#415 Highway to Hell (aangepast, laatste keer)

Dag Fief, 

Bedankt voor je inzending. De laatste passage in jouw verhaal speelde zich als een film in mijn hoofd af. Deze scène vond ik zeer mooi geschreven. Je proeft de emoties van de personages echt tussen de zinnen door. Dan heb ik ook nog een aantal tips: 

Ik vind dat er in het begin vrij veel tell in het verhaal zit. Bijvoorbeeld in de eerste alinea, waarin het hoofdpersonage vertelt wat er aan de hand is, terwijl ik me afvraag of dit erg belangrijk voor het verhaal is. Is het noodzakelijk om te weten dat de moeder van het kind nooit had gehoopt dat haar zoon groot zou worden? Het speelt geen essentiële rol voor mijn gevoel. Wat mij betreft zou je kunnen beginnen bij de tweede alinea, als je de eerste zin op een logische plek plaats, die aansluit bij de rest van de tekst. 

Ook struikel ik (in de eerste alinea) over de derde zin, die zou je wat mij betreft iets vloeiender en subtieler kunnen opschrijven. 

Dit heb ik bijvoorbeeld ook bij de zin: ‘Op de een…weer’. Het voegt voor mij weinig toe (ik heb er geen beeld bij), en ik weet ook niet wat ik met de emotie van de hoofdpersoon moet.

Als we verder lezen begint het interessanter te worden. Langzaam ontvouwt het verhaal zich, waar het echt om draait. Hier mis ik soms de balans. Op het moment dat de hoofdpersoon de foto uit de portemonnee haalt, weten we al veel meer. Ik denk dat je in sommige delen beter kan inkorten, en juist op dit moment (voordat de foto uit de portemonnee gehaald wordt) een handeling, gedachte of emotie kan beschrijven. Hier zijn de emoties van de hoofdpersoon een stuk belangrijker dan hiervoor. 

Dan nog een taalkundige opmerking: “Highway to Hell” zou je beter kunnen cursiveren (Highway to Hell). 

Kortom: ik vind het een tekst met een aantal sterke elementen, die wat mij betreft uitvergroot kunnen worden. Ook de laatste zin vind ik erg sterk. Als je de tekst meer om dit thema laat draaien, wordt het een nog beter verhaal.

Groetjes,

Anna

Mooi (en herkenbaar)! Soepel, je dialogen lezen lekker, het gedrag van Bas heb je prachtig onder woorden gebracht. Waar ik over nadenk is het slotstuk - in tegenstelling tot Anna vind ik dat juist minder sterk. Dat komt misschien ook omdat Het Geheim de lezer dan al duidelijk is. Niet duidelijk is hoe Bas het oppakt, daar ben ik benieuwd naar. De laatste twee zinnen zou ik vervangen door een beschrijving van Bas, op het moment dat het tot hem doordringt. Misschien dat dat een moment van échte verbinding tussen hem en zijn moeder is? 

Nja, just my two cents. 

Hoi Anna, bedankt voor je uitvoerige feedback. De opdracht was een lastige.
"Voor deze opdracht is het de bedoeling om geen beschrijving van het verleden te geven. In plaats daarvan maak je het verleden actueel door het heden met het heden te verbinden."
Hoe verbind je het heden met het heden?

In een aantal van je opmerkingen kan ik me wel vinden, in een aantal ook niet. De hp is niet zomaar een moeder die zich zorgen maakt over het ouder worden van haar kind: ze heeft zelf een heftig verleden. De Highway to Hell geeft voor haar dat gevoel juist weer. In haar angsten ziet ze haar zoon hetzelfde pad opgaan. 
Ik begrijp echter dat het verhaal jou niet veel doet, dat kan en mag. Ik ga erover nadenken hoe ik het kan verbeteren.

