Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 378 – Naïef blijven is de kunst 2

Stoeptegels kunnen hun bek niet houden, al versta ik er geen woord van, maar ik heb wel van ze leren schelden. Straattaal. Lekker plat. Niet iedereen verstaat Steens dus ik hou me niet in. 'Âchterlijke dâkhoas!' is mijn lievelings, tegen de alomtegenwoordige straatkatten zelf en tegen honden en mensen ook gewoon, omdat het zo lekker in de mond ligt. Nee, ik heb geen mond, maar zo voelt het. Je ziet toch dat ik ook kan schrijven zonder handen? Âchterlijke glâddioal. Een gevoelige ziel moet van zich afbijten.

Het zal nu maart zijn, ik voel dat aan de zon. Dat leer je als je zo veel tijd van leven hebt als ik. Ik lag niet altijd op de stoep met banale tegels te ouwehoeren, denk ik. Nee, voel ik. Het kan niet anders.
'Als een witte azeztuliet op het derde oog geplaatst wordt kan het krachtige spirituele visioenen en inzichten geven,’ hoor ik ineens. Zie je? Dit spirituele hoogstandje tekst komt me heel bekend voor.
‘Het is ook een goede steen om mee te mediteren en kan gebruikt worden bij healings en energetisch werk,' declameren we daarna tegelijk. Ik wist het. Mijn oorsprong. Mijn oorzaak. Mijn bestemming. Mijn lot.

Maar ze verkoopt me een doodschop en ziet me dan pas liggen. 'Hé, een wit steentje!' roept ze. 
'Hé!' roep ik, 'sodemieter even op!' Niet dat het helpt
. Ze pakt me, bekijkt me en stopt me in haar jaszak. Het zweet breekt me uit. 
'Ik snap er geen bal van,' verzucht ze tegen niemand in het bijzonder.
‘Inzicht begint altijd met zelfinzicht, mens,’ riposteer ik troostend maar machteloos en vooral tevergeefs.

Na een paar dagen haalt ze me pas uit haar zak en legt ze me op haar bureau. Ze trekt een la open en komt tevoorschijn met het boekje dat ik dus echt al eerder heb gezien. Ze typt 'witte azestuliet,' en het is alsof ik in de spiegel kijk. Het daagt mevrouw geloof ik ook.
'Hellepie!' gooi ik er spontaan uit. Maar ze lacht, 
gaat op haar bed liggen en zet me op haar voorhoofd. Het derde oog. So far, so good. Lekker zelfs. Ik ben weer de aarde, de derde rots vanaf de zon, het gestolde magma en de Kilimanjaro, de sterren, gebundeld in een kiezelsteen, op de huid van een mens die me koestert. Dit is eigenlijk heel opwindend.

‘Shit!' zegt ze. 'Ik voel niks.'
Heb ik alweer aan mezelf liggen denken, verwijt ik mezelf. Maar ik zeg: 'Heb wat geloof, meid.'
Ze is blijkbaar meer een doener dan een prater. 
Ze stampt de trap af en even later vlieg ik door de lucht.
Een vrouw roept: ‘Johanna, als je zo chagrijnig wordt van die stenen breng je dat boek morgen terug naar de Blokker.’
'Het was een actie,' zegt ze. 'Die kun je niet ruilen.'

'Hoi,' zeg ik tegen een baksteen, maar hij zwijgt veelbetekenend, ongetwijfeld jaloers dat er agressief met me gegooid wordt.

 

---

Naïef blijven is de kunst 1

Niet iedereen verstaat steen maar ik hou me niet in. 'Âchterlijke dâkhoas!' is mijn lievelings, tegen katten zelf en tegen honden en mensen ook gewoon, omdat het zo lekker in de mond ligt. Nee, ik heb geen mond, maar zo voelt het. Je ziet toch dat ik ook kan schrijven zonder handen? Âchterlijke glâddioal.

Gebouwen zijn intussen van glas en allang niet meer van hout, in elk geval de gebouwen langs de stoep. Stoeptegels kunnen trouwens ook hun bek niet houden, al versta ik er geen woord van, maar ik heb wel van ze leren schelden. Straattaal. Lekker plat.

