Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#387 Ongekende pieken

 

‘Ik doe het, als jij het doet!’
‘En ik doe het, als jij het doet!’
Alexander, de eerste jongen die ik mijn beste vriend noemde, keek me secondenlang uitdagend aan. De geveinsde ernst die bij ons mentaal robbertje vechten hoorde, maakte al gauw plaats voor een speelse fonkel en glimlach van oor tot oor.
‘Ik doe het!’ zei hij enthousiast.
Oh fuck, dacht ik, heeft hij toch meer lef dan ik. Met mijn ogen stevig dichtgeknepen, antwoordde ik: ‘Ja, dan moet ik het ook doen.' Dat ik met hem alles aandurfde, hield ik voor mezelf.

Omgeven door de chaos van schreeuwerige neonverlichting, mierzoete aroma’s, vette beats en een wemelende mensenmassa, liepen we die avond met een flinke dosis voorpret op ons doel af: geen historische brug te midden van steile bergflanken, geen overweldigende weidse zichten op al het magistrale dat de natuur te bieden heeft, wel een anonieme kraan van enkele tientallen meters hoog in de meest onromantische, toeristische setting. Voor onze tienerharten was dit echter meer dan opwindend genoeg.

De kloeke kraanman hielp ons in een harnas en gespte de elastiek als eerste aan het mijne vast. ‘Komaan hè, jij kan dit!’ sprak Alexander me bemoedigend toe. Ik stak mijn tong naar hem uit en speurde snel de hele lengte van de elastiek af, op zoek naar de valse geruststelling dat dit ding waar straks mijn leven aan hing, wel deugde.

Mister Muscles begeleidde me de metalen bak in. ‘Je moet je gewoon laten vallen. Niet springen, want dan ga je alle kanten op.’ Meer dan een ‘oké’ kon ik niet uitbrengen. Op het hoogste punt schuifelde ik behoedzaam naar de rand. Met mijn voeten half op het platform, deed ik zonder nadenken wat de stevige spierbundel me gevraagd had.

Allerlei stofjes schoten door mijn lichaam en bereikten ongeziene pieken. De rush voelde als magie. Ik kon niet wachten om dit extatische gevoel met Alexander te delen. Na zijn sprong zaten we tegenover elkaar op een ongemakkelijk houten bankje te slurpen van een veel te fel gekleurd drankje. De euforie duurde meer dan een half uur, waarin geen van ons beiden een strak gezicht kon houden. De napret dat ik dit met hem kon delen, duurde gelukkig veel langer.  

-------------------------------------------------------------------

Speciaal voor Dos de originele versie (met gefrituurde muziek)

 

‘Ik doe het, als jij het doet!’

‘En ik doe het, als jij het doet!’ Alexander, de eerste jongen die ik mijn beste vriend noemde, keek me secondenlang uitdagend aan. De geveinsde ernst die bij ons mentaal robbertje vechten hoorde, maakte al gauw plaats voor een speelse fonkel en glimlach van oor tot oor. ‘Ik doe het!’ zei hij enthousiast. Oh fuck, dacht ik, heeft hij toch meer lef dan ik. Met mijn ogen hard dichtgeknepen, antwoordde ik: ‘Ja, dan moet ik het ook doen. Dat ik met hem alles aandurfde, hield ik voor mezelf.

Omgeven door de chaos van luide lichten, fel gekleurde aroma’s en zoete, gefrituurde muziek, liepen we die avond met een flinke dosis voorpret op ons doel af: geen historische brug te midden van steile bergflanken, geen overweldigende weidse zichten op al het magistrale dat de natuur te bieden heeft, wel een anonieme kraan van enkele tientallen meters hoog in de meest onromantische, toeristische setting. Voor onze tienerharten was dit echter meer dan opwindend genoeg.

De kloeke kraanman hielp ons in een harnas en gespte de elastiek als eerste aan het mijne vast. ‘Komaan hè, jij kan dit!’ sprak Alexander me bemoedigend toe. Ik stak mijn tong naar hem uit en speurde snel de hele lengte van de elastiek af, op zoek naar de valse geruststelling dat dit ding waar straks mijn leven aan hing, wel deugde.

Mister Muscles begeleidde me de metalen bak in. ‘Je moet je gewoon laten vallen. Niet springen, want dan ga je alle kanten op.’ Meer dan een ‘oké’ kon ik niet uitbrengen. Op het hoogste punt schuifelde ik behoedzaam naar de rand. Met mijn voeten half op het platform, deed ik zonder na te denken, wat de stevige spierbundel me gevraagd had.

