#453 Restschade
Restschade
Rode wijn combineert niet goed met het bladeren door zijn fotoboek. Zeker niet als je, zoals ik, nauwelijks drinkt.
Ik strijk met mijn vingertoppen over de afbeeldingen en zie het weer voor me: De met bloed gevulde slangen die in zijn halsslagader steken, de tube die in zijn mond verdwijnt, de infusen die dagelijks op een andere plek in zijn vel vastgeprikt worden en het ritmische gepiep dat meedeint met de lijnen op de monitor. Zijn lijf dat bol staat van het vocht.
De couveuses naast hem, waar feest gevierd wordt als het lichaamsgewicht van het kindje de 1 kilogram gehaald heeft, of waar luid gejammerd wordt om degenen die het niet haalden.
De wisselende patiëntjes en hij als vaste waarde in een maandenlang verblijf.
Ik sla de bladzijden om en herinner me de woorden die ik voorheen nog nooit gehoord had: saturatie, pulmonale hypertensie, extracorporele membraanoxygenatie, congenitale hernia diafragmatica, jejunostomiesonde en fundoplicatie van Nissen. Hoe het lachen met de verpleegkundige aan zijn bed, omsloeg in een vertwijfeld zwijgen terwijl de monitorlijn afvlakte. Eén van de momenten waar door zuurstoftekort zijn hersenen mogelijk werden aangetast. Of misschien toch de eerste minuten van zijn leven, waar hij niets van zich liet horen. Doodstil.
Zijn grote broer trots op mijn arm. De broer die nu op pad is met vrienden en zijn rommel weer verspreid over de huiskamer achtergelaten heeft.
Wil jij straks mijn was uit de machine halen? appte hij zojuist nog.
Soms gun ik mezelf het zetje. Wijntje erbij, alleen op de bank en voor even wegduiken in het gemis van wat had kunnen zijn.
Morgen maak ik hem weer wakker, verschoon zijn luier, kleed hem aan en sluit de sondevoeding aan. We zullen weer grappen maken. Elke dag opnieuw een beetje verliefd op die jonge kerel met zijn baardje. Ik zal hem naar de taxi duwen, uitzwaaien en hem met een lach weer opvangen bij thuiskomst.
En soms ..., met wat wijn. Soms, maar niet te vaak en alleen als ik de bank voor mezelf heb.
Mooi verhaal Haneke, met een…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Mooi verhaal Hadeke, met een lekker open interpreteerbaar einde. Wat een moeder (of vader) lijden kan.
ZGG
Interessante spanning tussen…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Interessante spanning tussen liefde en rouw, aanvaarden en afwijzen. Misschien de aankondiging van verslaving. Originele fabula.
Wat een triest verhaal,…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Wat een triest verhaal, geweldig gedaan. Het raakt me. Graag gelezen.
Grtz,
Taco
Ik word hier stil van,…
Lid sinds
3 jaarRol
Ik word hier stil van, Hadeke. Heel emotioneel.
Wat een schrijnend mooi…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Wat een schrijnend mooi verhaal Hadeke. Ik dacht het einde te weten, maar werd toch verrast, goed gedaan.
Ik heb een brok in mijn keel…
Lid sinds
1 jaar 7 maandenRol
Ik heb een brok in mijn keel. Je manier van schrijven, maakt dat ik mee leef met de HP. Erg mooi.
Dank voor jullie reacties…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Dank voor jullie reacties. Niet helemaal aan de opdracht gehouden, want er is niet iemand overleden, maar het thema levend rouwen/ levend verdriet mag wat mij betreft wel wat meer aandacht krijgen.
Heel mooi verhaal. Treffend…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Heel mooi verhaal. Treffend detail van de andere zoon die appt of je de was uit de machine haalt. Mooi gevonden contrast.
Weinig toe te voegen aan de…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Weinig toe te voegen aan de commentaren. Heel mooi!
Dag Hadeke, Bedankt voor je…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Dag Hadeke,
Bedankt voor je verhaal. Ik vind het een ingrijpend verhaal en goed geschreven. Wat mij betreft kun je de hoofdpersoon nog iets meer karakter geven. Ik ben heel benieuwd naar een authentiek aspect van het karakter. Dat maakt het verhaal minder algemeen.
Ook zou ik bij de zin ‘De couveuses…niet haalden” wat meer beelden schetsen. Als je het hier kleiner maakt, dus een bepaald gezin feest zien vieren en bijvoorbeeld een moeder die in huilen uitbarst, wordt het nóg wat beeldender.
Nog wat taalkundige opmerkingen:
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
T Na de dubbele punt begin…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
T
Dat klopt toch?
https://onzetaal.nl/taalloket/hoofdletter-na-dubbele-punt
https://taaladvies.net/hoofdletter-na-dubbele-punt/
Ik gebruik twee keer de…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Ik gebruik twee keer de dubbele punt, bij de eerste is het (voor mij) een twijfelgeval. Ik denk dat het inderdaad een kleine letter moet zijn.
De eerste keer moet volgens…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
De eerste keer moet volgens mij met kleine letter. Het betreft daar ook een opsomming.
Overigens dank Anna (en de…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Overigens dank Anna (en de anderen), met alle feedback kan ik wat.
Volgens mij klopt het wat…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Volgens mij klopt het wat Fief zegt inderdaad.
Hadeke heel beeldend…
Lid sinds
1 jaar 6 maandenRol
Hadeke heel beeldend geschreven. Brengt me terug naar de geboorte van mijn eerste dochter, zij heeft ook in een couveuse gelegen. Daarom zou ik ipv "lijf bol van vocht" > "lijfje opgezet door vocht" schrijven.
En ik zou deze zin "Morgen maak ik hem wakker en komt thuiszorg (of hulpverlening) mij helpen met verschonen en aankleden." schrijven om de zwaarte en afhankelijkheid te benadrukken. En is in de meeste gevallen de realiteit.
Oma Vis
Dank Oma Vis. Over het…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Dank Oma Vis. Over het lijfje ga ik peinzen, daar heb je wel een punt.
Wat betreft je andere opmerking ga ook peinzen, omdat in dit verhaal feit en fictie wat door elkaar lopen. Ik ben geen drankzuchtig mens bijvoorbeeld 😀. Verder hebben we geen thuishulp nodig, maar misschien heeft dit verhaal dat wel nodig. Ik ga er ff op broeden.