# 340 In de greep van zee en wind

Prachtig, fief! Ontroerend beschreven, erg mooi. Ik was blij dat beer gevonden werd, omdat je me zo mee neemt. 

Klein dingetje: het is snottebel en niet snotterbel volgens mij.  

Mooi geschreven Fief. De manier waarop je de zee, de meeuwen, het strand en de teddybeer hebt beschreven heeft er voor gezorgd dat ik me eventjes op het strand waande.

Hoi Fief, wat een mooi verhaal zeg. Met 2 kleine kinderen kan ik me goed voorstellen hoe waardevol een knuffelbeer is, hoe verschrikkelijk het is als je 'em verloren bent, en hoe zalig bitterzoet het geluk is als je hem toch nog terugvindt. Je beschrijving van het strand is meesterlijk compleet.

Een kleintje. In de eerste alinea schrijf je: Verder is het strand verlaten, ontsiert door achtergelaten rommel. Ik denk dat ontsierd in deze met een 'd' moet.

Mooi verhaal Fief. Sfeer heel goed getroffen. Die 'd' in plaats van 't' heb je al meegekregen.

Knap, Fief, de snotterbel ontsierde maar heel even mijn roes op jouw strand.

@ Marianne: bedankt voor je fijne compliment. Volgens Het Groene Boekje moet het inderdaad snottebel zijn. Ik heb het veranderd.

@ Le Grand Bleu: dank voor het lezen en je mooie woorden.

@ Vincent:  Bedankt voor je compliment en je scherpe blik. De t is een d geworden.

@JacV: dank je wel.

@ Gi: helaas, het moet inderdaad snottebel zijn. De d of dt heb ik vrij aardig door, maar de d in de verleden tijd ontgaat me nog wel eens. Het is aangepast.

Ha Fief, wat een mooi evenwichtige scène. Schilderachtig. Doet me denken aan een prentenboekje van onze kinderen, over een aap die zoekraakt. Mooi zorgvuldig geformuleerd.

Twee tips:

[...] tot op de draad toe versleten [...]

• Gangbaarder is, maar dat is een detail: 'tot op de draad versleten.'
• De mannenstem en de kinderstem staan erg dicht bij elkaar voor twee opvallende woorden die op elkaar lijken.

Hé Fief, een poetisch verhaal heb je geschreven. Gelukkig behoren de Nederlandse stranden tot de schoonste, dus ik weet niet of je echt zoveel rotzooi aantreft. Voor het verhaal maakt het verder niet uit.

Hoi Kruidnagel, bedankt voor je compliment en scherpe blik. "toe" heb ik verwijderd.

De mannenstem en de kinderstem staan erg dicht bij elkaar voor twee opvallende woorden die op elkaar lijken.

Dat heb je ook met woorden als hij en zij. 

Hoi Katja, bedankt voor het lezen. Er staat nergens dat het om een Nederlands strand gaat en ook op een Nederlands strand blijft er altijd rommel achter.

Ha Fief, woorden als hij en zij lijken me toch een stuk minder opvallend dan woorden als mannenstem en kinderstem. 'Jubelt een kind' betekent bijvoorbeeld hetzelfde en dan heb je toch meer variatie.

Hoi Kruidnagel, ik heb het aangepast. 

Nu vind ik hem echt zo perfect af! :-) Heerlijk dramatisch genot.

Always aiming to please 😀

@Fief, ik heb de evolutie van jouw tekst gemist. Maar dit is subliem. Zoals steeds als je erg onder de indruk bent wil je nog iets suggereren (of dat is toch mijn afwijking): Mag ik de rol van de vader eruithalen?

Ik moest deze lijn 3x herlezen:

Juist als het zoute water zijn poten heeft bereikt, klinkt een mannenstem. ‘Daar!’
‘Beer!’ jubelt een kind.

mocht je dit maken:

Juist als het zoute water zijn poten heeft bereikt, jubelt een kind. ‘Beer!’

en dan later de vader iets laten doen, zou het voor mij - en i know you like to please - het simpeler romantischer maken.... (omdat die vader daarvoor geen rol had, één karakter per keer introduceren)

Hoi Tony, ik zie je suggestie. Bedankt daarvoor. Het past echter niet in hoe ik het voor ogen had. Voor mij is het nu goed zoals het is. 

Zeker, het is goed hoe het is. Geen punt van kritiek uiteraard. Enkel poging tot vertellen wat ik - een individuele lezer - mogelijks vind.

