Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 345 - Zelfverdediging voor beginners

En ineens moeten we met zijn allen zo nodig hamsteren. Liggend op mijn buik kan ik nog net bij het laatste blik kidneybonen. De geur van oud leer dringt door mijn mondkapje heen. Op negen uur zie ik twee versleten laarspunten van iets te dichtbij. Ik trek mijn knieën op en schop hem onderuit, net als hij zijn ene been optilt om me kennelijk de lokale begroeting in mijn gezicht te geven. Leve die cursus zelfverdediging in het leger: dit heb ik altijd al eens willen doen. Een wijnfles of honderd gaan zo mee met zijn maaiende armen voordat zijn hoofd hard op de tegels landt. De rode vlek om hem heen wordt aldoor groter. Het was een reflex. Ik zou werkelijk niet weten wie het is.

Supermannetjes komen aangerend met hun schoonmaakspul. Iedereen heeft het brekend glas natuurlijk gehoord.
De man is inmiddels doorweekt. 'Jij hier,' kreunt hij.
Ik kniel bij hem neer en doe bezorgd. 'Hoezo ik hier?' vraag ik liefjes. Mijn panty is een wapen en ook nu breng ik het nadrukkelijk in stelling, gewoon om hem af te leiden, en omdat het zo geil voelt. 'Ik ken jou helemaal niet.'
'Je hoeft toch niet zo hard to get te spelen?' De vreemdeling gaat moeizaam rechtop zitten. De wijn druipt uit zijn kleren. Hij zal de hele dag nog naar drank stinken. Ik zie zijn blik afdwalen richting mijn korte jurk. Mijn afleidingsmanoeuvre werkt. Ik help hem overeind en leunend op mijn schouder strompelt hij de winkel uit. Ik ben zo mooi dat ik toch overal mee wegkom.

'Ik neem aan dat je de verkeerde voor je had?' vraag ik hem zodra we eenmaal op straat staan.
Tot mijn stomme verbazing ratelt hij in één adem mijn hele naam en adres op. Alsof hij me zielsgraag wil overtuigen van het tegendeel.
'Waarom wilde je me eigenlijk een doodschop geven? Ben je een stalker?' vraag ik op de man af.
‘Jij bent nog net zo paranoïde als vroeger. Ik draaide me gewoon om.’ Hij lacht. Een lach die ik uit duizenden herken, met welk timbre ook. Julia?

Ik kende haar van cursus. Raak op het eerste gezicht. Talloze  keren hadden we gestoeid, geflirt, gejudood. San en Juul. Zij van kantoor maakte me lesbisch, of welke letter uit dat rijtje ook, wat me niks kon schelen, want het leven was heerlijk. Knotsgek, bijna een jaar lang, tot het ineens op was. Van die vermissingen die je niet aangeeft, omdat het zo normaal lijkt, zo'n vrije keuze. Lieve, sensitieve, wanhopige, verdwenen Julia. Opgelost in het niets, behalve in mijn hart, tot het weer klopte, zoals vroeger.

'Sanne is half een jongensnaam. Ik dacht altijd dat jij die kant zou opgaan,' stamelt hij lomp.
'Hoe heet jij nu dan?' Ineens zie ik allerlei vertrouwde bewegingen en gelaatstrekken onder de stoppels van de testosteron. 'Jules of zo?'
Hij mompelt iets. 'We gingen associëren. Ik wilde iets heel anders. Julia. Caesar. Cleopatra. Patrick. Ierland. Dan heb je ineens veel keus.'
'Maar hoe heet je dan?' dring ik aan.
'Sean,' zegt hij, ditmaal verstaanbaar. 'Voor jou.'
Sjaan en San. Wat dondert het ook. Sowieso staan we nu quitte. Het is mijn eerste tongzoen met een vent in eeuwen. Maar ze smaakt nog zoals ze altijd smaakte.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Knap gevonden, Kruidnagel. Mooi hoe de twee vriendinnen weer samenkomen na al die jaren, in welke hoedanigheid dan ook. Met plezier gelezen.

dit had ik altijd al eens willen doen. ---> had moet voor mijn gevoel heb zijn. Het verhaal wordt in de tegenwoordige tijd verteld.

