#431 - Steen breekt niet

Heftig verhaal ManmetPen. De korte dialoogzinnen trokken mij meteen het verhaal in. Mooiste zin:" de oneindige droefheid in zijn stem doet haar rillen."

Hoi Martin, inderdaad een heftig verhaal. Mooie dialoog, maar iets te veel "tijger" voor mij. Dat zou je van mij mogen afwisselen met lieverd, jongen, broertje, of iets dergelijks. Maar dat is een kwestie van smaak. Verder graag gelezen.

De herhalingen "je weet het niet", "je wist het niet, hé" en  "Nee, ik wist het niet" vind ik ook minder fraai.

Wat goed! De proloog van de vorige opdracht van de kei. Slim bedacht! Graag gelezen.

Groet, Marja

Aangrijpend verhaal.
Mooie zin, 'steen breekt niet', al is deze theorie natuurlijk zeer discutabel.

Beelden tollen door haar hoofd. [...] Waarom hij niet?

Deze passage zou ik tussen witregels plaatsen.

Haar moeder, schreeuwend, haar hand opgeheven om Jeanne voor de zoveelste keer een klap te geven. Haar vader, zijn rug gekeerd naar Jeanne en haar tierende moeder.

'... en haar tierende moeder' lijkt mij dubbelop, gezien de voorafgaande zin.

Hoi Manmetpen,

Mooie dialoog. Knap gedaan om in zo'n korte tekst een hele gezinsgeschiedenis op te tekenen.

Heel geloofwaardig dat het bericht herinneringen oproept aan haar mishandelingen. Ik krijg alleen de situatie en leeftijd niet helder. Is ze nog jong of al volwassen? Wat heeft de korte afstand voor betekenis?

Dat snap ik. Het is een prelude op de opdracht hiervoor: #430 - Hard

Hoi ManmetPen. Mooie dialoog! Het is ook een mooie setting waarin dochter zichzelf probeert te beschermen, maar ook voor haar broertje wil zorgen. Lastig!

Ik heb de vorige opdracht niet gelezen, dus ik ken de context niet. Ik moest nogal zoeken welke leeftijd zij was / broertje was, en wat er precies aan de hand was. Dus er was huiselijk geweld, dochter is naar een opvanghuis (behoorlijk in de buurt dus, met nog haar eigen mobieltje) en moeder heeft zelfmoord gepleegd waarbij vader de schuld geeft aan dochter (en/of dat heeft moeder in een soort afscheid gezegd). Oja, en broertje die mag dus geen telefoon van zijn vader of van een vriendje gebruiken, maar heeft wel een band met de buurman (die de politie heeft gebeld?). En broertje kent het telefoonnummer van zijn zus uit zijn hoofd.
Het roept bij mij in ieder geval een hoop vragen op, waardoor ik wat minder in de mooi beschreven interactie tussen broer en zus zat. Waarschijnlijk als je wat meer woorden zou hebben voor dit verhaal dan kan het beter tot zijn recht komen.

Ha Karel,

Dit verhaaltje is inderdaad lastig te vatten zonder het voorgaande gelezen te hebben. Ik vond het wel een leuke ingeving. 

Ook in het eerdere verhaal (linkje) heb ik bewust veel opengelaten. Het is in mijn ogen een tegenhanger van een 'tell-all' verhaal: het laat ruimte open voor eigen interpretatie en vragen. Wat er precies is gebeurd in dat gezin, waaraan is de moeder overleden, wat is de rol van de buurman, waarom wijst de vader zijn dochter zo keihard af: jouw ideeën daarover zijn net zo valide als de mijne. Dit verhaal is een houtskoolschets, wat mij betreft is het aan de lezer om het in te kleuren.

En een andere keer schrijf ik weer anders ;-).

Groet!
Martin

Hoi Martin,

Ik vind het mooi dat je zoveel ruimte voor eigen interpretatie hebt opengelaten, voor mij loopt het dan vloeiend. Had je het uitgespeld dan had ik me opgesloten gevoeld/geduwd in de bedoeling van de schrijver.

De inhoud van de dialoog is heftig, knap gedaan in deze opdracht.

M