Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#360 Adem halen

 

Adem halen

Een huis heeft leven nodig en dat bracht zij.

'Jeetje, je kunt wel zien waar jij je geld ingestoken hebt zeg. Dat is niet zomaar een zwembad!' zei ze toen ik haar voor het eerst rondleidde.

Zij was het bewijs dat geld gemak brengt, maar geen geluk. Door haar vond ik de liefde terug, die ik beetje bij beetje verloren was in mijn streven om een zo groot mogelijk fortuin te verwerven. Ze lapte de inrichting van de binnenhuisarchitect aan haar laars en gaf kleur aan alles waar zij zich bevond. Vanaf het toilet, via de kamers tot aan mijn hart.

'Hier, kijk,' zei ze en hield een opgeblazen roze plastic flamingo omhoog. 

Het beest was zo strak opgeblazen dat de druk rimpels dreef in het oppervlakte op de plekken waar de verschillende plastic onderdelen aan elkaar gehecht waren. Zelf voelde ik me rimpelloos gehecht aan haar.
Ze hijgde nog na van de inspanning. Pas in mijn herinnering viel het op.
Met een uitbundige zwier wierp ze het beest in het water. Het badpak stond haar prachtig.

'Nu moet je even helpen.'

Ze vouwde twee felgele opblaasbare drijfstoelen uit.

'Eén voor jou en één voor mij.'

Ik was veel eerder klaar dan zij en dook met stoel en al in het water. Snel kroop ik in het gele gevaarte.

'Hier,' zei ze.
Ze pauzeerde even om op adem te komen.
'Doe dit om de ring van de flamingo. Dan wordt het een tafeltje.'

Zo dobberden we even later voor uren op het water. De flamingo met zijn fier opgeheven kop als een drijvende bediende die de glazen en de fles wijn op zijn rug voor ons binnen handbereik hield. Het leek eeuwig te kunnen duren.

Ik zie de lege stoelen drijven. De flamingo ligt aan de rand van het zwembad. Zijn snavel hangt in het water. De rimpels zijn weg en overgegaan in gleuven, door de langzaam afgenomen druk. Behoedzaam til ik hem op. Druppels water vallen op mijn nette schoenen en trekken in donkere vlekken weg in de stof van mijn zwarte broek. Ik open met mijn tanden het strakgesloten ventiel en voel hoe haar adem langs mijn lippen stroomt. Ik vul er mijn longen mee. Terwijl de flamingo steeds verder leegloopt, zuig ik haar laatste ademteugen naar binnen. Zowel ik als de flamingo laten onze kop steeds verder hangen. Er was niets tegen te doen. Zo snel. Het afscheid was zwaar en mooi tegelijkertijd.

Ik adem diep in en blaas met grote halen haar leven weer in het lege plastic omhulsel.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

"Ik open met mijn tanden het strakgesloten ventiel en voel hoe haar adem langs mijn lippen stroomt. Ik vul er mijn longen mee." Wauw, dat is werkelijk schitterend gevonden, Hadeke. Prachtig verhaal.

Alleen één klein dingetje. Ik vind de zin "Misschien zal ik niet iedere dag haar graf bezoeken" op de een of andere manier het einde een beetje verstoren. Ik denk dat het mooier zou zijn zonder. De allerlaatste zin daarentegen is weer fantastisch.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Hadeke,

Wat een mooie zin die ik pas vol begreep bij de tweede keer lezen.

Zij was het bewijs dat geld gemak brengt, maar geen geluk. 

Erg mooi stukje en ook dat ze de lucht inademde van haar geliefde.Intens stukje maar zeker mooi geschreven. 

Wellicht suggestie voor het laatste stuk. Visueel en lezen kan daar wellicht een witregel in zodat het laatste stukje, met de geboden adempauze er nog mooier uit kan springen.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke,

Mooi verhaal met mooie strekking. Ook mooie zin dat hij rimpelloos gehecht is aan haar, al slaat het ook ergens nergens op qua beeld :p, maar ik voel hem wel. 

