414 Ondergang

Juritt, ik veronderstel dat het 'welkom' zijn gaat over de vreemde wezens die op bezoek kwamen? Mij lijkt het een stuk dat lukraak uit een groter verhaal werd geknipt.  Goede zin: 'Tenzij de dood ook naar vanille ruikt'.

Zeurtje: uitbreide ---> uitbreidde 

Hoi Gi,

Dankjewel voor je reactie en het compliment. De fout heb ik aangepast. Het is een op zichzelf staand verhaal. Ik hoop dat er reacties komen waaruit blijkt dat mijn bedoelingen over zijn gekomen. 

Hoi Jurrit,

Wat een mooi verhaal over de eerste kolonisten die in Amerika aankwamen en de inheemse bevolking uitroeide met ziekten en wapens! 
Ik vind het thematisch vooral erg sterk. Je laat zien dat de inheemse bevolking de kolonisten verwelkomd, maar dat zij zich vervolgens allerminst als gasten gedragen en bovendien ook niet-welkome ziektes met zich meebrengen. 

Die ziektes maak je mooi duidelijk door show don't tell. En je geeft je personage ook een uitgesproken ziekbed, met overpeinzingen, ziekteverschijnselen en angst. Dat maakt het plaatje compleet. 

Erg mooi gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hoi Jurrit,

Leuk verhaal, ik snapte direct waar het over ging. Het welkom is me duidelijk, jammer dat het slecht met haar afloopt.

In de tweede alinea zou het perspectief onduidelijk kunnen zijn: "Mama had een mengeling van walging en angst in haar blik waardoor haar hoop op een goede afloop van deze ziekte verder afnam." haar hoop zou hier de hoop van het meisje of de hoop van de moeder kunnen zijn. Tenminste, in mijn hoofd dan.

Wat voor mij onlogisch overkomt is in alinea 4: Ze vervult een eervolle taak, maar wordt door de goden gestraft voor haar ontrouw.

Grtz,
Taco

Hoi Nadine,

Dankjewel voor je reactie en complimenten. Ik ben blij om te horen dat het verhaal duidelijk was. Ik was toch wel een beetje bezorgd dat het niet over zou komen.

Hoi Taco,

Dankjewel voor je feedback. Wat je zegt over het perspectief in de tweede alinea snap ik. Zelf heb ik er ook mee geworsteld. Door de zin te beginnen met 'mama' hoopte ik duidelijk te maken dat het om het perspectief van de dochter gaat. De straf van de goden heb ik bedoeld als gevolg van de manier waarop ze de vreemdelingen zag, een soort van afgoden. 

Mooi stuk dat je hebt geschreven Jurrit. 
Ik heb het met veel plezier gelezen. 

Hoi Desiree,

Dankjewel voor je reactie!

Mooi verhaal Jurrit, beeldend verwoord, de tropen en de conquistadores. Dat 'We' onder aan alinea 3 moet denk ik 'Ze' zijn? Je goeie details (namen, spullen) maken het voor mij compleet. 

Hoi Kruidnagel,

Bedankt voor de complimenten. Ik had eerst 'ze' geschreven en heb dit later veranderd in 'we' omdat het over de gemeenschap (het dorp) gaat. 

Aha, dus de verteller hoort ook bij het dorp. Nu zie ik diegene ook 'mama' denken, dus ik vermoed een broer/zus. Mooi subtiel.

Dag Jurrit,

verrassend perspectief vanuit een Azteeks meisje dat bezwijkt aan een ziekte die de Spanjaarden meebrachten. Dat maakt het verhaal interessant. 
Mooi gedetailleerd beschreven hoe de ziekte voelt, de verwarring en het isolement.
De droom aan het eind is als een voorafschaduwing van de onvermijdelijke ondergang.

Mij viel de 'we' onderaan alinea 3 ook op. Ik snap dat je wil laten zien dat het meer gaat over de vreemdelingen, maar omdat het meisje nu zo geïsoleerd in een hut ligt, is er gevoelsmatig niet sprake van een 'we'. 
Misschien kun je de mama de kalkoen laten slachten?

Eva

Hoi Eva,

Dankjewel voor je reactie. Ik heb 'we' aangepast naar 'ze'. Zelf twijfel ik nog, maar het mooie van dit forum is dat je leert hoe anderen naar jouw tekst kijken.