'Als een witte azeztuliet op het derde oog geplaatst wordt kan het krachtige spirituele visioenen en inzichten geven,’ hoor ik ineens.
‘Het is ook een goede steen om mee te mediteren en kan gebruikt worden bij healings en energetisch werk,' declameren we daarna tegelijk. Dit spirituele hoogstandje tekst komt me meer dan bekend voor.

Het zal nu maart zijn, ik voel het aan de zon. Ik glim. Mijn huid is warm. Ik val op. Ik vlieg. Vlieg ik? 'Hé!' roep ik, 'sodemieter even op!' Het voelt goed. Maar het helpt niet. Het mens hoort het niet of houdt zich doof. Ze raapt me op, bekijkt me aandachtig en stopt me in haar jaszak. Het zweet breekt me uit.
'Ik snap er geen bal van,' vertrouwt ze me toe.
‘Inzicht begint altijd met zelfinzicht, mens,’ riposteer ik troostend maar machteloos en vooral tevergeefs.

Na een paar dagen haalt ze me uit haar zak en legt ze me op haar bureau. Ze trekt een la open en komt tevoorschijn met een pincet en het boekje. Ik heb dat boekje dus echt al eerder gezien. Mijn geheugen speelt me soms parten. Ze pakt me met het pincet. 'Hellepie!' gooi ik er spontaan uit. Maar ze lacht.

Ze typt iets, gaat op bed liggen en zet me op haar voorhoofd. Het derde oog. De jonge huid, de warmte van een mens, het voelt vertrouwd. Ik ben weer de aarde, de derde rots vanaf de zon, het gestolde magma en de Kilimanjaro, de sterren, gebundeld in een kiezelsteen, op de huid van een mens die me koestert. Dit is heel opwindend.

‘Shit,’ zeggen we tegelijk. Heb ik alweer teveel aan mezelf liggen denken, verwijt ik mezelf. Het meisje is blijkbaar meer een doener dan een prater. Ze stampt de trap af en even later vlieg ik door de lucht.
Een vrouw roept: ‘Johanna, als je zo chagrijnig wordt van die stenen breng je dat boek morgen terug naar de Blokker.’
'Het was een actie,' zegt ze. 'Die kun je niet ruilen.'

'Hoi,' zeg ik tegen een baksteen, maar hij zwijgt veelbetekenend, ongetwijfeld jaloers dat er agressief met me gegooid wordt.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoy Kruidnagel,

Het was even wennen. Leuk bedacht, een meditative steen. Ik heb het woordje 'riposteren' bijgeleerd.

1 dingetje, denk ik, ... healings en energiek werk,' zeggen we tegelijk. Moet dit niet zijn ze? Of zie ik het verkeerd.

Heb het met smaak gelezen.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi verhaald. Leuk die straattaal als tegenhanger van de 'vaktaal'. Ook mooi hoe de steen even de hele wereld wordt en hoe de illusie uit elkaar valt met dank aan een goedkoop Blokkerboekje.

Ik bleef even hangen op de zin: ''Âchterlijke dâkhoas!' is mijn lievelings, tegen katten zelf ...' Ik ken de uitdrukking op zich wel, maar kreeg nu pas door dat een dakhaas een kat is. Maar dat kwam, omdat ik dus bleef hangen op 'tegen katten zelf'. Dat is mijn eigen kennisgebrek, maar toch ook jammer dat ik ff hang en ik vrees dat ik niet de enige ben.

Wat betreft de thema-opdracht voor mij een geslaagde bijdrage, inclusief de glimlach. 😀

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Hadeke, bedankt voor je feedback! Ik hoop dat 'zelf' wat verwarring oplost, maar is inderdaad spannend, zo hoog beginnen met een verhaal. Ik liet me uiteindelijk inspireren door de edelsteenaanbidders. Eerst figureerde er nog een Boeddhistisch verleden in met een monnik die de steen getraind had, maar bij herlezing voor publicatie bleek me de tijdloze zelfbewustwording van de kiezel inderdaad hooggestemd genoeg. Dank voor je glimlach!

