Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#528 - Rien de rien

18 oktober 2024 - 14:43

 

“Daar zitten we dan,” zegt Petrus. “Heb je er een beetje zin in?”
Nauwelijks bijgekomen van mijn overlijden, zit ik aan een wankel houten tafeltje tegenover de befaamde poortwachter. Tussen ons in staat een zandloper, het glas geklemd in een eenvoudig houten omhulsel.
“Hoelang duurt -ie?”
“Dat ligt aan jou,” zegt Petrus. “Als je ‘m platlegt, stopt de tijd.”
“Maar stel dat -ie gewoon doorloopt?”
Hij haalt zijn schouders op. “Een minuut, drie jaar, twee seconden, misschien iets daartussenin. Tijd zegt hier niet zoveel.”
Peinzend kijk ik naar de zandloper. “Hoe vaak mag ik hem stoppen?”
“Zo vaak als je wilt.”
“Wat doen anderen?”
“Eén keer.”
Ik trek een wenkbrauw op. “Eén?”
Petrus knikt. “Maximaal.”
Ik schud mijn hoofd. Als je de kans krijgt om je leven te overzien en te zien wat andere beslissingen zouden hebben betekend, dan grijp je die toch aan? Ik kan wel tien dingen bedenken die ik anders had moeten doen, en dat zijn dan de échte flaters en miskleunen.
Petrus pakt de zandloper bij een van de poten. “Zullen we beginnen?” Hij wacht mijn antwoord niet af, draait de zandloper om en zet hem met een doffe klap terug op tafel.

Ik lig op de buik van mijn moeder, daar waar ik net nog in verborgen was.
Mijn vader buigt zich over mij, een lach op zijn gezicht, wat is hij jong.
Aan de keukentafel met mijn broers, de oliekachel snort in de hoek. Onze wangen zijn rood, van de warme kachel en de opwinding over de sinterklaascadeautjes.
Op school, de eenzame tiener, uitgelachen, gepest, wanhopig.
Ik sla tegen de zandloper, die krakend omvervalt. “Stop maar,” pers ik tussen mijn tanden door.
Uit de verte hoor ik de stem van Petrus. “Zo had het gegaan.”

Ik ben dé pestkop van de klas, en daardoor populair. Voetballen doe ik als de beste, meisjes zwermen om mij heen… Eén blijft, we trouwen, krijgen een kind. Ze vertrekt met mijn beste vriend die geen vriend blijkt te zijn en waar mijn dochter voortaan papa tegen zegt. Mijn vrienden, ik kan ze niet vinden of geen tijd, drukdruk mazzel doei. Alleen, alleen, zo alleen.
Ik drink, vind je het gek, mijn baas vindt van wel en kiepert mij op straat. Naar huis kan ik niet, weggesnoven of vergokt, of allebei. De aanstormende trein maakt het niets uit.

Met een schok doe ik mijn ogen open. “Echt?”
Petrus knikt. "Klaar voor de rest?" Hij zet de zandloper weer overeind.

Traag scoll ik door mijn leven, ik laat een traan, voel een glimlach. Mijn kinderen, mijn lieve echtgenote, ik zie ze, zij zien mij. Het is goed geweest.

Kalm open ik mijn ogen. Petrus strekt zijn arm uit naar de grote deur achter hem, die langzaam opengaat.

 

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2024 - 17:22

Met de volle overtuiging in de uithaal van Piaf: Rien! Het gegeven uitgangspunt prachtig overgeheveld naar de hemelpoort. Haha, de omgevallen zandloper van Hadeke, heeft die je op gang geholpen? Hij zou er zelfs weer uit kunnen, al blijft het een mooi artefact. Creatief: een soort interactief spel met alternatief einde en dat is erg lief van Petrus. Al doet de hp geen recht – maar hij heeft tenslotte slechts 450 woorden – aan het exponentieel aantal mogelijke uitkomsten, en had hij bijvoorbeeld ook gewoon een assertieve jongen kunnen worden. Deze wraaklust sluimert blijkbaar in zijn diepste wezen. Thanks voor je bruisende verhaal!

Lid sinds

4 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2024 - 17:42

Prachtig. Sluit me helemaal aan bij Kruidnagel. Mooi hoe het alternatieve verhaal dan ook niet zo bevredigend blijkt! Creatieve, mooie invulling van de opdracht!

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 oktober 2024 - 11:54

@Kruidnagel dank! De zandloper was mijn vertrekpunt bij het bedenken van dit verhaal, die moest erin ;-). Zelf vind ik de balans tussen intro en ontknoping niet optimaal; minder begin, meer einde had beter uit kunnen pakken. Aan de andere kant, deze opening zet wel de sfeer neer. Iets meer woordruimte was fijn geweest, aan de andere kant had ik er ook meer tijd in kunnen steken. Soit!

@Anneke & @Hadeke: dank je wel.

@Laura: dankjewel, en de moraal van dit verhaal: maak er het beste van en heb niet teveel spijt over wat wellicht beter had gekund ;-)

 

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 oktober 2024 - 21:39

Hallo Man met de Pen

Je geeft een bijzondere originele invulling aan de opdracht, maar die is geslaagd. Ik vind dat de intro past met de rest van de tekst, het is de opbouw waarvan je niet meteen weet als lezer waarheen het verhaal gaat, maar er zit niks in van vreemde twist of onnatuurlijke overgang, dus dat is geslaagd. Je triggert de lezer om verder te lezen, dus dat is ook goed gedaan.

Ik vind ook dat je mooi schrijft, aandacht voor woord en zin.

Erg aangenaam om te lezen.

Johanna

   

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 oktober 2024 - 18:11

 Schitterende insteek, mooi geschreven.

De schrijvers alhier die de opdracht kennen, hebben een beetje voorsprong wat informatie betreft over de zandloper. Je zou het verhaal ook voor de zekerheid andere lezers moeten voorleggen om te kijken of het duidelijk is waar de zandloper voor staat.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 oktober 2024 - 22:45

Thanks Musonius! Gaandeweg het verhaaltje moet de rol van de zandloper duidelijk worden (hoop ik). Ik wilde het er niet dik opsmeren, maar de gebeurtenissen voor zichzelf laten spreken.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 oktober 2024 - 23:17

Wat een prachtvondst en een uitwerking. Toch zit ik op mijn honger, je had dit nog verder kunnen uitpuren en (waarschijnlijk met meer woorden) nog krachtiger laten worden. Ik suggereer: herwerk en maak het een echt kortverhaal van een paar duizend woorden. Dit heeft potentieel!

ZGG!