# 485. Bemiddeling

Ze deed de deur open en keek me aan door het lange asblonde haar dat voor haar ogen hing. Ze droeg een hemd dat vroeger wit was geweest en ze was dik, zeker 150 kg. Haar buik hing over de ceintuur waarmee haar broek slordig was aangetrokken. Er hing een onaangename geur om haar heen. Een penetrante zweetgeur, vermengd met een zweem van alcohol. Haar voeten staken in kapotte pantoffels waar lange gele nagels doorheen staken. Ze stapte opzij. ‘Kom erin. ‘
Ze grijnsde toen ze me zag kijken. Er zat chocolade op haar tanden. ‘Wat denk je ? Ben ik de moeite waard. ‘
‘ Ik denk dat het heel moeilijk zal zijn u aan iemand anders te koppelen,’ antwoordde ik langzaam en naar waarheid. Haar ogen vernauwden zich en haar mond vertrok tot een bloedeloze streep.
‘Wat bedoel je daarmee, fijne dame? ‘
Ze liep waggelend voor me uit.’ Wat wil je daarmee zeggen. Dat ik niet de moeite waard ben? ‘
Ik fronste. Misschien was dit toch niet zo’n goed idee geweest. ’ Wat ik bedoel is dat zoals u er nu uitziet, ik geen kansen zie. ‘
Ik keek om me heen, ging in een schone stoel zitten, zette mijn tasje op de grond en vouwde mijn vingers in elkaar.
‘ Toen u mij belde had ik mij iemand anders voorgesteld, ‘begon ik voorzichtig. ‘Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het helemaal hopeloos is. '
Ze bleef onbeweeglijk voor me staan, stil en dreigend. Ik glimlachte haar toe in een poging het ijs te breken.
‘ Als u onder de douche gaat, schone kleren aantrekt en naar de kapper gaat, uw nagels laat verzorgen door een pedicure zie ik wel degelijk kansen voor u. ‘
Haar ademhaling ging snel en haar handen balden zich tot vuisten. ’Mijn hele leven ben ik nog nooit zo door iemand aangesproken. ‘
‘Ik probeer u zo respectvol mogelijk te benaderen, ‘antwoordde ik.
Dreigend kwam ze op me af.’ Jij vindt jezelf heel wat. ‘
Haar kaken spanden zich en haar schaduw viel over me heen.
Snel sprong ik op.’ U moet me niet verkeerd begrijpen, ik… ‘
Haar grote handen grepen mijn jasje en met een scheurend geluid trok ze de mouwen eraf.
‘Wacht maar, ik krijg je wel, verwaand nest. ‘
Ik rende naar de deur maar ze was me te snel af. Ik gilde. Met een ruk trok ze mijn rok uit en lachte hysterisch. Snikkend en schreeuwend om hulp rende ik naar de deur. Ze viel boven op me, draaide me om en spuugde een fluim in mijn gezicht.
‘Nu ben je niet meer zo deftig. ‘
Gore vingers drukten in mijn ogen. Bloed liep langs mijn gezicht mijn hals in. Ze sloeg me recht in mijn gezicht, trok de deur open en gooide me de tuin in waar ik levenloos bleef liggen. Het enige wat ik nog merkte was dat ze mijn tas achter me aan gooide.