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtig. Wel eens met Hadeke. De hele eerste alinea levert niets extra.

Maar in een verhaal dat al stevig staat, maak je het echt af met de platte straattaal en het hoofdknikje naar de actualiteit aan het eind.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Kruidnagel: als gediplomeerd vertaler versta jij natuurlijk 'Steens' (ik heb er een 's' toegevoegd, zoals in Deens). Gelukkig maar, anders hadden wij deze 'hoogstaande' lectuur moeten missen. Knap werk.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Sakura, merci! Ik speel nog met de gedachte om alinea 1 te laten verkassen naar verderop, al dan niet integraal. Ik vind de straattaal nog wel iets toevoegen tussen alle andere registers.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, je hebt me en je hebt me niet. Dolle pret met de collectie taalkundige uitspattingen en de bizarre uitstapjes naar de menselijke rariteit. Waar je me niet mee hebt is het feit dat die barokke overdaad een beetje een lijn mist. Waarom scheldt je melkkwarts (toen ik zestig jaar geleden stenen verzamelde heette azeztuliet nog gewoon zo) een kat verrot? Vanwaar de observatie over hout en glas? Alleen maar om bij de stoeptegel te komen, en vandaar bij de (Utrechtse?) straattaal?
‘Het is ook een goede steen om mee te mediteren en kan gebruikt worden bij healings en energetisch werk,' kan zo uit het eerste het beste astraal-stenologische neuzelboekje komen. Maar inclusief Tante Betje?
Het liggen en vliegen komt nogal uit de lucht vallen.Vòòr de scheldkannonade is het denkbaar: steen ligt te zonnen, wordt gegooid of weggeschopt, landt voor poten verontwaardigde kat, die begint te blazen en voor dakhaas wordt uitgemaakt. Dan resumé "waar heb ik leren schelden". Dan opgepakt worden, esoterische ervaring (eerder met loep dan met pincet), dan teleurgesteld "shit" (Waarom niet ook de shit-motivatie van het meisje?), dan nieuwe luchtreis met landing bij jaloerse baksteen. Maar dat is de volgtijdelijkheid die ik erin tracht te leggen. Waarschijnlijk geheel ten onrechte, ik ben niet zo'n kei als jij.
HGG

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bobcom, inhoudelijk 1: ik heb na klad 1 behoorlijk wat alinea's omgegooid en het zou best kunnen dat je dat nog ziet. Misschien moet ik mijn kans grijpen (geen woordlimiet). Maar bedankt vast voor je protochronologie. 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Of het nu allemaal logisch is of niet, ik heb me er uitstekend mee vermaakt. Het schelden botst lekker met wat de gelovige mens van de steen verwacht en heeft daarmee naar mijn idee wel een functie. Wat mij betreft zou je daar nog verder in mogen gaan. De riposterende steen vind ik ook leuk, maar is het dezelfde steen als die aan het begin van het verhaal? Edelsteenaanbidders hebben geen wijsneus nodig om ze belachelijk te maken. Dit schrijf ik nadat ik er waarschijnlijk al te lang over heb nagedacht, het blijft een leuk verhaal.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bobcom, inhoudelijk 2: het stukje over de stenenwichelarij komt woordelijk van een site voor gelovigen: google en glimlach. Wij wonen trouwens in een edelstenenbuurt met straatnamen als Kornalijnlaan en als we 's zomers in Oostenrijk zijn, kopen we soms iets en merken we dat veel van die namen zijn veranderd. Enfin, ik zocht en vond een witte steen van lage adel voor mijn verhaallijn. Inclusief onheilszwangere tante Bête.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey mespunt, je hebt geglimlacht, dat is mooi. Er zat inderdaad wat inconsistentie in het spraakgebruik. Thanks!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, weer een top stukje literatuur. Mijn kennis van moeilijke woorden is blijkbaar niet zo groot als ik dacht, dus moest wel wat opzoeken. Dat haalt me dan jammer genoeg even uit het verhaal, aan de andere kant leer ik weer wat bij. Ik had het ook wel leuk als je het bij de straattaal had gehouden in plaats van de sjieke woorden, maar dat is persoonlijk.
Ik heb het met plezier gelezen. Je hebt een unieke manier van schrijven.