Een wijnfles of honderd nemen zijn maaiende armen mee voordat zijn hoofd hard op de tegels landt.  --> zo leest het alsof de flessen de maaiende armen meenemen in plaats van dat de maaiende armen de flessen meenemen.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief, dank voor je inhoudelijke en redactionele commentaar! Dat van die flessen is voor het accent op die flessen in plaats van op die armen, maar inderdaad ambigu, ware het niet dat de context bestaat, maar een doel dient de ambiguïteit niet, dus misschien dat ik het nog aanpas.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik had gehoopt dat je aan het eind een beetje tederheid er in zou stoppen (en ik realiseer me ineens hoe plat dat zelf klinkt), maar het blijft een beetje onromantisch. Maar goed, romantiek is dan ook voor de hetero's. Shout out naar Gavin Reijnders. 

Ik begrijp waarom je in de context van je scène kiest om '... of welke letter uit dat rijtje ook' te zeggen, maar is dat wel realistisch. Zou het voor Sanne niet veel natuurlijker zijn om zichzelf wél duidelijk te willen profileren? Al was het maar als 'ondefinieerbaar'. 

Het mooiste vind ik de vermissingen die je niet aangeeft. Daar zit poëzie in.

Nog één dingetje. Ik voel het stamelen en het mompelen niet zo in je laatste alinea. Daar mag je nog op poetsen van mij.

Maar, hé, graag gelezen en zo!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je, Tilma! Die van Reijnders zal ik eens bekijken. Bij de romantiek waren mijn woorden al ruimschoots op, dus ik bleef maar bij het grote gebaar. Vond ik ook wel passen in de stijl en bij de grote, heftige liefde.

Over dat rijtje zullen de meeste LHBTQAIP+ers zich wel onder een bepaalde balein van de plu scharen, maar elke generalisatie is volgens de non-binaire gedachte een versimpeling, dus zeker als zoeker en indirecte non-hetero kan iemand denk ik die keus best op de lange baan schuiven, met name in het licht van een specifieke relatie. Anderzijds: what do I know. Zo recht als een vleermuis. Nou ja, ik bak graag, houd van roze, knutsel vol plezier met tierelantijntjes, zing, praat over gevoelens en voel me niet thuis bij haantjes, maar val exclusief op vrouwelijk schoon.

Fijn dat er poëzie zit in de zachtgekookte alinea. Die is al best romantisch, toch? En ach, mannenromantiek is geen vrouwenromantiek en wat is dan rijtjesromantiek - kwetsbare eerlijkheid, lieve grapjes en strelen?

Stamelen en mompelen. Pompiedompiedom. Daar ga ik nog over nadenken, monsieur.

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Weet niet of het de bedoeling is, maar ik heb me redelijk slap gelachen. Maar goed, wie lacht niet die het spel der seksen beziet.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, dit is weer genieten! Je verhaallijn en plot, de acties, je mooie zinnen, het happy end. Het is allemaal jaloersmakend prachtig!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel heerlijk! Wat een vaart!

Maar je moet me het begin uitleggen,  want in het allereerste ogenblik zie ik Sanne op haar buik op de grond van de supermarkt liggen, reikend naar een blik bonen. Het voelt als de drie dwaze dagen van de Bijenkorf versus een plundering van de laatste voedingsmiddelen tijdens een coronapandemie oid en past heel goed in de fantastische actie die daarop volgt, maar ik word door die eerste zin toch even op het verkeerde been gezet. 

"Ik ben zo mooi dat ik toch nooit opval." 