Zonder de namen te kennen, bereikten allerlei stofjes in mijn lichaam ongeziene pieken. De rush voelde als magie. Als blij zijn de kleur geel is, dan voelde dit als de meest felle dubbele regenboog van horizon tot horizon. Als de voorpret die we hadden, klinkt als een opgewekte pizzicato op viool, dan huisde er plots een bombastisch concerto voor symfonisch orkest in mij. Ik kon niet wachten om dit gevoel met Alexander te delen. De euforie duurde meer dan een half uur, waarin geen van ons beiden een strak gezicht kon houden. De napret dat ik dit met hem kon delen, duurde gelukkig veel langer.  

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal, met plezier gelezen. Autobiografisch?

Omgeven door de chaos van luide lichten, fel gekleurde aroma’s en zoete, gefrituurde muziek >> leuke combinatie van zintuigelijke indrukken!   

 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, 

Ik vond dit een leuke herinnering om te lezen.

Wel stotterde ik bij je beschrijving van licht en geuren. Aan de ene kant leuk gedaan en ook vind ik het in dit verhaal niet passen.

En er zijn adrenaline junkies, dus er zullen er vast zijn die dit romantisch vinden. Ik niet, kan geen setting bedenken waarin dit het wel is bij bungee jumpen.

Hier mag 'verder' tussen uit:  deed ik zonder verder na te denken,

En de komma na denken ook volgens mij...

En hier mag "beiden" weg: waarin geen van ons beiden een strak gezicht kon houden

A.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha! Als (inmiddels wat afgekickte, dus voormalige) adrenalinejunkie, kan ik de lol van samen bungeejumpen wel inzien. Al zou ik nu voor geen goud meer gaan. Leuk geschreven. Mooie eerste keer. Ik vind het ook gewoon prettig geschreven. 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor het lezen, dat sowieso!

@Debbie: Ja, het is wel geïnspireerd op een eigen ervaring. Had deze keer niet veel zin om iets te verzinnen. 

@Anton: dat je daarbij stottert, snap ik, ik twijfelde hier ook over, omdat ik weet dat niet iedereen dat graag heeft. De 'verder' en 'komma' heb ik weggedaan. Als ik 'beiden' wegdoe, voelt het voor mij raar. Daar denk ik nog even over na. Maar dat is goed, misschien weet ik uiteindelijk ook waarom. 

@Marianne: ben benieuwd wat jij dan voor kicks zocht. Misschien schrijf je er ook eens over. Ik vond het eerlijk gezegd niet makkelijk

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, een mooi verhaal. Stoer als je het durft, maar het staat niet op mijn bucket list.

zoete, gefrituurde muziek  ---> grappig, maar wat is gefrituurde muziek?

Met mijn voeten nog maar half op het platform,  ---> volgens mij kun je "nog maar" weglaten.

Allerlei stofjes in mijn lichaam, waarvan ik de namen niet kende, bereikten ongeziene pieken.  ---> van mij zou je het middenstuk weg kunnen laten. Het voegt niets toe.

Geen van ons beiden is volgens mij prima.

Als blij zijn de kleur geel is, dan voelde dit als de meest felle dubbele regenboog van horizon tot horizon. Als de voorpret die we hadden, klinkt als een opgewekte pizzicato op viool, dan huisde er plots een bombastisch concerto voor symfonisch orkest in mij.

Mooi gevonden, maar voor mij over de top. 
 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Fief, 

Ik merkte dat ik het lastig vond om die euforie te beschrijven. Misschien was mijn huidige mentale toestand daarvoor niet de juiste. Ik snap dat je het over de top vindt. Mogelijk was de niet aflatende glimlach voldoende. Ik laat het bezinken en knip het misschien nog. Het was  in elk geval de grootste 'high' uit mijn leven (maar ik heb nooit drugs genomen, mijn referentiekader is dus misschien beperkt). Je andere suggesties verwerk ik. Gefrituurde muziek mag alles zijn wat je wil. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Annabe, met dat frietenaroma- en die 'vette' sound creëerde je voor mij meteen een kermissfeer. Daarom dacht ik eerst aan een gevaarlijke attractie, wat het later ook bleek te zijn toen ik besefte dat het over bungee jumpen ging. Ik heb weer wat bijgeleerd want ik dacht dat je bij die 'sport' enkel van bruggen sprong. Kranen dus ook. Eng!

