Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#378 Ambitie

 

Ze zeggen wel dat je niet aan een boom hoeft te hangen om een eikel te zijn. Daar heb ik de afgelopen maanden vaak aan moeten denken. Want ik ben een eikel en de afgelopen maanden is mijn lijfje steeds verder gegroeid en mijn mutsje steeds losser gaan zitten. Ik weet met de in mijn genen gebakken kennis dat het moment nadert waarop ik de wijde wereld in moet trekken. En ik weet ook dat je als eikel tot vele dingen voorbestemd kunt zijn.

Ik ben een ambitieus eikeltje. Ik wil niet eindigen als voer voor een wild zwijn of eekhoorn. Voor mensen hoef ik niet bang te zijn. Vroeger werden we geoogst, bewerkt en tot meel vermalen, maar daar doen ze niet meer aan. Natuurlijk, je hebt van die groenzoeters die experimenteren met eikeltjeskoffie of een minivarkentje als huisdier hebben dat ze af en toe op eikels trakteren, maar die zijn gelukkig zeldzaam.

Mijn droom is een reuzeneik te worden. Ik weet dat ik het tij mee heb. Steeds meer koolzuur in de lucht, dat is voor ons bomen kat in het bakkie. Ik merk al dat er minder gekapt wordt, en soms worden er hele kluitjes bomen aangeplant. Die leggen er binnen de kortste keren het bijltje weer bij neer, want ja, mensenwerk. Lekker voordelig, allemaal dezelfde boompjes. Vinden de snuitkevers en vraatrupsen trouwens ook, die hebben zo’n bosje binnen de kortste keren plat.

Terug naar mijn ambitie: ik wil een woudreus worden. Zo’n eerbiedwaardige eik, waar mensen over driehonderd jaar onder gaan staan en dan zeggen: “Onder deze boom hebben mijn grootouders elkaar voor het eerst gekust. Mijn opa had een mes bij zich, en heeft hier KJ in de boom gekerfd. KJ, voor Kevin en Joyce”.

Om dat te bereiken zal ik op reis moeten. Want in de schaduw van je ouders kun je een carrière wel vergeten. Ja, de boom is zowel mijn pa als mijn ma, maar daar gaat het even niet om. Ik moet weg van hier, want ook in het bos staan je ouders je ambitie maar al te vaak in  de weg. Zo vlak bij de boom is eten noch zonlicht te halen. Natuurlijk, als je al zo’n honderd jaar met jezelf bezig bent, denk je als boom al gauw: de kleintjes moeten zichzelf maar redden. Moest ik indertijd ook. Maar daar wil ik als eikel dus wel rekening mee houden.

Daarom heb ik een reisplan opgesteld. Wie geen pootjes heeft moet slim zijn, en ik weet hoe ik de andere eikels het nakijken kan geven. Opvallen, dat is het hele geheim! Hoe meer je in de gaten loopt, hoe verder je het schopt. Als eikel heb je natuurlijk niet alles mee, maar met wat inspanning kan ik een heel eind komen. Ik moet altijd denken aan die boer, die helemaal weg was van pompoenen. Die vond hij prachtig, en het was een schande dat god beslist had dat ze op grond moesten groeien in plaats van aan een mooie eikenboom. Op een dag zat die boer onder een eik uit te rusten van het schoffelen en toen viel er een eikel op zijn hoofd. Toen dacht die boer: toch maar goed dat god geen pompoenen aan een eikenboom laat groeien. Maar hij bleef pompoenen mooier dan eikels vinden.

Mijn plan is dat ik ga ervoor ga zorgen dat ik de mooiste eikel van deze boom word. Ik ga groeien tot bijna pompoenformaat en met dat mooie groen en geel dat ook bij pompoenen hoort. Kijk, ik heb nu nog een groene schil, maar als die straks naar bruin verkleurt probeer ik toch nog allerlei kleuren in mijn bastje vast te houden. Ik blijf me aan de boom vastklampen en pas als het heel hard waait laat ik los. Misschien blijf ik nog wel een jaartje extra zitten. Als het eenmaal zover is zal ik een unieke eikel zijn. Eentje die meteen opvalt, groter en mooier dan welke andere ook. Een wandelaar of een kind zal me zien en oppakken. En die zal denken: wat een prachtige eikel, stel je eens voor dat je een boom vol met zulke eikels hebt. Ik zal meegenomen worden en in een speciale omgeving gepoot en verzorgd worden. En misschien zijn mijn vruchten dan ook zulke bijzondere eikels, en zullen de mensen ons gaan kweken. Dan word ik de eerste van een hele nieuwe generatie siereikelbomen.

