#393 De jas der liefde

Precies 350 woorden, bravo. ;-)

Bijzonder verhaal. Het kwartje viel bij mij vrij laat. Ik vind het mooi hoe moeder haar dochter aan het eind op de één of andere manier toch ziet staan, al begrijp ik niet helemaal hoe dat werkt. Waarom het ze dan ineens wel lukt om te praten begrijp ik ook niet zo goed, maar dat stoort me niet echt. Mooi verhaal, prettig geschreven.

Pssst.

verlamd

Dank je @mespunt, ja, in de opdracht stond in 350 woorden, niet ongeveer, is een irritant dingetje van me. Ik heb ooit een verhaal geschreven voor een wedstrijd in 5000 woorden, dat kwam ook precies daarop uit. Toen de redactieronde erover ging, heb ik het weer bijgeschaafd tot die 5000 woorden. 

Herkenbaar, ik doe dat meestal ook. ;-)

Hoi Dana, een bijzonder verhaal. Ik kan uit het verhaal niet goed halen of het contact tussen moeder en dochter helemaal was verwaterd of dat ze alleen niet meer samen gingen winkelen. Het feit dat ze de vrouw herkent aan de jas, doet mij vermoeden dat het het eerste is.

De laatste zin is een hele mooie slotzin, alleen vind ik niet dat je door die ene zin ervoor kunt zeggen dat ze eindelijk echt met elkaar praten. Dan zou ik daar eerder nog een beschrijving van een gesprek verwachten. Dat ze bij een kopje koffie over van alles en nog wat praten, of zo. Dan beschrijf je ook iets meer over de ontmoeting zelf. Het gevoel van de moeder wellicht. De hoeveelheid woorden van de tweede alinea zou je daarvoor kunnen gebruiken. Die voegt voor mijn gevoel niets extra's toe. In de eerste alinea beschrijf je de invloed van de verkoopster ook al, maar wellicht sta ik daarin alleen.
Het verhaal is desalniettemin mooi geschreven.

Aan de overkant staat een vrouw haar jas recht te trekken.   ---> persoonlijk vind ik dit niet zo'n mooie zin. "staat recht te trekken" stroopt voor mij. Ik zou eerder gekozen hebben voor: Aan de overkant trekt een vrouw haar jas recht. 

@Mespunt: de zin staat in de tt, dus verlamt is goed.

Dana, je verhaal leest voor mij als betreft het een verstoorde verhouding tussen moeder en dochter, die uiteindelijk goed komt. Een happy end, dus; dat zie ik graag.
Je bijzondereklantiskoningsmantel deed mij glimlachen; een treffende omschrijving!
Mij vielen twee details op, die ik niet vind rijmen;
1. In het begin staat een vrouw haar jas recht te trekken (overigens eens met de opmerking van Fief), verderop blijft ze stilstaan, wat de suggereert dat ze liep.
2. Bij een visioen denk ik eerder aan een ideaalbeeld of gewenst beeld van iets dat er (nog) niet is, terwijl ik uit het verhaal begrijp dat het om een herinnering gaat. 

Leuk verhaal Dana, van een gestoorde relatie tussen een dochter en een koopzieke moeder, die alleen interesse heeft in haar eigen garderobe. Later wordt ze slechtziend en krijgt ze alsnog oog voor haar dochter.

'Visioen' vind ik geen goed gekozen woord. Zoek de betekenis even op, dan weet je wat ik bedoel.

Fief, bedankt voor je reactie, ik heb het een klein beetje veranderd, het gevoel van de moeder kan ik niet verwoorden, HP kan immers niet in haar hoofd kijken en daar zou een langer gesprek voor nodig zijn dan de tweede alinea ruimte biedt. Verlamt had ik (schaam, schaam) wel eerst met een d geschreven, dus de opmerking van Mespunt was terecht.  Ik ben het met je eens over de jas recht trekken. 

Hoi Ton, bedankt voor je reactie. 

1. Eens! Had het al veranderd door de opmerking van Fief, waar ik het ook mee eens was, dit foutje van staan en lopen had je goed opgemerkt. 

2. Ja, begrijp eerlijk gezegd ook zelf niet waarom ik het een visioen genoemd heb. Slaat echt werkelijk nergens op, maar ik wauwel wel vaker onzin uit wat inderdaad niet te rijmen is. 

Dank je voor je reactie Dos, ik hoefde de betekenis niet op te zoeken, weet ook niet waarom ik gekozen had voor dit woord, heb het aangepast

Dag Dana, ik vind het een mooi menselijk verhaal. Op de foutjes wijs ik niet. Dat laat ik over aan de critici onder ons. Ik kom alleen maar eens piepen hoe het hier gaat sinds ik coach af ben. Je hebt geen idee hoeveel werk dat met zich meebrengt!

Ik zou alleen dit willen zeggen: moeder zijn moet je ook leren. En de een leert iets vlugger dan de ander.

Voor mij hoef je niet uit te diepen hoe het verder gaat. De woorden van je moeder spreken voor zich.

Dank je voor je reactie, Marijcke. Ik heb wel een idee hoeveel werk coach zijn met zich meebrengt, leuk dat je af en toe nog eens komt piepen.

Moeder zijn kan je niet leren, dat ben je of dat ben je niet. Dochter zijn dat kan je eveneens niet leren. Ik ben een dochter, een moeder en een oma, daar heb ik geen studies voor gevolgd, dat ben ik, of ik het nu aangenaam vind of niet.

Menselijk zijn is ook zoiets, dat kan je evenmin leren. Het hangt ervan af wat je onder menselijk, moeder en dochter zijn verstaat. Ervaringen maken je rijker, tenminste als je ervoor openstaat en dan moet je de rijkdom ook nog kunnen zien. Wat een gezwam hè? 

Wat een indringend verhaal over de kwetsbare verhouding tussen moeder en dochter. Wat een uitje als samen winkelen al niet teweeg kan brengen. De winkeljuffrouw zie ik voor me, hoogstirritant mens. In die winkel wil je nieteens iets passen.

Dana, blijkbaar heb ik je eerdere versie niet gelezen. 

Je hebt de sfeer goed neergezet. Ik vind het altijd een beetje triest, als een kind zich door de eigen ouder niet erkend voelt.

Mooi verhaal! 

Dag Dana, ik vind je 'gezwam' heerlijk. Het stemt helemaal overeen met mijn visie.

Maar ik kan je overtreffen: ook als overoma blijft er nog veel te leren! (grapje)

Prachtig, bitterzoet verhaal. Mooie vondst: bijzondereklantiskoningsmantel. Naar een zekere kabouter elders, levert deze opdracht leuke neologismen op.

De uitdrukking is 'met de mantel der liefde', of heb je de titel bewust anders geschreven?

Met wat meer woorden, zou je de relatie wat meer uit kunnen diepen, maar zo is het ook mooi.

Dank voor je reactie, @Elrie, ja, ik zou ook meteen rechtsomkeert gaan wanneer ik zo'n portret tegen zou komen in een winkel.

Dat is het ook, triest, dank je voor het lezen en je reactie, Meri 

Dank je voor je reactie, @Musonius, ja, die titel had ik bewust zo gekozen, met als achterliggende gedachte dat de mantel der liefde niet echt toepasselijk is hier. Vond het wel een leuke variant. Beetje sceptisch. Ja, meer woorden zou verdieping brengen, maar ik ben nou eenmaal zo'n doos dat ik 350 woorden heel letterlijk neem.