# 440 Tot in eeuwigheid

De mooiste zin voor mij: Het regelmatige op en neer bewegen van zijn borstkas heeft iets rustgevends.
 

Hoi Elf, dat is in ieder geval iets. Bedankt voor het lezen.

Bitterzoet. 
 

Hoi Fief, mooi verhaal en vooral het slot vind ik ontroerend. Je zet het karakter van de man goed neer: stoer, soldaat, geen soft gedoe rond het ten huwelijk vragen. Cool.

Alleen deze zin loopt niet: "maar Martijn was vastbesloten zich aan zijn belofte te houden en zo zat ze een paar dagen later in een geleende trouwjurk naast haar grote liefde in de kapel van het ziekenhuis" het lijkt erop dat je hier in de zin van perspectief wisselt.

Graag gelezen,
Taco

Dat is het zeker, Krieltje. Ik baseerde het op een waar gebeurd verhaal.

Taco, volgens mij verander ik daar niet van perspectief. De hp geeft aan dat Martijn vastbesloten was. Dankjewel voor je verder positieve reactie.

Mooi verhaal(d). Halverwege haakte ik een beetje af, maar dat komt denk ik meer doordat ik wat moe ben. 😉 Naar het eind toe haakte ik weer aan. Ik zal nog een keer terugkomen om te kijken of het dan anders is.

Dat zou fijn zijn, Hadeke. Rust goed uit.

Fief, er zijn meerdere koppels die nog huwen als een van de partners ongeneeslijk ziek is, maar je schets hier wel een bijzondere situatie. Met het 'boterbriefje' heb ik iets bijgeleerd, de uitdrukking kende ik niet (en ik ken er 'pertang' veel). 

Hoi Gi, het verhaal is losjes gebaseerd op een voorval dat zich een paar maanden geleden voordeed in het ziekenhuis waar ik werkzaam ben. Alleen was het toen de vrouw die twee dagen na de huwelijksvoltrekking aan de gevolgen van haar ziekte overleed. 
Fijn dat ik je nog iets nieuws kon vertellen.

Ha Fief, je hebt een mooie smartlap uit de pen geschud, en uit het leven gegrepen. Dit najaar zat ik vaak in het ziekenhuis (schoonpa een week KO op de IC, niertrans ging mis, op het randje, maar gaat weer veel beter) dus ik kan me goed voorstellen dat je zulke verwikkelingen meemaakt.

De slotzin heeft voor mij wat dubbels: Met die woorden zegt ze feitelijk dat ze gescheiden zijn, maar bedoelt ze denk ik juist het omgekeerde. Heeft wel wat.

Ik denk verder dat je 'verstevigt' bedoelt.

Hoi Kruidnagel, het einde is ook dubbel. Met de dood houdt het wel op.

Verstevigt is het geworden.

Laat ik nou op een dialyseafdeling werken. Sterkte met je schoonpa.

Hoi Fief, je titel en je laatste zin zijn de paradox van je verhaal. En natuurlijk is de dood een punt. Maar uiteraard geen einde aan de liefde voor iemand. Zo kunnen beide zinnen prima in je verhaal staan.

Het is een verdrietig en ontroerend tafereel en ik wil heel graag geraakt worden, maar dat gebeurt net niet. Waarom? Daar kan ik mijn vinger nog niet op leggen. Het is namelijk wel gewoon goed geschreven. 

Hoi Chantal, bedankt voor je reactie. Misschien te matter of fact geschreven? Ik gacer nog eens over nadenken.

Het zou kunnen schelen als je erop let dat je minder vaste uitdrukkingen en meer concrete woorden gebruikt. Dat maakt je tekst verrassender. Voorbeeld:

'Na de middelbare school ging Martijn het leger in, werd een paar keer uitgezonden, maar kwam altijd heelhuids thuis. Tot er een vijand zijn lijf binnensloop waartegen hij niet bestand was.'

'Martijn werd beroepsmilitair. Hij genoot van het avontuur en van de spanning. Hij genoot zelfs van de missies naar Afhanistan en Mali. Vrienden gingen dood, maar Martijn niet. Martijn gaat niet dood. Maar nu gaat hij dood.' Zoiets.

Tja Kruidnagel, dat is ook een kwestie van smaak. Ik ga er nog eens over nadenken. Bedankt voor het meedenken.

Om eerlijk te zijn lees ik dat in de handboeken, Fief. Maar mijn voorbeeld is natuurlijk mijn vermaledijde smaak, dat sowieso.

Kruidnagel, ik ben in jouw vermaledijde smaak meegegaan en heb het iets aangepast.