#380 Psychisch natuurgeweld in optima forma

Hoi Virtuosuo, ik vrees dat ik niet helemaal hoogte krijg van je verhaal. Is het een sprookje? Wie is/was Merel en wat is er met haar gebeurd? Wie is die onmagische ijskoningin die Merels ziel overnam? Hoezo is dan niet magisch als ze iemands ziel over kan nemen?
Kortom: je laat me met te veel vragen achter.

Nu de temperaturen ook nog meewerken lijkt de hele wereld uit bloeddorstige sneeuwpanters, wakken en Elsa's zonder magische krachten te bestaan.  ---> tussen meewerken en lijkt hoort nog een komma.

Toen hij de stem voor het eerst hoorde vroeg hij zich af of dit het moment was om de paniekknop in te drukken.  ---> tussen hoorde en vroeg hoort ook een komma.

Er zal zo meteen vast wel een sneeuwstorm komen, waarin ze dagenlang vastzitten.  ---> deze zin voegt naar mijn gevoel niet veel toe. 

Merel's ziel ---> Merels ziel

alsof ze moeder de ijsnatuur om goede raad vraagt.  ---> moeder de ijsnatuur? Moeder Natuur ken ik. Bedoel je hier Moeder IJsnatuur?

Haar stem trilt, en ook haar vingers beginnen te trillen. ---> de herhaling van trilt/trillen leest niet mooi. De komma hoeft hier niet te staan. 

Als Marcel beneden komt heeft zich een landkaart op de tafel genesteld, ...  --> tussen komt en heeft hoort een komma.

Dag Virtuosuo, 

Intrigerend verhaal, dat wel. Ik ben wel benieuwd, naar wat ervoor en erna gebeurde. Eerst dacht ik nog dat het spreekwoordelijk was dat de ijskoningin Merel overnam, maar dat verklaart het kaartlezen niet. Er moet dus meer aan de hand zijn. Ik vraag me af hoe dat voor jou werkt. Heb jij zelf een scenario van wat er gebeurd is en nog staat te gebeuren (het echte lawinegeweld) in je hoofd? Of is mijn gok even goed als de jouwe? Of is dit een fragment uit een groter geheel? 

Bizar hoe anders je alles en iedereen ervaart tijdens een depressie. Mooi vanuit de perceptie geschreven. Tsjechov lijkt wel een tikje pacifistisch, aangezien hij een paar ongebruikte geweren heeft laten rondslingeren, zoals dat Zweedse.

Dit lijkt mij een willekeurige pagina die uit een fantasy-novelle gescheurd is, waarvan ik de tekst niet duiden kan, omdat de context ontbreekt.

Wat een claustrofobisch relatiedrama Virtuoso! Althans, zo lees ik het. Je gedeprimeerde hoofdpersoon die de vriendin heeft zien veranderen – of zich dat inbeeldt. En ‘ijskoningin’ Merel die met een (tot nu toe verbaal) agressieve hp zit opgesloten in een berghut, waar de sneeuw zich langzaam ophoopt. De dreiging van lawines in de omgeving. Fijne inleiding tot een drama in een ingesneeuwde hut, en de kilte in het landschap en de relatie zijn tastbaar, zoals je titel natuurlijk al verraadt. Ik heb het graag gelezen!

Ik lees uit de reacties dat iedereen je verhaal anders leest, dus dat is misschien wel een teken dat je de lezer te weinig clues geeft (misschien heb ik jouw verhaal ook wel niet geinterpreteerd zoals jij het bedoelt;-)!) De dialoog vind ik wat gekunsteld, vooral door het lange antwoord van je hoofdpersoon, alsof je alles te mooi bij elkaar wil laten komen (lawine, ijskoud, psychische natuurkrachten – ). Met name deze twee zinnen; Nee pas maar op, zo meteen komen al die lawines in je hoofd echt een keer naar beneden.’ En ‘Dit klinkt misschien ijskoud, maar ik ga al die psychische natuurkrachten niet meer voor je tegenhouden.' Laat ze eens weg, of formuleer ze anders.

Ja sorry Virtuosuo, maar ik snap het verhaal ook niet. Toch wel leuke dingen gelezen. Kan er niet veel meer over zeggen.

Ha Virtuoso, Een paar keer las ik je verhaal. Samenvatting: zij maakt plannen en hij wil niks? En is er iemand aan het eind dood? Door een kleine lawine? Of is er (nog) niets gebeurd? Zij lijkt me geen prettig persoon om mee samen te leven. Alles gepland tot in de puntjes. Maar als reactie daarop wil hij niks en sputtert hij tegen. Blijft liever in bed, kleedt zich niet aan etc. Ze zijn tot elkaar veroordeeld. Kennelijk. Als deze interpretatie klopt, lijkt je verhaal naar een soort climax toe te werken door het dreigende weer, maar die kan ik dan niet ontdekken. Verder heb je die spanning goed beschreven! Hoe zou het nu verder gaan? Graag gelezen!

Volgens mij wordt het tijd om een nieuwe vakantieliefde te zoeken, deze is op.

Dank allen voor het lezen en alle feedback. Dank ook Fief en LizettevanGeene voor de inhoudelijke/grammaticale verbeteringen. Ik heb het stukje iets aangepast, en hierbij onder andere de 'speech'(die wel een beetje over-the-top-was) van Marcel wat aangepast. Hoop dat deze nu iets realistischer is.

Hoewel het natuurlijk een ieder vrij staat om het stukje naar eigen voorkeur te interpreteren, kan ik toch wel even de intenties toelichten. Ik wilde inderdaad een stukje schrijven over geliefden met serieuze relatieproblemen. De  verwijzingen naar de ijskoningin zijn metaforisch voor karakterveranderingen, en het toverstokje is een metafoor voor de manier waarop zij hem onder controle heeft. Alles is geschreven vanuit het Marcel-perspectief, dus het is ook vooral zijn visie. Je zou inderdaad ook heel goed kunnen redeneren dat Merel alles overneemt, omdat Marcel zelf niets uitspookt. 

Hoor het ook graag als jullie tips hebben hoe je zoiets in het verhaal duidelijker kan maken. Ik had het idee dat als ik bijvoorbeeld zou spreken van 'zijn geliefde Merel', dit niet helemaal geloofwaardig over zou komen. Op dit moment ziet Marcel haar al niet echt meer als zijn geliefde.