Hoi LucyLS, wat mooi ingetogen geschreven hoe je als ouder machteloos kunt staan als je kind emotioneel niet lekker in zijn/haar vel zit. Door wat voor oorzaak dan ook. 
Kort en krachtig geschreven, zonder poespas komt de emotie binnen. Met bewondering gelezen.

Er loopt één traan over mijn wang.  --> ik zou hier de nadruk weglaten. Nu lijkt het alsof er niet meer emotie inzit dan 1 traan. In de zinnen erna leg je ook al nadruk op "zo" en "jou". Te veel nadruk kan ook tegenstrijdig werken, voor mij althans wel.

Hoi Lucy,

Een heel mooi stuk! Je weegt je woorden vooral erg goed af. Het verhaal is kort en daardoor krachtig. Je had nog talloze andere herinneringen  en bijbehorende  details naar boven kunnen halen en handelingen kunnen omschrijven. Maar je hebt in de gaten dat dat hier geen meerwaarde heeft.
Het gaat om dat ene moment dat dochter naar al die tijd weer iets toelaat. En dat is wat dan heel erg raakt. Mooi ook hoe je die herhaling van de streling door het haar laat zien. Dan kan de moeder het moment extra koesteren en beseffen dat het moment echt daar is. Bovendien krijgt de lezer daardoor nog meer het idee dat het serieus moet zijn geweest: als moeder afvraagt wat dochter toestaat - iets wat relatief nietszeggend is in een gezonde situatie-  dan moet er wel het een en ander zijn voorgevallen. 

Heel mooi gedaan!

Groet, 

Nadine