#398# En toen ...

En toen

We hadden nog net de laatste beschikbare week kunnen boeken op de site van natuurhuisjes. Eindelijk, want we keken er al lang naar uit om dit eens te proberen. Het was er nooit van gekomen. Een overdosis stress had ons de noodzaak van een tussendoor vakantie doen inzien. Het leek ons een leuk optrekje, net wat we dachten nodig te hebben.

Ik nam enkele boeken die gelaten wachtten om gelezen te worden en propte ze in mijn uitpuilende koffer. Toch moesten ze er nog bij. Zonder ging het niet. We gingen chillen, rustig deinen op de dag. Niets moest, bijna alles kon. Genieten van de kleine dingen en vooral niet denken aan het werk dat thuis te geduldig wachtte.

We hadden een ouderwetse wegenkaart meegenomen omdat de gps de locatie niet kende, wat niet verwonderlijk was omdat natuurhuisjes meestal in de natuur wonen.

‘Nu, de tweede rechts.’ zei Lieve toen we de laatste huizenstaart achter ons lieten. Het was alsof er een deur achter ons dicht viel, eigenlijk een poort. We keken niet om maar vooruit naar de rust die ons voor ogen gehouden was.

De weg werd smaller, nauwelijks breder dan één rijstrook, alsof er geen weg meer terug was. Ik sloeg de tweede rechts in. Groen in allerlei vormen en tinten omgaf ons als een welkom in een andere wereld.

‘Daar.’ wees Lieve en haar vinger wees naar een plek die er voor mij even groen uitzag als de rest van het decor. Toen zag ik het ook. Een houten, uit de kluiten gewassen, tuinhuis doemde op tussen de begroeiing. Binnen was het knus en gezellig en we voelden er ons onmiddellijk goed, een beetje thuis voor zover dat nu al kon.

Ik zocht een plek voor mijn boeken en trok willekeurig een lade open. Er lag een vergeelde foto in, waarschijnlijk vergeten door vorige verblijvers. Het beeld was wazig en toonde een jonge man leunend tegen een auto van een oud model. Zo’n auto kende ik, ik had er ook zo een gehad. Ik bekeek het kiekje aandachtiger en schrok. Ik stond daar op die foto. Langzaam kwam de herinnering terug. Wanneer en waar? Het was zeker tien jaar geleden. Ik stond met een stuk verleden in mijn hand, weg van hier en nu toen plots Lieve naast me stond en vroeg: ‘Lukt het hier, wat heb je?’

Wie waren de vorige gasten en hoe kwamen ze aan die foto?