Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#404 Ans

Ze kijkt op de klok en beëindigt het telefoongesprek met haar vriendin.
‘Over een half uur komt Jacob van zijn werk, ik moet de keuken in. Daag.’
Ze maakt het eten klaar, zet de pannen op het fornuis en dekt de tafel.

Vijf jaar is Ans nu met Jacob samen.
Ze herinnert zich hoe haar vader haar bij zich riep.
‘Meisje, je bent nu vijfendertig, een leeftijd dat je eens aan een man komt. Je bent een volwassen vrouw, godsvruchtig en je helpt mij en je moeder in de winkel. Het wordt tijd dat je uitvliegt. De dominee is langs geweest. Hij heeft een geschikte kandidaat op het oog; Jacob. Het is een goede partij voor jou. Hij is maar drie jaar ouder en nota bene de zoon van de notaris.’
En zo geschiedde. Jacob had al ingestemd, wat Ans ervan vond werd haar niet gevraagd.
Na een half jaar was er een groot huwelijksfeest in het dorpshuis, ze huurden een appartementje in een buitenwijk en Ans bleef werken in de winkel van haar ouders.
Twee jaar later veranderde Jacob van baan en ze verhuisden naar een andere stad.

Ans bladert nog even door de krant en vouwt hem snel dicht als ze de sleutel in het slot van de voordeur hoort.
Ze hangt zijn jas op de kapstok, zet zijn pantoffels klaar en kust Jacob op zijn wang.
‘Dag lieverd, hoe was het op kantoor? Druk gehad?’
‘Hmm, hetzelfde als anders. Wat eten we?’
Zonder haar antwoord af te wachten gaat hij de kamer in, pakt de krant en ploft in zijn stoel.
De binnenkatern steekt een centimeter uit, hij zucht en vouwt de krant recht. Hij kijkt haar boven zijn brillenglazen indringend aan.
Ans slaat haar ogen neer, strijkt met haar handen over haar schort en verdwijnt naar de keuken.
Ze haalt zijn borreltje uit de vriezer, zet het op het bijzettafeltje naast hem en doet de schemerlamp aan.
‘Over vijf minuten kunnen we aan tafel.’
Hij bromt iets en slaat een bladzijde om.

Nadat ze fluisterend de Here hebben gevraagd om zijn zegen voor deze spijzen eten ze zwijgend hun borden leeg.
Als ze de vaatwasser inruimt, roept hij vanuit de hal: ‘Ik ga naar de biljartclub, wacht maar niet op mij.’
‘Moet je dan geen koffie?’
Het enige antwoord is het geluid van de deur die in het slot valt.
Ans nestelt zich op de bank met een kopje koffie en zet de tv aan.
Morgen weer een dag, denkt ze.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik dacht even dat je Roald Dahl's Lamb to the Slaughter over had geschreven, maar gelukkig ging Jacob niet vreemd en was Ans wat minder gewelddadig dan Mary. 

Het loopt door mijn verwachtingspatroon wel een beetje met een sisser af voor Ans in de jaren vijftig. Voor haar fijn dat ze zich er zo gelaten bij neerlegt, maar ik wil toch wat meer voor haar.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ton, ik geloof niks van die biljartclub en zo laat koffie drinken is niet bevorderlijk voor de nachtrust. Verder kan ik mij wel iets voorstellen bij dit dag-in-dag-uit verhaal. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton, een goed verhaal met een duidelijke Ans en een even zo duidelijke Jacob. Ik sluit me wel aan bij Sakura dat ik voor Ans iets meer had gewild.
Je zou op het einde een twist kunnen maken. Nu denkt ze: morgen weer een dag. Je kunt haar ook laten denken: Heerlijk, de avond voor mezelf. (dat hij naar de biljartclub gaat, gelooft ze allang niet meer. Het huwelijk was ook niet haar idee, maar dat van haar ouders en de dominee.) Laat haar lekker haar haren losschudden en haar schoenen uitschoppen voor ze zich op de bank nestelt.
Verder met plezier gelezen.

Komt Jacob uit kantoor ---> Is “uit kantoor komen” een gebezigde uitdrukking? Ik zou eerder zeggen: komt Jacob thuis

Moet je dan geen koffie? --->  Wil je geen koffie?

Het zou misschien nog iets scherper kunnen. Misschien strijkt Ans haar jurk nog even recht en fatsoeneert ze haar kapsel voor Jacob binnen komt.
En zouden ze niet bidden voor het eten? Je noemt in het begin al dat het geloof de reden van het huwelijk was.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sakura, dank voor je reactie. Het verhaal ademt inderdaad de geest van de jaren vijftig en ik wilde met Ans een gedweeë, volgzame en niet veeleisende echtgenote neerzetten. Dat was overigens volledig in lijn met hoe de haar vader, de dominee en Jacob haar zien ... 😜 
Meer zat er voor haar niet in (geen buitenechtelijke escapades, of ander ongerief betreffende de zelfstandige positie van de vrouw; dat kwam pas na de jaren zestig). En dat kwam mij eerlijk gezegd wel goed uit, gezien de begrenzing in het aantal woorden ... Je moest eens weten wat voor taferelen in mij opkwamen om Ans wat meer kleur en reliëf te geven. 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, haha, die biljartclub; op enig moment dacht ik even om Ans na het vertrek van Jacob te laten ontdekken dat hij zijn keu was vergeten. De koffie wordt hier na het avondeten gedronken, deze gewoonte zal niet bij iedereen een goede nachtrust in de weg staan.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi tijdsbeeld. Bijna niet meer voor te stellen dat het echt zo ging. Binnen het keurslijf waar ze in gedwongen is, lijkt ze bijna te genieten van haar avond alleen. 