Dat leer je als je zo veel tijd van leven hebt als ik. ---> moet het niet "zoveel" zijn?

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Fief, thanks voor je reactie en bijzonder mooie complimenten! Wet veel eer hoor, voor mijn scheldkanonnade. Ik vind het eigenlijk gewoon leuk als mooie woorden een beetje gebruikt worden, ik hou van 'palaveren' en dat soort taal. 

Bij 'zo veel' trek ik de vergelijking met 'zo weinig.' Maar van Rutte mag het allebei.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi KN, heb net je tweede versie gelezen en je hebt me je hele verhaal door lachend meegevoerd. De ene vrolijke en komische scene na de andere: vanaf het discours met de tegel (palaveren vind ik niet zo passend, bij palaver denk ik vooral aan vergaderingen en zo) tot en met het fraaie slot. Googlen niet gedaan, een grinnik ontsnapte me sowieso toen ik je verklaring las. Ik ken die wijken met straatnamen die aan een willekeurige verzamelbegrip ontleend zijn, in Hoorn woonde ik in een  wijk waar alle straten naar boten zijn vernoemd. Zal mij benieuwen of dat helpt als straks de zeespiegel stijgt.
Btw, ik ben wel een voorstander van Gi's "steens": stoeptegels praten gewoon platsteens, dat blijkt ook uit je verhaal.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Bobcom, ik koos voor 'steen' in navolging van Farsi, Papiamento en dat soort taalnamen. Maar dit schrijvend besef ik dat die i en o in die talen vast s betekenen. Over palaveren zal ik nog eens een nachtje slapen, maar alvast dank dat je me op die andere betekenis wijst.

Ha Gi, dat is nog eens praktisch.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

KN, de "s" achter de talen is alleen maar omdat het verzelfstandigde bijvoegljke naamwoorden zijn: Nederlands, Francais, Italiano, English, Deutsch. Van Farsi weet ik het niet, papiamento is een verzelfstandigd werkwoord (zegt WiPe). Ouwehoeren vind ik een mooi synoniem voor palaveren - vooral als je bedenkt dat beide met name in vergadercontexten plaats vinden.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed werk KN, leest nu (nog) beter.

‘Inzicht begint altijd met zelfinzicht, mens,’ riposteer ik troostend maar machteloos en vooral tevergeefs.

Bij deze zin twijfel ik nog steeds of ik hem 100% vind passen, maar toch ben ik blij dat hij gebleven is, want stiekem is het wel mijn lievelings.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Danks daarvoor, MP. Wat een onvermogen heeft die steen. Maar wat een wijsheid. Ze is nog niet toe aan het besef dat Gaia haar moeke is.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Platsteens, platvloers...leuk hoe je anders naar sommige woorden kan kijken als je er even bij stilstaat. 

Ik wil iets zeggen, maar de woorden vallen niet juist. Toch maar proberen dan. Ik vind de gedachtenlus van de inzichtgevende steen die inzicht krijgt in wie hij is en daarmee dus inzicht geeft in zichzelf zo leuk. En dat kan je eindeloos doen of tot je vol inzicht zit en dan? Dan ben je er mogelijk niet zoveel mee als je toch maar ergens op de grond ligt.

Bedankt voor de glimlach!

 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annabe, bedankt! Mooi gestameld hoor, die inzichtlus. Ik vond het een steen die af en toe een flard van zijn eigen wezen en geschiedenis inziet, zoals dat gaat; en gezien de Blokker-actie, en aangezien de seance hem bekend voorkomt, zal het de steen al eerder zijn overkomen en zal het misschien niet de laatste keer zijn; en een steen vergaat niet, behalve tot stof, maar dat duurt lang, dus zal hij, net als wij allen, nog wel een leven te gaan hebben, hopelijk vol halfedelsteenliefhebbers. En aan alle bedlegerigen zeg ik: de binnenwereld is in elk geval een wereld, voor wat het waard is.