#378 Rondgaan

Dag Hadeke,

Mooi verhaal. Ik zie de diverse soorten trappers zo voor me. Leuk hoe je de verschillende soorten trappers omschrijft. En dan uitgaande van de hp ook knap dat je de afgelegde afstand vernoemd. Heb ik even opgezocht. De afstand Drenthe tot Utrecht is 163 km. Dit betekent dat de hp 4 km per jaar aflegde. Grappig.

Ik vond ook mooi hoe je de geschiedenis van de hp omschreef.

Knap einde.

Ik heb genoten van je verhaal.

Ha Hadeke, mooi hè, de leeftijdloosheid van steen erin verwerken. Lekker levendig gedaan. Ik heb hem hier in hartje stad denk ik nog zien liggen, dat dino-ei. Even dacht ik dat hij van de Dom was gevallen, maar nu weet ik beter.

Van het ijs naar de warme broekzak. Ik genoot van de verhalen van Julian Barnes waar zoals hier bij jou voorwerpen verschillende tijden ervoeren en gebruikt werden als een soort verwonderde, maar altijd afstandelijke toeschouwers.

Mooi!

Hadeke, een scenario voor een kortfilmpje!

Mooi inderdaad. En zit je als dino-ei toch maar lekker warm in de broekzak!

GG!

Oeps, Hadeke, ik zie dat jij ook beschreven hebt hoe het ooit eens begon. Ik vrees dat ik nu niet meer zo origineel ben met mijn verhaal.
Jij hebt een erg leuk verhaal geschreven. Ik vraag me alleen af hoe je in iemands broekzak past als je zo groot bent als een dinosaurus-ei. Maakt verder ook niets uit, ik heb het met plezier gelezen.

Je begint je verhaal met een aanhalingsteken en sluit er ook mee af, maar je zegt dit toch niet hardop? Naar mijn idee horen alleen de laatste zinnen tussen ah-tekens, omdat je die volgens mij wel hardop zegt.

Mooi hoe je dat keitje waar niemand werkelijk oog voor had een stem geeft. In veertig jaar van Drenthe naar Utrecht lijkt me niet onrealistisch, fijn dat je rekening hebt gehouden met factcheckers. Je verschillende keitjestrappers zie ik wel voor me en hadden er nog meer kunnen zijn. Zelf ben ik meer een ik-raak-meestal-niets-maar-ik-blijf-het-proberen-trapper. Met plezier gelezen.

Dank jullie voor de reacties!

@fief: Wat betreft de aanhalingstekens: Ik probeerde er een innerlijke monoloog van te maken, waarbij de 'ik' zich ervan bewust is dat zijn gedachten nooit een echte stem zullen krijgen. Dus ook de laatste zinnen zijn weliswaar aan het kind gericht, maar net zo onhoorbaar als de rest van het relaas. Dat was mijn overweging.
Wat betreft het ei en hoe groot die is: Tja, je hebt in zekere zin een punt. Het zou eerder zo groot als een struisvogelei moeten zijn en toch stel ik me de grootte van een paaseitje voor. Dat heeft ermee te maken dat voor mijn gevoel een vijfjarige ieder 'versteend ei' als een dinosaurusei kan zien.

Ik heb een leuke anekdote over de ideeën van onze kinderen (3 en 5) over dinosaurussen, mag ik?

Zeker. 😀

Dit speelde een paar weken geleden. Onze dochter (5 jaar) had die week ‘de dinosaurus’ als thema in de klas en onze zoon (3 jaar) had net nieuwe schoenen met dino’s (en, met dank aan papa, van die verschrikkelijke flikkerlichtjes, een onweerstaanbare combinatie natuurlijk). De dino’s waren die week dus helemaal trending bij ons.

Ik ‘betrapte’ ze toen mijn dochter college stond te geven (tegen haar broertje): ‘Als ze een heel lange nek hebben, dan zijn het planteneters, en als ze heel scherpe tanden hebben, dan zijn het vleeseters.’ Onze zoon knikte uitbundig en maakte angstaanjagende geluiden terwijl hij zijn plastic Rexie over de tafel bewoog. Ik kon het niet laten om me in de discussie te mengen en vroeg wat planteneters zoal aten. Daarover werden ze het niet helemaal eens. Volgens mijn zoon lustten ze graag chocola, maar volgens mijn dochter kon dat niet. Uiteindelijk concludeerden we in elk geval wel dat de ‘broccolibomen’ toen veel groter geweest moeten zijn dan nu.

Daarna werd het nog leuker, want toen kregen we het over de vleeseters. Ik vroeg of die broccoli ook lekker vonden en daar waren ze het snel over eens. Nee dus. Ik stelde nog een paar idiote opties voor en dat werd meteen een leuk spelletje om wie het hardste ‘nee’ kon roepen. Op een gegeven moment had ik daar wel genoeg van en begon ik worsten en gehaktballen aan te dragen, maar dat mocht niet baten. Ik eet al twintig jaar geen vlees, dus het kostte me wat moeite, maar ik geloof dat ik het halve slagersassortiment wel heb opgenoemd en het antwoord bleef ‘nee’. Daarna probeerde ik het met hele koeien en schapen, maar daar geloofden ze ook niet in. Uiteindelijk gaf ik het op en vroeg: ‘Wat voor vlees aten die dino’s dan wel?’ Daarop antwoordde mijn dochter zonder enige aarzeling: ‘Maar mam, dat weet je toch wel?! (het zuchten en rollen met de ogen moeten jullie er even bij bedenken, dat maakte het namelijk helemaal af) Kaassoufflés natuurlijk!’

Niets verslaat de kinderlogica! 😀

Kaassouvlees... Vegalogica :-).

dag @Fief, ja jij deed dat ook maar toch een heel andere aanpak, anders en dus ook origineel!

Johanna

Dag Hadeke

Dit is een verhaal dat zo wervelend opgeschreven is dat je er vrolijk van wordt. Erg goed gedaan.

Je zinnen zijn mooi opgebouwd, de insteek met de soorten trappers vind ik erg goed gevonden  en grappig.

En het einde vind ik ook sterk gedaan.

Knap!

Johanna