Qua overwegingen:

  • 'En ik houd nog geld over,' antwoordde ik. -> dan vond ik nogal een vreemde zin. Dit maakt hem wel wat vreemd. Het is al duidelijk dat hij rijk is en geld over houdt als hij haar daar rondleidt, dus ik weet niet of hij nog wel zo aantrekkelijk voor haar is dan.
  • Zelf voelde ik me rimpelloos gehecht aan haar.
    Ze hijgde nog na van de inspanning. Pas in mijn herinnering viel het op.-> Hier wissel je drie keer van perspectief. Dat was nogal schakelen. Ik weet niet hoe je het kan oplossen zonder te gaan schrappen, maar ik was hier even de draad kwijt.

Verder vooral mooie beschrijvingen :).

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Verdullemes, jullie zijn snel en met terechte opmerkingen. Ik ben zelf nog  niet eens aan lezen van andere bijdragen toegekomen. :-)

De geldopmerking ga ik schrappen. Over de perspectiefwissel denk ik even voort.

Dankjewel. 

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Hadeke, alles is raak aan je verhaal met een geweldig beeld van de laatste adem. De kleine verbeterpunten in de opmerkingen hebben je verhaal helemaal af gemaakt. Graag plaats ik het in Alice in Schrijven Magazine.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een sterk verhaal Hadeke! Komt binnen. 
Complimenten!

De flamingo met zijn fier opgeheven kop als een drijvende bediende die de glazen en de fles wijn op zijn rug voor ons binnen handbereik hield.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

@Frank dank voor je compliment en natuurlijk mag het geplaatst.

@Tony Dankjewel. Vanuit het beeld dat je aanhaalde startte mijn fantasie die me naar dit verhaal dreef. 😀

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal, Hadeke. Graag gelezen. Mooi compliment van Frank.

Dat is niet gewoon maar een zwembad!'  ---> de "maar" zou ik weghalen. Dat is niet gewoon een zwembad. Of: Dat is niet zomaar een zwembad.

'Hier kijk,' zei ze  ---> 'Hier, kijk,' zei ze

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Het is echt: 'terechte feedback tijd' bij dit verhaal. Dank Fief, ik pas het aan.

Zeker blij met het compliment van Frank, maar iedere feedback die me verder helpt is me eigenlijk nog meer welkom. Er zijn veel goede coaches bij dit themaforum, maar net zoveel goede lezers met terechte opmerkingen. 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Hadeke, Ik lees je verhaal nu pas. Ik begrijp wat je bedoelde met de clou. Ik wist niet dat we zo dichtbij elkaar zaten. Mooi. Ik krijg op mijn kop dat ik de clou van jou gepikt zou hebben, Dat is echt niet zo. Ik voel verwantschap maar het is volgens mij echt een heel ander verhaal.

'Hier,' zij ze." is zij met een lange ij? Dan snap ik de zin niet.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik heb een beetje ruzie met mijn telefoontoetsenbord, die hoofdletters at random plaatst en eigenwijze correcties doorvoert. 'Zij' is natuurlijk 'zei'. Dankjewel. 

Ik had ook niet het gevoel dat je mijn clou gejat had. Zo exclusief is mijn fantasie nu ook weer niet. 😀 Daarnaast verschillen onze verhalen hemelsbreed. Ik vind het juist grappig hoe iemand vanuit een zelfde soort gedachte een compleet ander pad inslaat.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Kijk, daar vinden we elkaar helemaal. Ik ga je nog een keer lezen in Alice ...

Gewoon omdat ik nog een paar dingen niet snap: Voor mij zou deze zin wat later in de alinea geplaatst kunnen worden: Zij was het bewijs dat geld gemak brengt, maar geen geluk.

Is het een gepland afscheid?  Voor mij kan die eerste zin dan misschien nog wat sterker?

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Die zin zit vrij in het begin, om de rijkdom, maar daarmee ook de eenzaamheid aan te geven, die door de liefde weer afgebroken wordt. De hp ging voor het geld, waar hij later merkte dat hij beter voor de liefde kon gaan.

In het verhaal zitten -hopenlijk- wat aanwijzingen die op het onfortuinlijke einde wijzen. Zeker niet gepland, maar terugkijkend waren er al signalen die wezen op het ingezette eind van de 'haar'.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie wending in het verhaal. Twee keer moeten lezen voor het volledig tot me doordrong.

Prachtige symboliek ook, met dat naar binnen zuigen van de laatste ademteugen.

Zeer goed gedaan!