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is treffend, dat synesthetische zinnetje, maar het ontregelt de lezer wel. Fief heeft een punt met 'gefrituurde muziek'. Als ik het herschrijf krijg ik schreeuwerige discolampen, de geur van neonlicht en het muzikale ritme van churro's. Kermis is correct. Ik vind dan wel dat je het moet doorzetten. De adrenalineregenboog is dan ineens te rustig en de muzikale metafoor erachteraan past ineens niet in de lijn. Alle drie op zich leuk, maar samen misschien niet?

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed, spannend verhaal, al stond ik wel even met mijn oren te klapperen bij luide lichten, fel gekleurde aroma’s en zoete, gefrituurde muziek.

Wel leuk om muzikale metaforen te gebruiken bij zoiets banaals als deze 'sport', ik breng klassiekemuziek niet snel met bungeehumpers in verbinding, maar dat is mijn vooroordeel.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor de feedback. Ik heb mijn foliekes eruit gehaald, want ze blijken echt niet werken. Ik probeer volgende keer treffender te zijn. 

Maf hoe je herschrijf beter lijkt te werken, Sakura. Ik vraag me af wat het geheim is. Wellicht heb ik te hard geprobeerd. Of niet hard genoeg.

Lid sinds

5 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fel gekleurde aroma’s en zoete, vette muziek - met deze omschrijving heb ik nog wel moeite. Aroma's kunnen niet fel gekleurd zijn. Ik zou eerder denken aan mierzoete aroma's (doet je denken aan zuurstokken en suikerspinnen) en kermisklanken of sirenes en foute muziek. Maar het is jouw verhaal en een be4leving uit het verleden.

Verder een ontzettend leuk verhaal.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, wat vreselijk jammer dat je 'gefrituurde muziek' hebt geschrapt. Een schitterende omschrijving van muziek temidden van frituurdampen als je in de buurt komt van een frietkraam; echt kermisch. Ik geef je een tien voor dit verhaal als je dit pareltje van woordkust, in weerwil van andersdenkenden, terugplaatst.

Ik heb je spannende verhaal twee maal met angst en beven gelezen; ik heb panische hoogtevrees. Ik ben zelfs aan een lagere tafel gaan zitten.

Ter overweging: ik zou in de eerste twee zinnen een komma plaatsen tussen het en als.
 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haha, Dos, ik heb de gefrituurde muziek eronder gezet. Misschien moet ik dat gewoon de titel van dit stukje maken! Want daar gaat het toch over?

Ik moet hardop lachen met je bekentenis dat je aan een lagere tafel bent gaan zitten. 

Ja, die komma mag daar staan :)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb aan paragliding gedaan, dus echt hoogtevrees heb ik niet. Het kwam me hier goed van pas. Had je wel begrepen, nietwaar?!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zoals beloofd, een 10+. De plus omdat je het verhaal met de gefrituurde muziek extra voor mij hebt geplaatst.

Vanavond heeft mijn vrouw muzikale frieten voor mij gebakken; omdat ik daar zin in had.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je hebt een lieve vrouw, Dos. 

En wat ben ik blij met die 10 en dat plusje. Ik kader ze in en hang ze boven mijn bureau. 

Grappig wel hoe kleuren wel schreeuwerig kunnen zijn, maar niet luid, al die conventies. 

 

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Je hebt al veel reacties op je mooie verhaal. Misschien ben je inderdaad een beetje al te enthousiast met je beschrijvingen hier en daar, maar ik vond het vooral erg leuk om te lezen!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, 

Brrrrr ik heb knikkende knieën van jouw verhaal (ben niet dol op grote hoogtes). Wat treffend geschreven. Maar wat ik vooral mooi vind, is dat het verhaal niet zozeer om de 1e x jumpen gaat, maar om de relatie tussen de 2 vrienden. Dát is wat belangrijk is voor de hoofdpersoon en ik vind dat je die dynamiek mooi hebt geschreven.

Je hebt al veel reacties, dus ik laat het hier maar bij :D

Gr, Yvette 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

En er zijn adrenaline junkies, dus er zullen er vast zijn die dit romantisch vinden. Ik niet, kan geen setting bedenken waarin dit het wel is bij bungee jumpen.

Niets verbindt zoals angst. Wist je dat niet, Anton? Ik moet er misschien wel eerlijk bij zeggen dat ik zelf voor geen goud ergens vanaf spring. Doe mij maar liever een spookhuis ofzo.

Ik vind het een heel fijn verhaal met mooie taalexperimenten. Gelukkig is de gefrituurde muziek ergens bewaard gebleven, want ik heb daar gelijk ideeën bij en vind het prachtig gevonden.