#336 Interview met de Dood

@ Vincent : In het Antwerps zouden ze zeggen: bangelijk goed bedacht en geschreven!

Schitterend dit

Goed gevonden, Vincent. Top!  Met een glimlach gelezen. Je zou bijna willen dat je haar tegenkwam.

Wat me opviel, je vraagt aan haar hoe lang ze haar werk al doet, maar daar krijg je niet echt antwoord op. 

het,’ Zegt ze, ‘De  ---> "zegt" met een kleine letter en als je achter "ze" een komma zet, hoeft het eerste woord erna ook niet met een hoofdletter.

... sluit ik de deur.’ Beëindigt ze haar verhaal. ---> ... sluit ik de deur,' beëindigt ze het verhaal

Geintje’, Zegt ze  ---> idem

Ja, als de dood je vijand is, heb je haar (stelde me de dood altijd als een hij voor) vriendelijk gemaakt. Het verzacht de pijn, maar nu nog maar even niet. 

Was dit nu ook een blind date, die je nog net op tijd de ogen geopend heeft? Grapje.

Gi, dankjewel voor je compliment!

Dankjewel Fief!

Sjips, volgens mij stipte je dat bij de vorige opdracht ook al aan. Ik ben nogal hardleers blijkbaar. Ga het aanpassen en bedankt voor je feedback. 

Dank voor je reactie LGB

Hoi Katja, dank voor je reactie. Ik ben er inderdaad vanuit gegaan dat men de dood over het algemeen als een vijand ziet, of in elk geval iemand bij wie je liever uit de buurt blijft.

Haha, dat zou ook een mooi verhaal zijn, een letterlijke blind date, waarbij blinde HP niet doorheeft dat hij/zijn met De Dood aan het daten is.

Goed gevonden! Altijd al gedacht dat de dood vrouwelijk moest zijn. :)

Wat mij een beetje stoort is de mix tussen dialoog en beschrijving van dialoog. Ik weet niet of dit een probleem is.

Hoi Tony, dank voor jouw reactie.

Voor wat betreft de mix tussen dialoog en beschrijving daarvan; ik kwam een beetje in woordnood (als dat woord bestaat). Met een max van 300 woorden wilde ik waarschijnlijk net iets teveel vertellen en in een poging het verhaal in stand te houden kwam ik uit op deze hybride constructie. Ben wel benieuwd inderdaad of het stoort of toch wel te doen is.

Mooi verhaal. Je maakt dankbaar gebruik van de personificatie.
Er branden een hoop tips op mijn tong, maar bedenk me dat als je die zou toepassen het verhaal erg zou lijken op mijn Aartsvijand nr.1 bij opdracht #317. Gewoon zo laten dus, al denk ik dat het verhaal mooier wordt als je het in de tegenwoordige tijd plaatst.
Ik zou het ook grappiger vinden als je met de zin Als we afscheid nemen zegt ze: ‘Tot gauw hè!’ eindigt, of - beter nog - specificeert met Tot over twee weken!, maar wellicht is dat mijn macabere gevoel voor humor.

Ik moet bij dit verhaal erg denken aan One night of mercy, dat op zijn beurt weer teruggrijpt naar een oeroud sprookje.

Ja. Nou. Ik ga deze week niet meer meeschrijven, want de dood was ook mijn idee.

Ik vind dit een redelijk goed verhaal. Ik denk dat je te mild bent voor de dood. Graag gelezen.

@Madrid, dat zou ik jammer vinden. Vincent is heus de eerste niet en zal de laatste niet zijn die dit doet (Ik heb zelf ook een gedicht geschreven over dit thema, 'De Dood op visite'), maar het gaat erom wat je ermee doet en hoe je het vormgeeft.
Laat je je dus niet weerhouden, maar laat maar zien hoe jij het zou aanpakken.

@Musonius, dan zou ik te kritisch zijn op mezelf. Wellicht bedenk ik nog wat anders. Dank trouwens, voor de reactie.

Prachtig verhaal! Erg leuk geschreven. 

Twee puntjes:

1. Volgens mij schrijf je onterecht sommige stukken in tegenwoordige en sommige in verleden tijd. 

Voorbeeld:

- Ik stelde me aan haar voor en zij introduceerde zich als De Dood. (Verleden)

- Ik weet het,’ zegt ze....(Tegenwoordige tijd)

2. En over deze zin struikel ik: "De meesten hadden altijd een verrassende wending, of een opzienbarend verhaal in zich, en deze keer was het niet anders." 

Meesten & altijd botst. En ik zou het opknippen (...zich. Deze keer...). 

Omdat het zo in het begin van je tekst is, is het extra fijn als het soepel loopt. 

Verder echt een leuke, vlot geschreven tekst. 

