelbeeld van haar nabijheid of zelfs zijn eigen viriele tienerjaren. Ook hun verliefdheid was ooit een droomwereld, levensecht, zoveel meer dan hormonen of de logica van een datingalgoritme. De liefde kabbelt nu al te lang tussen de agenda's en levensgebeurtenissen door. Hij schakelt het schermpje uit, draait zich om en kruipt tegen zijn vrouw aan. Zelfs in de winter groeit ondergronds het leven verder. Met die bezwering kalmeert hij zijn beurse kunstenaarsgeweten. Tevergeefs, want 's morgens is haar kledingkast leeg.