Binnen de opdracht volgens mij heel geslaagd. Ik snap de opmerkingen van Fief en Sakura wel, maar vind het ook wel grappig hoe zo'n verwachting wekken die niet ingewilligd wordt werkt.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, dankjewel voor je reactie en suggesties. Ik ben telkens weer blij met jouw gedegen inzet!
Er waren wel wat ideeën om Ans wat meer profiel te geven (waarbij losse haren nog het minste was), maar ik wilde trouw blijven aan het type dat ik had bedacht. Zie ook mijn reactie aan Sakura.
Jacob kwam vroeger uit school, tegenwoordig uit kantoor; het lijkt mij geen vreemde uitdrukking. Niettemin laat ik hem n.a.v. jouw opmerking nu 'van zijn werk' komen.
Afhankelijk van de intonatie kan 'moeten' of 'willen' bij het aanbieden van koffie een andere lading hebben, ik wilde er hier een lichte verbazing in laten doorklinken.
Het bidden; dankjewel voor deze suggestie, het is de finishing touch, die inderdaad volledig past bij haar achtergrond. (het geloof was dan wel niet de reden van het huwelijk, het speelde wel een rol bij de wijze waarop zij aan de man kwam). 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, dankjewel voor je reactie. Je opmerking over het tijdsbeeld doet me goed, het komt kennelijk getrouw over. Ik haast me eraan toe te voegen, dat weliswaar ik in de jaren vijftig en zestig ben opgegroeid, zij het in een volstrekt ander milieu. Het meeste wat je hierboven las komt dus uit mijn duim.
Op het punt van 'genieten van haar avond alleen' ben ik het niet geheel met je eens; het suggereert dat Ans wellicht andere gevoelens / wensen had. In mijn beeld is dat niet het geval omdat ze was zoals ze was en ook niet beter wist.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik denk dat ik uiteindelijk hetzelfde bedoel als jij. Binnen het aanvaarden van het lot, konden mensen een heel gelukkig huwelijk ervaren (inclusief een heerlijke avond alleen). Het was immers de mens die wikt, maar God beschikt.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kolere wat een triest bestaan, ik heb medelijden met die vrouw, Goed neergezet Ton, ik voelde me neerslachtig na die laatste zin. Ik vind het een knap einde waarmee de uitzichtloosheid wordt versterkt.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Taco, dankjewel voor je complimenten; ze kleuren mijn toch al zonnige dag een beetje extra. Weet dat dit fictie is, het is ook absoluut niet de bedoeling dat jij je neerslachtig gaat voelen ... 🙂

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Ton,

Wat een wereld! Hoe triest om in zo'n maatschappij te leven, vooral dan voor vrouwen. De heren zijn goden. Heel typerend beschreven en neergezet. Toch is dat allemaal nog niet zo lang geleden. Het deed me even denken aan 'Handmaid's tail' van Atwood. Beeldend geschreven.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Ton, wat kan ik nog toevoegen, na zoveel mooie reacties. Je hebt een mooi tijdsbeeld neergezet. Ans verwacht niet veel, dus is het, denk ik, minder schrijnend dan het ons nu lijkt. Wat ik me meen te herinneren van die tijd: mijn oma en moeder zaten 's avonds te lezen of te handwerken. Een (leg)puzzel of gezelschapsspel ook wel eens. Of ze gingen bij iemand op bezoek of kregen bezoek. Later pas de tv. Wat ik wel vind is dat Jacob totaal zijn eigen gang blijft gaan, zo te lezen zonder rekening met Ans te houden. Ze is vooral zijn huishoudster, brrr. Dat roept veel reacties op, dus heb je het heel goed gedaan.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maria Fransisca, dankjewel voor je complimenten. Bij het schrijven heb ik Ans aan het einde bewust de tv aan laten zetten (i.p.v. bijv. een handwerkje ter hand te nemen) om aan te geven dat er ook na de jaren '50 nog mensen waren die volgens de oude normen leefden.

Lid sinds

2 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Ton, 

Wat heb je de opdracht een leuke invulling gegeven, mooi om te zien hoe je deze situatie zo helder schetst. Het is duidelijk dat Ans niet veel te vertellen heeft (gehad) in haar eigen leven en dat ze daar gedwee mee omgaat. Wellicht ook interessant om eens te kijken wat het zou doen als je het vanuit het 'ik-perspectief' had geschreven, om zo de gedachten van Ans te kunnen weergeven? Dat geeft het verhaal misschien net iets meer diepte wat betreft je personage.

Goed gedaan!