Hoi ManMetPen, welkom op het forum. Fijn dat je het verhaal in grote lijn kon waarderen. Waar de een aansluit, haakt de ander juist af. Wanneer doe je het goed?
Bedankt voor het lezen. Ik ga er nog eens op broeden.

Hoi Fief, 

In je verhaal komt stukje voor stukje naar voren wat er zich in het verleden heeft afgespeeld. Dit maakt mij als lezer ook nieuwsgierig om verder te lezen wat er nou daadwerkelijk in het verleden is gebeurt. Wel ben ik benieuwd hoe Bas reageert, na de onthulling van zijn moeder. 

Het laatste stukje vind ik wel minder makkelijk lezen in vergelijking met de rest van het verhaal. Ik moest het even een paar keer lezen, voor het kwartje viel.  

Hoi Desiree, bedankt voor je reactie. Ik heb n.a.v. de feedback van Anna en de opmerkingen van jou en ManMetPen het verhaal wat aangepast. Hopelijk komt het nu beter over.

Ha Fief!

Je verhaal nam me lekker op sleeptouw: eerst gewoon dat gepuber en allengs meer spanning tot aan het bitterzoete moment. Ze wil voorkomen dat haar zoon dezelfde fout maakt en stelt zich kwetsbaar op. Misschien koestert ze die oude ik zelfs nog: waarom zou ze anders die foto bij zich houden? Mooi momentje. De titel is ook lekker omineus, geheel in stijl bij het gespreksonderwerp. (Tegelijk is ze natuurlijk het levende bewijs dat je er wél vanaf kunt komen; misschien rechtvaardigt dat nog wat meer drama in haar zelfbeeld ofzo. Dat hij gaat zien dat ze inderdaad nooit echt afgekickt is geraakt. Dat de angst om zelf weer te gaan gebruiken ook meespeelt bij haar opvoedmoment.)

Je zou eens kunnen letten op de twee lange zinnen: "God, wat haatte ik het als ze me betuttelde alsof ik een klein kind was en nu doe ik hetzelfde bij Bas, met dezelfde intentie." – Rond het woordje 'en' kun je een punt overwegen (en de volgende zin met 'en' beginnen – waarom niet).

"‘Ik begrijp wel dat je boos op me bent,’ begin ik, gesnuif is zijn reactie, ‘maar ik vind het niet prettig dat je met die jongens op stap gaat." – Daar vliegt de camera heen en weer tussen 'ik' en 'zijn'. Die zin zou ik uit elkaar trekken.

Je tekst wordt ook rijker als je meer verschillende woorden gebruikt:
- 'van de knal van de dichtslaande slaapkamerdeur'
- 'of ik binnen mag komen' ... 'Toch ga ik naar binnen.'
- 'Weer hoor ik mijn moeder' ...'Je bent gewoon een saaie moeder'
- 'Elk woord voelt als een dolksteek. Ik herken ze als mijn eigen woorden.'
- ‘Nou, we hadden van de week' ... 'Nou ja, hij was wel clean'
- Alles na die eerste keer doet er niet meer toe doet (die tweede is nog wat zwerfvuil van je herschrijfrondje, denk ik).
- Alles na die eerste keer doet er niet meer toe' ... 'Bas draait zich naar me toe'

En deze zin hapert in de aanloop naar de ontknoping:
‘Die man zei dat de eerste keer high worden zo geweldig is dat je het steeds weer opnieuw wil ervaren, maar …’
‘… dat alle keren die erna komen er niet aan kunnen tippen. Dan ben je al zover dat je niet meer terug kunt.’

Daar zie je ook die woord(soort)herhaling. Wat bovendien meespeelt is dat ze die man citeren; door al die verwijswoorden (schuingedrukt) wordt het 'high worden' vrij abstract en verliest de tekst daar even aan zeggingskracht.

Een mooie zin: 'Ik staar naar de doodse blik in mijn ogen op de foto en knik, maar Bas ziet het niet.' Ik hou van al dat binnenrijm.

