Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#398# En toen ...

 

En toen

We hadden nog net de laatste beschikbare week kunnen boeken op de site van natuurhuisjes. Eindelijk, want we keken er al lang naar uit om dit eens te proberen. Het was er nooit van gekomen. Een overdosis stress had ons de noodzaak van een tussendoor vakantie doen inzien. Het leek ons een leuk optrekje, net wat we dachten nodig te hebben.

Ik nam enkele boeken die gelaten wachtten om gelezen te worden en propte ze in mijn uitpuilende koffer. Toch moesten ze er nog bij. Zonder ging het niet. We gingen chillen, rustig deinen op de dag. Niets moest, bijna alles kon. Genieten van de kleine dingen en vooral niet denken aan het werk dat thuis te geduldig wachtte.

We hadden een ouderwetse wegenkaart meegenomen omdat de gps de locatie niet kende, wat niet verwonderlijk was omdat natuurhuisjes meestal in de natuur wonen.

‘Nu, de tweede rechts.’ zei Lieve toen we de laatste huizenstaart achter ons lieten. Het was alsof er een deur achter ons dicht viel, eigenlijk een poort. We keken niet om maar vooruit naar de rust die ons voor ogen gehouden was.

De weg werd smaller, nauwelijks breder dan één rijstrook, alsof er geen weg meer terug was. Ik sloeg de tweede rechts in. Groen in allerlei vormen en tinten omgaf ons als een welkom in een andere wereld.

‘Daar.’ wees Lieve en haar vinger wees naar een plek die er voor mij even groen uitzag als de rest van het decor. Toen zag ik het ook. Een houten, uit de kluiten gewassen, tuinhuis doemde op tussen de begroeiing. Binnen was het knus en gezellig en we voelden er ons onmiddellijk goed, een beetje thuis voor zover dat nu al kon.

Ik zocht een plek voor mijn boeken en trok willekeurig een lade open. Er lag een vergeelde foto in, waarschijnlijk vergeten door vorige verblijvers. Het beeld was wazig en toonde een jonge man leunend tegen een auto van een oud model. Zo’n auto kende ik, ik had er ook zo een gehad. Ik bekeek het kiekje aandachtiger en schrok. Ik stond daar op die foto. Langzaam kwam de herinnering terug. Wanneer en waar? Het was zeker tien jaar geleden. Ik stond met een stuk verleden in mijn hand, weg van hier en nu toen plots Lieve naast me stond en vroeg: ‘Lukt het hier, wat heb je?’

Wie waren de vorige gasten en hoe kwamen ze aan die foto?

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, mooi verhaal maar ik sluit me aan bij Taco. Waar het verhaal om gaat, komt nu niet tot zijn recht.

Ik nam enkele boeken die gelaten wachtten om gelezen te worden ---> ik mis het woordje "mee" achter boeken.

, de tweede rechts.’ zei Lieve --> de punt moet een komma zijn. (Mooie naam. Zo heet mijn dochter ook).  

‘Daar.’ wees Lieve en haar vinger wees --> 2x wees leest niet zo mooi. 

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Fief,

Bedankt voor je reactie.

OK voor de te lange intro. 

In vind dat de boeken ook zonder 'mee' kunnen.

Ook goed voor een komma, is mijn zwakte. Leuk dat je dochtert Lieve noemt.

En ook terechte opmerking over het woordje 'weer'. Dat was me ontgaan.

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Net als de anderen vind ik het een intrigerend thema! Maar de intro is een beetje lang.

Deze zinnen/woorden vind ik heel origineel en mooi:

 

rustig deinen op de dag

omdat natuurhuisjes meestal in de natuur wonen.

huizenstaart

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Wilfried, een intrigerend gegeven, zo'n foto van jezelf ergens vinden. Haast jammer dat het verhaal daarna stopt, want ik wil gewoon meer weten. Hoe lang, hoeveel jaar, ligt de foto er al? Ben ik er al eerder geweest en liet ik de foto zelf liggen? Wat staat er op de achterkant? In een gastenboek zou je kunnen checken wie er eerder logeerden. Dan kun je meer laten uitkomen wat je met de vondst gaat doen. Nu zijn je woorden op door de lange intro, zoals al eerder aangegeven. Maar je maakt me supernieuwsgierig, goed gelukt!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Maria Fransisca

Hoy Maria,

Toffe reactie. De intro was me al duidelijk door de anderen. Terecht.

Inderdaad er blijven nog veel vragen zonder antwoorden. Misschien kan het verder uitgewerkt worden tot een kortverhaal waarbij de antwoorden langzaam binnen treuzelen. Goede tips om dit eventueel verder te bekijken.