#430 - Hard (met herschrijf)

Hoi Martin, wat een prachtig verhaal. Ik werd er stil van. Die cursief gedrukte woorden geven de achtergrond van het verhaal heel mooi weer. Het woordje "groepsleidster" beantwoordt min of meer waarom Jeanne niet bij de uitvaart is, maar je vraagt je dan toch af of het logisch is dat ze er niet bij is. Maar dat terzijde blijft het een heel mooi geschreven verhaal. Je legt de lat hoog voor de rest. Voor mij wel in ieder geval.

voor het rode licht wacht bevoelt ze met haar hand ---> komma tussen wacht en bevoelt

Vlakbij waar ze straks moet zijn zit een koffietentje. ---> komma tussen zijn en zit

Aan de rand is het vers gedolven graf, nog open zo te zien. ---> het deel na de komma lijkt me overbodig. Zo heel veel later komt ze niet op het kerkhof. De zin erna geeft ook al aan dat het nog open is.

Twee mannen in overall staan bij de berg aarde, die naast het graf ligt.  --> de zin leest voor mij vlotter als je schrijft: Twee mannen in overall staan bij de berg aarde naast het graf.

Als ze zich omdraait en wegloopt ---> mooier zou zijn: Terwijl ze zich omdraait ... In de eerste zin van de alinea klopt de "als" wel.

Helemaal eens met Fief dat je de lat erg hoog legt. Wat een goed geschreven verhaal, ik ben er stil van.

@fief, je bent de ongekroonde keizerin van de komma's. Dank voor je compliment! Ik heb de meeste suggesties overgenomen, behalve de komma in de zin van de koffietent: voor mij voelt -ie zo wel logisch. Maar ik kan mij vergissen natuurlijk. De zin met de mannen heb ik iets anders in elkaar gezet nu, anders stond dat graf in twee zinnen achter elkaar. De slotzin laat ik zo, op deze manier ligt de nadruk op het moment van de traan: zodra ze zich definitief wegdraait van haar moeder.

Over je stille vraag, je vraagt je dan toch af of het logisch is dat ze er niet bij is. Er is overduidelijk iets vreselijk misgegaan tussen haar en haar moeder - en haar vader. Er zitten wel wat hints in de tekst, maar ik heb het bewust niet ingevuld. Wat en hoe, waarom de groepsleiding geen weet had van het overlijden, hoe Jeanne het dan wel wist: ruimte voor ieders eigen fantasie en invulling.

Buiging voor je comments! Je zou een goede redacteur zijn (als je dat al niet bent).

Cheers,
Martin

@Elrie, dank je wel! Wonderlijk toch, hoe woorden je soms kunnen raken... ook als het fictie is.

Te veel eer, Martin. Ik denk eerder dat het een afwijking is 😊

De hints in je verhaal zijn duidelijk. De cursief geschreven woorden zeggen veel.

Wat een geweldig verhaal. Subtiele verwijzingen naar groot leed onder de knoet van een geloof. Het slot is erg goed gevonden!

Grtz,
Taco

Wat een verhaal. Ik ben er nog stil van en heb het al enkele maal gelezen. Gewoon prachtig en zo door en door triest.

Eén zeurtje, zoals ze dat noemen.

Aangekomen aan de overkant gaan ze elk een andere kant op.

Misschien sterker 'aangekomen ' weglaten.

Proficiat

Knap geschreven, de cursiefjes doen het hem. Je laat ook veel open wat knap is! 

ZGG!

(klein zeurtje: In het glas ziet haar smalle, bleke gezicht weerspiegelt. => dt-je of zin omvormen.)

@Taco, Wilfried, Tony, dank voor de complimenten!

'Aangekomen'... zou inderdaad weg kunnen. Mis is het volgens mij niet.

En de -dt-duvel is er weer... ik pas het aan!

Martin, een meesterlijke bijdrage aan deze opdracht, alleen al met deze zin: De regendruppels op het raam trekken strepen over haar beeltenis, als de tranen die nog steeds niet zijn gekomen. En dan het slot met het hart van steen! 
De groepsleidster kan ik niet zo goed plaatsen. Ik vermoed dat de hp in een instelling verblijft? 

@Gi, dat vermoed ik ook ;-).
Dank voor het compliment!

dag Man met de Pen, Martin,

Je geeft een hele mooie invulling aan de opdracht. Mooi opgebouwd en absoluut sterk slot.

Hier en daar zou ik een constructie strakker maken: zoals deze: Het licht springt op groen en de dame naast haar begint aan de oversteek. Even aarzelt Jeanne, dan loopt ze achter de vrouw aan. Aangekomen aan de overkant gaan ze elk een andere kant op.Persoonlij vind ik dat veel woorden 'de dame begint aan haar oversteek' ze kan toch ook gewoon oversteken ... Ook dat 'aangekomen aan de overkant'... kan je met minder woorden beschrijven.

Je geeft mooie beschrijvingen en dat streelt het oog van de lezer zeker.

Ik moest de 2 de paragraaf enkele keren lezen, maar dat is omdat er plots sprake is van een groepsleidster: voor mij komt dat wat uit het niets, maar het valt wel op z'n plaats als je het nogmaals leest. Toch oppassen voor dit soort ingrepen want het is een punt waar mensen eventueel kunnen afhaken.

Dan komen we weer in het verhaal en je bouwt dat goed en spannend op.

Het einde is hard, als een oorvijg die je uitdeelt, maar ik vind dat erg sterk.

Erg graag gelezen!

Johanna

Schitterend verhaal, mooi plot.
Inmiddels heb je al aardig wat adviezen gekregen, dus daar ga ik niet veel meer aan toevoegen. Wel wil ik graag kwijt dat je naar mijn mening altijd moet eindigen met de sterkste zin.

‘Je bent je hart vergeten, mam,’ zegt ze en gooit hem op de kist. Als ze zich omdraait en wegloopt, veegt ze een traan van haar wang.

Ik ben van mening dat de sterkste zin, de oorvijg zoals Johanna dat zo mooi zegt ‘Je bent je hart vergeten, mam,’ is. Ik denk dat de clou sterker wordt door de handelingen naar voren te halen:

Uit haar zak haalt ze de steen en gooit hem op de kist.
‘Je bent je hart vergeten, mam.’

Maar wellicht is het een kwestie van smaak. Hoe dan ook: mooie tekst!

@Johanna: dank voor de aardige woorden én de constructieve kritiek. Ik zie inderdaad wat je bedoelt. Wederom een goede les, dus dank daarvoor!

@Musonius: ik begrijp wat je bedoelt. Ja, het eind mag/moet knallen. Ik vind haar traan ook zwaar wegen. Dus al wikkend en wegend denk ik dat ik tevreden ben met het slot zoals het nu is. Zie het als naspel ;-)

Overigens ben ik 'm aan het herschrijven en uitdiepen, als kort verhaal op mijn stapeltje. Ik zal jullie er verder niet mee vermoeien. Op naar een volgende opdracht!

EDIT: voor wie het toch wil lezen, ik heb 'm toch maar geplaatst boven het origineel.

Groet!
Martin