Fief, je scoort met deze vlotte tekst die zeer geloofwaardig is. Alhoewel dat ze de lijpe foto wel erg snel vindt, misschien daar hp even naar laten zoeken? zodat het meer een ingeving wordt, nu heb ik idee dat er iets niet helemaal klopt..

ZG

Hoi Kruidnagel, wat ben ik blij met je kritische blik en je feedback. Ik heb de tekst voor een laatste keer aangepast. Ik hoop dat je er nog een keer naar wil kijken.

Hoi Tony, hp draagt de foto altijd bij zich als een reminder aan een tijd waarnaar ze nooit meer terug wil. Dank je wel voor je compliment. 

Hallo Fief, Ik kan niets anders zeggen dan dat ik diep onder de indruk ben van jouw derde versie. Elk woord is geloofwaardig.

Fief, levensecht en helemaal top die derde versie. Toch nog even zeuren:
na een half uur en ...
... is zo geweldig is dat je : een isje te veel

Hoj Gi, dank je wel voor je scherpe blik en compliment. 

Leest 80/20 lekkerder zo, Fief!

Daar doe ik het voor.

Hoi Fief, 

De derde versie sleept mij helemaal mee in het verhaal.
Van begin tot eind ben ik gekluisterd aan mijn scherm. 
Het leest vlot en het voelt nu nog completer dan de eerste versie. 

Nou, Desiree, dat is een fijn compliment. Dank je wel.

Graag gedaan. Het is ook een lastige! Maar een meisje die bang is voor haar vader, terugdeinst als hij dichterbij komt, en onder de blauwe plekken zit, is vrij duidelijk. Je kunt aannemen dat het meisje geslagen is door haar vader, zonder dit expliciet te benoemen. En als je dan een confrontatie in het heden hebt, is de tekst een stuk spannender. Je laat de lezer als het ware een beetje in het duister tasten.

Met de opmerking over de hoofdpersoon die zich zorgen maakt over het opgroeien van haar kind, daar bedoel ik alleen de opmerkingen (de stukjes tell) in de eerste passage mee. Daarna begrijp ik wel degelijk dat de hoofdpersoon zich zorgen maakt omdat ze zelf een heftig verleden heeft gehad. Neemt niet weg dat het in de eerste passage 'gewoon' een bezorgde moeder lijkt. 

Ik heb je laatste versie gelezen, en ik moet zeggen dat ik meteen meer meegetrokken wordt in het verhaal. Persoonlijk zou ik wel nog een aantal dingen weglaten, zoals 'met dezelfde intentie' in de eerste passage. Ook als je dit weglaat is het, in ieder geval voor mij, al duidelijk. 

Ik vind de twijfel tussen wel of geen foto laten zien het verhaal sterker maken. 

Groetjes,

Anna

Hoi Fief, ik heb alleen de derde versie gelezen. Geweldig gedaan! Meeslepend, realistisch en geen woord teveel. Hier en daar vind ik de dynamiek tussen de zoon en moeders zelfs ontroerend.

Grtz,
Taco

Hoi Anna, bedankt dat je het nogmaals las. 

Graag gedaan. Het is ook een lastige! Maar een meisje die bang is voor haar vader, terugdeinst als hij dichterbij komt, en onder de blauwe plekken zit, is vrij duidelijk. Je kunt aannemen dat het meisje geslagen is door haar vader, zonder dit expliciet te benoemen. En als je dan een confrontatie in het heden hebt, is de tekst een stuk spannender. Je laat de lezer als het ware een beetje in het duister tasten.

Hoi Anna, ik begreep die uitleg ook wel, maar je schreef: In plaats daarvan maak je het verleden actueel door het heden met het heden te verbinden. Je bedoelde denk ik: het verleden actueel maken door het verleden met het heden te verbinden zonder een beschrijving van het verleden te geven.

Hoi Taco, bedankt voor het lezen en je compliment.