#395 Memory lane

Hoi Maria, zo'n herinnering herbeleven is vaak een tegenvaller. Goed beschreven.
Is er een reden waarom je bij de ene alinea de zinnen onder elkaar zet en bij een andere wel achter elkaar schrijft?

volg ik de weg, die ik kan dromen.  ---> de komma mag weg
geen lieve tante, die de voordeur opent   ---> idem

Dank je Fief. Ik heb de komma's verwijderd. Het leek opeens mooier om op een nieuwe regel te beginnen, maar ik heb ze weer achter elkaar gezet. Alleen de laatste wel zo laten staan, vanwege wat mooier als slot.

Hoi Maria, 

Je heb een mooi verhaal geschreven een ook vooral mooi beschreven. 
Ik vind het slot wat kort. Het doet wat het moet doen: het plotseling besef geven dat het vooral de lieve tante is die het huis en het dorp zo fijn maakten om in te zijn. 
Maar het zijn maar zinnen in een tekst die verder zo veel en zo mooi beschrijft, dat het ook een beetje kortaf voelt. 
Begrijp me niet verkeerd: je hoeft hier geen alinea van tien zinnen van te maken, maar net iets meer van dat besef beschrijven en hoe dat voor je personage voelt, zou het verhaal net ietsje sterker maken. Dat zou je met een paar goed geschreven al kunnen bereiken. 

Mooi geschreven! 

Groet, 

Nadine

Het helpt niet dat ik door het begin al wist wat er aan het eind ging komen. Dit komt denkelijk ook doordat ik zes opdrachten achter elkaar lees en dus al een verwachtingspatroon meebreng, maar je eerste zin ontneemt natuurlijk wel de verrassing. Daarnaast, al gezegd, de zorgvuldig geschetste herinnering moet minstens half even aandachtig omgezaagd worden.

Ha Sakura, dank voor je reactie. Ik begrijp niet goed wat je bedoelt. Misschien moet je mijn verhaal nog eens onbevangen lezen op een rustig moment. Het lijkt me ook dat elk verhaal hier de volle aandacht verdient, voordat erop gereageerd wordt. Zes achter elkaar, dat lukt ook mij niet...

Nee hoor, niet elk verhaal verdient volle aandacht. Als inzender mag je blij zijn met wat je krijgt. Niemand is verplicht mijn verhaal te lezen, laat staan er op te reageren. 

Ik bedoel niet dat ik je verhaal niet aandachtig heb gelezen. Ik lees misschien wel het aandachtigst van iedereen op het forum. Ik bedoel: alle verhalen hebben dezelfde opdracht, we weten wat er gaat komen als lezer.

Jij kiest in je verhaal ervoor aan het begin te vertellen dat het zal gaan tegenvallen. Dat dat vervolgens ook gebeurt, is dan geen verrassing. Niet erg op zich, maar dan verwacht ik iets anders. Nadine zegt hetzelfde overigens. Kijk ter vergelijking bijvoorbeeld eens naar het verhaal van Tonycoppo. Die schetst allemaal beelden aan het begin, die aan het eind weer terugkomen, maar door de verandering van, laat ik het beleving noemen, komen ze anders aan. De tante is de trap, de geur, het keramiek, de tegeltjes, de tuin. Je laatste alinea brengt het gemis niet over. 

Ha Sakura, Ik had zelf het plan om het in mijn verhaal vooral over het huis te hebben, en heb getracht 'als onverwacht inzicht naderhand' het cruciale gemis van de geliefde tante centraal te stellen. Het is kennelijk niet helemaal gelukt. Bedankt voor je uitgebreide reactie.

Hallo Maria Fransisca,  Ik las je verhaal met veel plezier door de mooie sfeertekening. Het einde kwam mij hooguit te vlug omdat het verhaal nog even had mogen voorduren zo mooi vond ik het.

@Nadine, dank je voor je compliment en leerzame feedback.
@Elrie, dankjewel!

Mooi verhaal, Maria. Het oude huis van je tante is ontzield, heeft als het ware een reïncarnatie ondergaan. Ik herken de teleurstelling die dat veroorzaakt.

Twee opmerkingen. Het woord 'liefderijk' lijkt me vers geplukt uit een gereformeerdkerkenblaadje. 'met liefde' zou ik mooier vinden.

mooie gelakte trap >> mooie, gelakte trap

Ha Dos, dank voor je compliment en tips. Wat goed door jou verwoord: ontzield. Dat is het precies!
Trap is aangepast, 'liefderijk' tja, ik vind het mooi...