Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#405 Jeugdtrauma

 

Voor ons jaarlijkse dagje uit hebben mijn twee vriendinnen bedacht dat het dit keer leuk zou zijn de Hortus botanicus in Leiden te bezoeken. Als enige van ons drieën heb ik geen groene vingers en tuinen kunnen me serieus gestolen worden. Ik wilde echter geen spelbreker zijn en stemde ermee in.

Zoals gewoonlijk heeft Marie het nodige voorwerk gedaan en de plattegrond grondig bestudeerd. Ze navigeert ons eerst naar de Clusiustuin.
‘Het is van oorsprong een kruidentuin die, naast een publieke functie, ook gebruikt wordt voor wetenschappelijke en educatieve doeleinden,’ leest ze voor uit de informatiefolder. Een typische renaissancetuin, volgens het bijgeplaatste informatiebord. Blijkbaar mag je het zo noemen als je het in vierkanten en rechthoeken indeelt.

‘O, meiden, kijk nou.’ Jannie wappert enthousiast met de folder. ‘De reuzenwaterlelie staat in bloei; die wil ik zien.’
Schoorvoetend loop ik achter hen aan naar de Victoriakas.
Bij binnenkomst slaat de vochtige hitte zich als een natte deken om ons heen. De jaren vervagen en ineens ben ik weer het sproetige meisje met lange vlechten, huppelend aan de hand van mijn oma. Ze had me verteld over de grote waterlelie en ik weet nog hoe ik me daarop verheugd had.
Zodra de Victoria amazonica in beeld komt, voel ik het opkomen; het is niet de drukkende hitte en hoge luchtvochtigheid waardoor ik me klam voel.

Ik hoor de “oh’s” en “ah’s” van mijn vriendinnen bij het zien van de grote, witte bloemen tussen de metersgrote, dienbladvormige bladeren. Ik herinner me hoe mijn oma daar ook zo naar keek, vol bewondering en verwondering. Waarop ik al die tijd stond te wachten, duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. Toen ik het haar eindelijk durfde te vragen, keek ze me aan alsof ze water zag branden.
‘Lieverd, je weet toch dat elfjes niet bestaan?’

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, sterk en herkenbaar beeld. De dansende elfjes, maar niet dus. Traumatisch inderdaad. Mooi hoe je naar een herinnering toewerkt, die dan weer geen mooie herinnering is. 😉

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Oh, jammer. Ik hoopte dat je weer ging proberen erop te staan, zoals je dat vroeger deed. Wel tof dat het zich ook in Leiden afspeelt. Moeten we vaker doen!

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik voelde me het verhaal ingetrokken zodra de jeugdherinnering bovenkwam. Dat kleine sproetige meisje aan de hand van de oma beschrijf je zo mooi. Jammer dat sprookjes niet bestaan.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Hadeke: bedankt voor het lezen en je reactie.

@Sakura: ik wilde aanvankelijk dansen op de waterlelie, maar toen las ik dat jij de penisplant al om zeep had geholpen. Ik dacht, als ik nou ook nog de waterlelie verniel, komen we er de volgende keer niet meer in.

@Elrie: fijn dat het je kon smaken. Bedankt voor je reactie.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, eindelijk kan ik nog eens een van mijn weetjes kwijt. De Indische Waterlelies is een sprookje dat werd geschreven door wijlen de Belgische koningin Fabiola en is te vinden in haar boek 'De Twaalf Wonderlijke Sprookjes'. Dank je Fief voor de 'opportunity' om dit te delen. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Veeg me op! haha!

Wat ben ik blij dat de reuzenwaterlelies ook in de Hortus een hoofdpersonage zijn. 

Zoals steeds, knap geschreven. Mooie mijmering!

GG!

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief, wat een leuk verhaal. Die jeugdherinnering komt mooi tot zijn recht. De vaart zit er lekker in. Maar ik moest even nadenken over elfjes bij de waterlelies. Die kende ik helemaal niet. Tot ik de info van Gi las: ze komen voor in het sprookje van Koningin Fabiola: de Indische waterlelies. En toen wist ik het weer! Dat sprookje is/was te zien bij de Efteling. Ook via Youtube. Jeugdsentiment :-)

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Maar ik moest even nadenken over elfjes bij de waterlelies.

Hoi Maria, dat was precies mijn bedoeling. Fijn dat het je toch begon te dagen.

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief: voor mij mogen de eerste twee alinea's weg om plaats te ruimen voor een langer verhaal met de oma en haar kleindochter, die het misschien aandurft om op een dienbladblad te zitten, staan zoals Sakura zou doen is niet echt aan te raden, ook al is het water er meestal niet erg diep. 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Verhaal met potentie, waarbij de opmerking van Schmetterling over het schrappen van de eerste twee alinea's geen gekke is voor een herschrijf. Niet dat ik ze verkeerd vind, maar ik had het idee dat je ze nodig had om in het verhaal te komen en je de situatie te verbeelden. Je kunt de scène ook meteen beginnen en tonen. In andere verhalen die ik van je las doe je dat veel meer, meer scenisch schrijven bedoel ik. Het einde had ook meer scenisch gekund.