Hoezo kansloos plan? Ik heb er lang over nagedacht, en is het niet zo dat overal ter wereld de grootste eikels de beste kansen krijgen?

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Een lekker breed uitgesponnen verhaal. Associërend allerlei zijpaden inslaan en steeds terugkomen op het spoor van de ambitie. De dubbele betekenis van eikel breng je ook mooi naar voren. Toch had ik wel gehoopt op een wat sterker plot. Nu eindig je met een conclusie die je 'dubbel' kunt lezen -in eikeltermen-, maar daarmee loopt je verder fijne verhaal ook wat leeg. Een stevig plot of clou zou het voor mij helemaal afmaken.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Hadeke, dank voor je reactie. Ik snap wat je bedoelt, wilde eigenlijk dichter bij de fabel van de boer en de pompoen blijven en had zelfs al een plot klaar waarin een wild zwijn op het laatst de tot pompoen getransformeerde eikel wil verorberen, maar vond dat uiteindelijk te moedwillig. Dus gekozen voor het minder spannende spel met observaties en faits divers. Daarin voel ik me toch wat meer thuis.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Eikel for president en Kevin en Joyce en jij ook Bobcom. Nu doet de gelegenheid zich voor om je grandioos te buiten te gaan aan het aantal woorden en dan hou je je in, maar laat je wel zo'n eikel de kastanje-opdracht overnemen. Ik vind je een baas. Je verhaal heb ik met veel plezier gelezen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bob, origineel verhaal. Je weidt wel veel uit over de ambitie van de eikel waardoor het voor mij wat langdradig wordt. Toch schrijf je het op een prettige manier en heb ik het graag gelezen. Misschien kun je de laatste zinnen weglaten. Voor mij voegen die niet echt iets toe.

Om dat te bereiken zal ik op reis moeten. Want in de schaduw van je ouders kun je een carrière wel vergeten. ---> een "want" hoort als voegwoord achter een komma te staan.

Je hebt een paar zinnen waarin je gedachten tussen aanhalingstekens hebt gezet. Dat doe je alleen als iets hardop gezegd wordt.

god --> God schrijf je met een hoofdletter. Een god kan met kleine letter, God zelf niet.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Elrie, Mespunt, Fief: bedankt voor het lezen en de reactie. Fief, als eikel heb je niet veel meer dan je ambitie, en als je daar te lang op doorgaat wil de lezer wel eens moe worden. Blij dat de manier van schrijven je verveling heeft ingeperkt, dat is het bestaansrecht van stijl.
De laatste twee zinnen voegen misschien weinig toe, maar dat doet het triomfantelijke "Op!" van de kleine die zijn bordje heeft leeggegeten ook niet. Ik laat ze liever staan.
Voor wat betreft 'Want' aan het begin van de zin: ik hou ervan af en toe een hoofdzin met een voegwoord te beginnen, en wel hierom. 
Gedachten:aanhalingstekens gaan weg, bedankt. En god of God: Italianen spreken hem aan met tu, voor gereformeerden is Hij U. voor mij is het eerder een baan dan een naam, dus prefereer ik god boven God zoals ik loodgieter prefereer boven Loodgieter. Maar dat is een kwestie van keuze - zoals alle taalregels.Er is nog steeds geen Wetboek van Taalplicht, en zelfs over de wenselijkheid daarvan is de discussie nog lang niet gesloten.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Keigoed verhaal weer, BC. Heerlijke mijmerstijl mét lijn. Mooie minibeeldjes van mogelijke eikelgebruikers in een associatieweb van de boomvrucht. En getver, Kevin en Joyce, dat tijdsbeeld. Mijn glimlach en meer had je bij die mop over de boer. Hoopvolle ironie aan het eind. Past wel bij onmogelijke dromen die mensen projecteren op hun nageslacht, én maar klagen over hun eigen ouders. Enige dingetje is de eerste alinea, dat hp zegt: 'want [...] de afgelopen maanden is mijn lijfje steeds verder gegroeid en mijn mutsje steeds losser gaan zitten.' Het feit dat hen de afgelopen tijd veel heeft moeten nadenken over de observatie dat je niet aan een boom hoeft te hangen om een eikel te zijn leek me geen logische conclusie van die fysieke toename.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel, dank voor het lezen en je weloverwogen reactie. Op ieder ietje hoort een punt. De groei in omvang en het feit dat het mutsje steeds losser is gaan zitten doen de eikel beseffen dat het petje-af moment nadert, oftewel het moment dat hij uit de boom valt. Vandaar het "want": tijd voor het besef dat er voor een eikel  meer in het leven is dan de boom. Op zo'n moment ga je bij je ambities te rade.
De mop over de boer is trouwens geen mop, maar een heuse fabel van La Fontaine. Geillustreerd door F. Chaveau, en in 1887 herdicht door P.P. de Nys. Er gaat niks boven grabbelen in de vuilnisbelt die internet heet. En overigens is hen niet het juiste voornaamwoord voor de eikel: hij is niet lhbtiq maar p: panseksueel, alles tegelijk. En afaik doen panseksuelen niet mee aan identitaire taalidioterie. 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Bobcom, 