@Musonius in jouw naam's voorbeeld om stoiceins filosofisch te zijn, nam ik het idee op jouw tekst clandestien te oefenen. 

Hoewel ik blij was met jouw door mij herwerkte tekst, besefte ik dat je juist zat. Gelieve dus mijn vorige reactie te negeren. Ik verhoog jouw - in mijn mentale spelletje - score en bedank je om me te inspireren.

Leuk dat je het stereotype eruit hebt gehaald!

@madrid , dat is de reden dat ik pas begin te lezen als mijn eigen verhaal af is, dan heb je geen invloed en geen ontmoediging door de andere verhalen en ideeën!

@Tony, ik weet niet precies waar dit over gaat, maar geheel tot uw dienst!

@Dinneke, dat probeer ik ook vaak te doen, maar ik schrijf langzaam en mijn nieuwsgierigheid wint het vaak.

Sorry voor mijn vorige onduidelijke reactie. Ik doelde op mijn vorige reactie of het wel ok was om de mix te maken van beschrijven van dialoog en dialoog. Het wrange gevoel zit hem in het tijdsgebruik zoals @Marianne duidelijk maakt. 
 

@Vincent Zijffers, met genoegen gelezen, geeft weer eens een ander kijk op magere Hein. Ben het wel eens met @Marianne dat in je intro "de meeste" (niet meesten, dat zijn personen) en "altijd" een tikje wrijven. Want "altijd" impliceert "alle interviews", en dat zijn er meer dan de meeste. 

Verder vind ik je reactie op de dood een beetje rare mix van gevoelens: verbazing, respect....aanbidding? Verbazing kan ik me goed voorstellen, respect.. beetje mwah, maar aanbidding? Als in zwijmelen? Ik zie het probleem, maar ik denk dat je misschien beter kan melden dat je na korte tijd al als een blok voor haar gevallen was. 

Tenslotte vind ik haar conclusie wat inconsistent. "laatste organisme sterft" -----"stoelen op tafel". Dat organisme hoeft imo niet: "als ik de laatste heb gehaald, zit mijn werk erop" of zo. Ze meldt tenslotte nergens dat ze ook voor koeien, kippen en vlinders verantwoordelijk is. 

Hoi Marianne,

Dank voor je uitgebreide reactie. 

Ik dacht dat ik alleen in de intro verleden tijd heb gebruikt (waar mijn voorstellen bij hoort), en daarna consequent tegenwoordige tijd heb gebruikt. Het voorbeeld dat je omschreef was bedoeld als omslagpunt van verleden tijd naar heden. Ik weet niet of je dat bedoelde? Misschien had het hele stuk in de tegenwoordige tijd gemoeten?

Dank je wel voor je opmerkzaamheid vwb Meesten & Altijd. Je wilt niet weten hoe ik heb lopen stoeien met die zin (en hem dus nog niet sterk heb kunnen neerzetten.)

Hoi Bobcom,

Dank voor je reactie en feedback.

Wat ik met de uiteenlopende gevoelens heb willen uitdrukken is vooral verwarring maar ook honger naar het beter leren kennen van een intrigerend figuur als de dood. Het ging me niet om verliefdheid. Het ging me meer om Djeez! HP interviewt iemand die de zielen verzamelt en ze naar het hiernamaals begeleidt. Er zijn er niet veel die die job hebben en HP kijkt wat tegen haar op in die zin. Hij is tenslotte 'maar' journalist.

Eens met je tweede punt; dat zal ik aanpassen. Als is de Dood natuurlijk wel verantwoordelijk voor alle levende organismen.

Hey Vincent!

Ik snap het...vond je tekst overigens echt leuk hoor. 

- Ik zou toch consequent kiezen voor ofwel verleden tijd, ofwel tegenwoordige tijd. Maar da's puur op gevoel. Ik schrijf net en heb nog niet geleerd "hoe het hoort". Maar de overgang "voelt" niet logisch voor mij. Je hebt het over hetzelfde interview. Of je blikt daarop terug, of je maakt het in het nu mee. 

- De zin loopt nu al stukken beter! Zou er inderdaad de meeste (ipv meesten) van maken. Je hebt het over de interviews. Dan is het prima. :) 

@TonyCoppo, Dank voor je verduidelijking.
Ik reageerde natuurlijk op het verhaal en niet op jou bedenkingen, die ik volgens mij bij het schrijven nog niet gelezen had. Je reserves kan ik mij ook heel goed indenken: door die mix, die jij beschrijft, lijkt het of de schrijver geen keuze kan maken.
Maar ik merkte al op dat ik het zelf heel anders aan zou pakken, en ieder heeft zijn eigen schrijfstijl.

Goed geslaagd met deze opdracht. Nergens wordt de dood onvriendelijk en het oordeel van de schrijver blijft achterwege.