Dat klopt volgens mij niet. Iemand die zo mooi is, valt altijd op.

En dan die zin "Van die vermissingen die je niet aangeeft, omdat het zo normaal lijkt, zo'n vrije keuze." Een juweeltje!

 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je lovende woorden en concrete tips, Chantal!

Bij de eerste zin dacht ik inderdaad aan mijn eigen gedrag in de hoogtijdagen van de pandemie, tijdens dat hamsteren. Maar dat is geen thema in deze tekst, dus ik snap dat het niet alleen de personages, maar ook de lezers op een verkeerd been zet.

Met die woorden over Sannes lichaamspracht wil ik zeggen dat daardoor de troep en het gevecht niet opvallen. Ik ga ervan maken 'dat ik overal mee wegkom.'

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel, 

Wat een heerlijk verhaal! Ik heb echt genoten en werd verrast door de verschillende plotwendingen. Knap hoe je al in de eerste paar regels zo'n sfeer weet neer te zetten en een duidelijke vertellersstem. 
Kleine suggestie. Wellicht is het mooi om de laatste zin van de vierde alinea (''Van die vermissingen die je niet aangeeft, omdat het zo normaal lijkt, zo'n vrije keuze'') elders in de alinea in te voegen, zodat je kunt afsluiten met ''tot het weer klopte zoals vroeger''. Ik vind dit namelijk een prachtige afsluiting voor de alinea en mooie overgang naar het stuk dat volgt. 

Je eerder genoemde wijziging van 'niet opvallen' naar 'overal mee wegkomen' lijkt mij een goede, dat past meer bij de uitspraak van de verteller over haar uiterlijk.

Nogmaals, heerlijk verhaal. Bedankt voor je inzending! 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

La donna e mobile!
Oef, hier gebeurt wat; de dame is agressief, verleidelijk, zorgzaam, achterdochtig, wellustig ...
Mooie vondst, uitstekend uitgewerkt en dat levert een prachtig verhaal op.
Net als Chantal struikelde ik over de zin "Ik ben zo mooi dat ik toch nooit opval.", maar dat heb je inmiddels uitstekend vervangen. Met plezier gelezen!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt, Lotte! Lovende feedback in combinatie met kritiek, dus zowel fijn als geloofwaardig. Ik waardeer je zeer concrete tip en ga ermee aan de slag zodra ik niet meer hoef te werken via de vermaledijde app. Morgen dus weer achter de laptop :-). Hoop op meer opdrachten van jouw hand en succes met je boeken (ik vertaal ze)!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Musonius! Si, la donna e molto mobile... Mooi hoe je het gedrag van Sanne benoemt in persoonlijkheidssteekwoorden. En bedankt voor je lof!

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal met een mooie ontknoping.  "supermannetjes komen aangehold", dit is ofwel een woordspeling of moest eigenlijk supermarktmannetjes zijn, maar hij is, bedoeld of niet, leuk zo. Laten staan.

Het stukje van je knieën optrekken uit een buikligging en iemand dan onderuit schoppen, lijkt me een zeer acrobatische manoeuvre. Een wijnfles of honderd klinkt wat overdreven. Wel vind ik die rode vlek dan weer mooi gevonden, omdat ik bij de 1e keer lezen dacht dat die viel en daar doodbloedde, om de zin vervolgens nog eens te lezen en me te realiseren dat dit de wijn is die zich over de vloer verspreidt. 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi ninavs,

Leuk dat je mijn supermannetjesgrap ziet en benoemt! Het zijn de mannetjes van de super.

De move is inderdaad erg knap voor iemand met enkel een cursus zelfverdediging, maar die honderd flessen zie ik wel gaan als ik met mijn vierjarige dochter langs die schappen loop: ineens vraag je je af waarom die dingen niet achter deuren staan ;-).

Misschien moet ik er een soldatesk verleden van maken – daar wordt de titel ook lekker onderkoeld ironisch van.