Bij je eerste zin moest ik al lachen. Ik ben dan maar gestopt met lezen, want de opdracht was geslaagd. Later ben ik natuurlijk toch de rest nog komen lezen. Bij je laatste zin moest ik ook lachen en ook bij het stukje dat begint met deze zin:

Als het eenmaal zover is zal ik een unieke eikel zijn. 

omdat ik het niet anders kon lezen dan dat het over menselijke eikels (personen voor alle duidelijkheid) ging. En het klopt nog steeds in sommige gevallen. 

Ik heb hier een hoop kaartjes liggen (van mijn kinderen) met fabels en daar zijn er ook heel wat van Jean de la Fontaine bij. Voor de kinderen leuke verhaaltjes en voor mij zo toepasbaar op allerhande situaties. Dat van de pompoen en de eikel kende ik nog niet. Fijn dat je dit deelde. 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Bobcom,

Ook mijn dank voor het delen van dit literaire weetje.
Als de eikel 'hen' niet waardeert, roept hij maar en ik draai. Ik probeer intussen wat te wennen aan het hennen, want soms staat er een hen in de krant in de frontlinie.
En ik besef dat ik de openingszin niet letterlijk genoeg nam.

 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Bobcom

Heerlijk verhaal. Het klopt allemaal en ik vind de ambitie en de dromen van de eikel mooi verwoord en goed verteld. Ook vind ik de bespiegelingen van de eikel best grappig. 

Met overgang naar de fabel van de pompoen vond ik het even vertragen en dat is een stuk dat je met iets meer zwier had kunnen neerschrijven volgens mij.

Maar, zoals al gezegd, ik heb het graag gelezen, want het is super vlot geschreven.

Johanna

   

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Johanna. Ik ben het met je eens dat het fabelstukje wat sjeu mist t.o.v. de rest. Een beetje teveel een darling, niet dat'ie het killen waard is, maar hij moet het wel een beetje moeilijker krijgen. Daar ga ik nog even aan werken, ik denk dat ik weet hoe dat aan te pakken

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi BobCom,

Leuk verhaal over een eikeltje dat zijn toekomst al aan het voorzien is. Het is een verhaal geschreven met een spanningsboog die ongeveer hetzelfde blijft. Je zit eigenlijk heel sterk op een soort spektakelstuk te wachten, het reisplan van de eikel. Zou misschien nog wel iets scherper mogen uitpakken in de laatste alinea. Denk dat bepaalde stukken ook wel geschrapt kunnen worden.

Je begint een alinea met 'mijn droom is om een reuzeneik te worden'. Daarna komt er een verhaal omheen, waarna je de volgende alinea weer begint met 'terug naar mijn ambitie'. Daarmee val je enigszins in herhaling en rek je het verhaal erg op. 

Laatste twee vragen sluiten je stuk wel mooi af, vind ik.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Bobcom, Die eerste zin. Wammmm! Super!  En dan een verhaal, in een verhaal, in een verhaal. Mij nam je daarin helemaal mee. Heel tof.