Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 401 Met een lach en een traan

11 mei 2022 - 11:27

 

Ik verjaar en mijmer over wie bijzonder was in mijn leven. Hoe lang is het geleden dat Alain overleed op de leeftijd die ik nu bereikt heb?  Automatisch grijp ik naar het prentenboek waar ik geen afscheid van kan nemen. Hij gaf het mij cadeau toen hij van een verre reis terugkeerde. Er valt iets uit het boek. Ik glimlach, het is een briefje dat ik rond mijn twaalfde schreef.

Liefste Alain,

Vandaag ben je naar Afrika vertrokken. Heel de familie heeft je uitgewuifd aan het station. Nu zijn we terug thuis. Onze zus weent op haar kamer, want ze vindt het erg dat je zo ver weg bent in die vreemde streek.  Ik schrijf dit briefje voor mezelf, omdat ik het moeilijk naar jou kan sturen. Ik weet  niet of er een post is in dat land waar je naar toe reist. Je was heel mooi in jouw uniform. Wij zijn allemaal heel fier dat je ons land gaat verdedigen. Mama is ook heel verdrietig.
Weet je nog toen je voor de eerste keer uit het leger voor een weekend naar huis mocht?  Je reed met mij achterop per fiets naar onze oom, de sluiswachter. En die andere keer zijn we samen aan het kanaal gaan vissen. Ik zal deze zes maanden geduldig op je wachten en hoop dat alles goed met je gaat.

Er valt een traan op het vergeelde blaadje. Ik berg het boek terug op samen met de brief en de herinnering.

 

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 12:23

Mooi hoe veelzeggend het briefje is in het raamwerk. Ik zou alleen de eerste zin weghalen. Die is niet per se nodig. Aan het einde zou ik het woord 'stuk' voor 'papier' weglaten. En de laatste zin is wat vreemd. Ik kan me wel iets voorstellen bij het opbergen van een herinnering, maar omdat je het in de lijdende vorm schrijft is het wat vreemd. Zou 'Ik vouw het briefje terug in het boek en berg de herinnering weer voor een jaar mee op in de kast.' of zoiets iets zijn? 

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2022 - 12:04

Hoi Schmetterling, de herinnering treffend beschreven, ik las het graag. Mijn enige suggestie zou zijn om in de laatste regels 'stuk' weg te laten en de slotzin inderdaad niet in de lijdende vorm te zetten, ik sluit me aan bij Sakura.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2022 - 14:55

@ Sakura en Fief: de eerste zin hoeft niets toe te voegen. Hij legt uit waarom de hp op die dag aan zijn broer denkt. 

@ Ton Badhemd.  Jij hebt mij overtuigd om aan het eind eea te wijzigen. Dank voor de reactie. 

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2022 - 15:26

Hoe woorden niet voor herinneringen kunnen zorgen én ze levendig kunnen houden. Mooi geschreven. Yvette