Ik heb het steeds moeilijk als er meerdere actoren in een latere fase (in een kortverhaal) worden geïntroduceerd. En ongetwijfeld doe ik het zelf :)

Hallo Fief, ik vind het een mooi en warm verhaaltje. Juist daardoor zie ik soms woorden staan waarvan ik me afvraag of ze zo dringend nodig zijn. 

Verloren zit hij tussen de torens van zand, overgeleverd aan de toenemende wind en het opkomend tij. Langs de zee wandelt een stelletje hand in hand voorbij, 

Nmm voegt die toenemende wind niets toe, ik vind het een beetje klinisch en storend. Het voorbij wandelend stelt zet mij een tikje op het verkeerrde been: of ze lopen langs de vloedlijn, of ze lopen voorbij - met alletwee de woorden krijg ik het beeld niet goed op mijn netvlies.

Een van hen neemt een duikvlucht en landt naast hem bij een plastic bakje waar hij zich tegoed doet aan een restje friet met mayonaise. Hij moet snel zijn, de concurrentie heeft het ook gespot.

Het opstuivende zand geselt zijn versleten lijf. De eens zo weelderige krullen van zijn teddyvacht zijn verdwenen 

De naast hem landende meeuw vind ik wat verwarrend: het is al een stuk terug dat je de hij-beer introduceerde, en de precieze plaatsbepaling "naast hem" lijkt mij niet zo nodig. 

De "eens zo weelderige krullen" vind ik wat over de top. Bij weelderige krullen denk ik eerder aan meisjeskopjes of poedelvachten. Ik zie zeker geen teddybeer voor me, maar ik heb ze ook al in geen halve eeuw meer gezien.

Soms lijkt het of je het iets te mooi wilt maken, en dat gaat dan ten koste van de zeggingskracht. Let wel: dat is mijn mening. Maar af een toe een woordje weg kan geen kwaad. Op mijn foto's krijg ik vaak te horen dat ik te veel wil laten zien. "Less is more", zeggen ze dan. Dat zou ook wel eens voor schrijven kunnen gelden. 

Hoi Bob, dank je wel voor je reactie en je kritische blik. Ik ga kijken wat hiermee kan doen.
Met het stelletje dat voorbij loopt en de meeuw die naast hem landt, wilde ik aangeven dat hij niet gezien wordt. 
het weelderige van de krullen zou inderdaad minder kunnen.

Ornament is een misdaad, stelde Adolf Loos eens (voordat die andere Adolf het begrip 'misdaad' opnieuw definieerde), en zijn strakke ontwerpen zijn een rust en een lust voor het oog; maar dit verhaal vind ik barok en romantisch en zo, waar die Loos dus tegen was, maar ik laat me op vakantie graag overrompelen door weelderige muziek, architectuur en verhalen. 
Al zijn er natuurlijk grenzen, zoals die fantasieloze nieuwbouw van nu, en die overbewerkte bureaubladachtergronden. En dat dan in verhaalvorm.

Afijn, deze zwaar aangezette stijl past wmb wel goed bij het gevoel voor drama van een kleuter.

Afijn, deze stijl past wmb wel goed bij het gevoel voor drama van een kleuter.

Kruidnagel, ik weet niet goed wat je hiermee bedoelt of hoe ik je laatste reactie moet interpreteren.

Ik heb een dochter van vier. Voor haar zijn dit type ervaringen heel erg. Alles is nog heel groot en indrukwekkend. De emoties zijn nog heel primair en leidend. Dat vertelt dit verhaal door alle aandacht voor schijnbaar onbelangrijke details. Is het zo duidelijker?

Oké, bedankt voor de aanvulling. 

Hoi Fief, er is al veel gezegd door onze SOL-collega's. Ik heb er geen woorden voor, zo bijzonder goed als ik jouw verhaal vind.
Nou ja, drie dan: ontroerend mooi en feel-good.
(en ik hou van een happy end)

😊 je kunt het ook overdrijven, maar dank je wel voor de lovende woorden. 

Mooie sfeerschets, Fief, en een mooie vondst; een eenzame beer op het strand.

Het thema nodigt uit tot experimenteren: je zou het ook kunnen omwerken tot een kinderverhaal of tot een spannend verhaal, de beer die aan de ene kant bedreigd wordt door de wind die hem langzaam onder zand begraaft en het wassende water aan de andere kant leent zich daar uitstekend voor.

Graag gelezen!

Dank je wel, Musonius. Wie weet, mijn eerste kinderboek :-)

dag Fief

Weer erg mooi neergepend, ook realistisch, een ik kan me er zo iets bij voorstellen.

Coach Johanna

Hoi Johanna, bedankt voor je compliment en voor de moeite die je genomen hebt op je vrije zaterdag om nog een aantal verhalen van feedback te voorzien. Top!