Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#335 Da da pa-pa

Een zondagochtend in de zomer. Zonnestralen zoeken hun weg door de gordijnen heen, waardoor in onze slaapkamer een aangename ochtendschemering heerst.

Nadat Esina wakker werd, legde ze haar hoofd op mijn borst en sloeg haar arm om mij heen. Zo lagen we een poosje na te soezen zonder te praten of te vrijen; gewoon stilletjes genieten.
Gebrabbel uit de babykamer liet ons weten dat Rosa wakker was. Esina stond op en ging haar verzorgen, ik bleef liggen en koesterde de warmte en de vertrouwde lichaamsgeur die Esina achterliet in ons hemelbed.
Ze kwam even later de slaapkamer binnen met een stralende Rosa op haar arm, net als haar moeder met een brede lach op haar gezicht.
‘Da-da da-da,’ zei ze terwijl ze haar armpjes naar mij uitstrekte.
‘Goeiemorgen lieve schatje, heb je lekker slaapjes gedaan?’
‘Da da da.’
Esina legt haar op mijn borst.
‘Ga jij maar lekker bij papa liggen, mama gaat in bad.’

Vanuit de badkamer klinkt het geplons en vrolijke geneurie van Esina.
Rosa ligt naast mij en kijkt me met haar grote blauwe ogen aan.
Ze voelt heerlijk zacht, ik kan er geen genoeg van krijgen haar te strelen en te knuffelen. Als ik haar kusjes geef ruik ik die heerlijke babygeur.
Ze doet ‘pfffrrrt’ met haar lipjes, waardoor spuug op mijn gezicht spettert.
Ik lach, leg mijn hand op haar rompje en schud haar zachtjes heen en weer.
‘Hè bah, klein viezerikje, wil je dat niet meer doen? Je maakt papa helemaal nat.’
Ze schatert het uit en doet het nog een paar keer.
‘Da da-da, dááá.’
‘Zo, jij kan al goed praten. Kan je ook ‘papa’ zeggen?’
Een ernstige blik, en weer: ‘Da da-da, dááá.’
‘Let op, Rosa, zeg mij maar na: papa.’
‘Da dáá-dáá.’
‘Dat is al heel knap, Roosje, doe maar: papa.’
‘Da da dáá.’
‘Nog een keertje proberen.’
‘Da da, pa-pa.’
‘Yesss! Goed zo, lieve Rosa, je kan het al!’
‘Wat kan ze al?’ vraagt Esina die gewikkeld in een handdoek de slaapkamer binnenkomt.
Rosa kirt en strekt haar armpjes uit naar Esina.
‘Ze zei ‘papa’, is het niet geweldig? Zeg het nog maar een keertje, dan kan mama het ook horen.’
Esina tilt haar op en geeft haar een kus.
‘Wat is dat nou, Rosa Badhemd, je zou toch eerst ‘mama’ zeggen?’
‘Da da, pa-pa.’ Rosa schatert het uit.
Mijn dag kan niet meer stuk.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton, wat een lieflijk verhaal. Esina en Ton hebben dus gezinsuitbreiding gekregen. Van harte gefeliciteerd. Ja, dat eerste woordje. Goud waard. Met een glimlach gelezen.

Goeiemorgen lieve schatje, heb je lekker slaapjes gedaan  ---> Ja, dit is wat wij volwassenen tegen een baby zeggen. Het klopt taaltechnisch natuurlijk niet, maar op zo'n moment zal je dat niet boeien. Hier zou je wel kunnen schrijven: lief schatje of lieve schat.

Hè bah, vies kind, ---> je gebruikt overal verkleinwoordjes tegen het kind en hier staat dan zo'n onvriendelijke uitdrukking. Misschien zou je hier "klein viezerikje" of "kleine viezerik" kunnen zeggen. Klinkt net iets minder onaardig, want je bedoelt het liefdevol.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

En dan denk ik aan de te vroeg overleden Vlaamse zangeres Ann Christy die zong: 'Dat heet dan gelukkig zijn'. Knap werkje, Ton.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, dankjewel voor je felicitaties en complimenten.
Je tweede suggestie gaf mij te denken. Ik hoor nog hoe er vroeger 'vies kind' tegen me werd gezegd, op een quasi-boze toon. Ik zei het later zelf ook tegen mijn kinderen, eveneens zonder kwaadheid. Maar ik ben het met je eens dat 'klein viezerikje' hier (zonder dat je de toon waarop het wordt gezegd kunt horen) toch wat liever overkomt. Dankjewel voor je meedenken!

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, dankjewel voor je reactie. Moment en plek vallen hier samen. In die slaapkamer kun je ook - op andere momenten - kotsend naast je bed liggen, of chagrijnig wakker worden als die rotwekker je 's morgens voor zes uur wakker maakt omdat de plicht roept. Andere geluksmomenten op die plek laten zich raden, hier koos ik voor een geluksgevoel van de buitencategorie. 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton,

Mooi verhaal. Een heerlijk moment van klein geluk. Fijn dat ik die met jullie mee heb mogen beleven. Het valt me wel op de de tweede alinea in de verleden tijd is en de andere alinea's in de tegenwoordige tijd. Was dat de bedoeling?

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi. Grappig is dat ik met een soortgelijk gevoel terugkijk naar die periode. Als ik er echt over nadenk was het heel anders 🙂. Veel zwaarder.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Tja, daar kan niets tegen op. :-)

Wat mij betreft schrap je de laatste regel. Je bent als lezer wel een enorme sukkel als je dat niet doorhebt. :-)

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Jurrit, dankjewel voor je leuke reactie.
De tijden; eerlijk gezegd heb ik daar van tevoren niet een vooropgezette plan voor gemaakt, ik ben gaan schrijven en het is zomaar ontstaan (weliswaar met af en toe een aanvulling, schrappen, verbetering en zo).
Maar als ik het achteraf moet verklaren, kom ik tot het volgende. In de eerste alinea schets ik de context, de achtergrond. In de tweede alinea is de aanloop naar de eigenlijke scene (wat ging er vooraf aan die scene). In de derde alinea vindt de eigenlijke actie plaats, in de ott.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Madrid, dankjewel voor je reactie. Fijn dat je het gevoel herkent. En dat nadenken; niet te veel doen, het maakt het leven soms nodeloos zwaar; geniet van je geluksmomenten en koester ze.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, dankjewel voor je reactie. Eens met je kwalificatie; tegen dit ultieme geluksgevoel kan inderdaad niets op. De laatste regel kon ik dan ook niet binnenhouden; dat die dag niet meer stuk kon, zal inderdaad slechts een enorme sukkel niet begrijpen, maar HP wilde dat gevoel toch nog even benoemen. Sterker nog; hij kon het wel uitschreeuwen van geluk.
Daarnaast; wat ik schrijf plaats ik op deze site en ik zou mijn forumgenoten zeker niet als sukkels willen betitelen. Ik ga ervan uit dat zij, mij kennende, geen aanstoot aan nemen die laatste regel. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton, heerlijke beschrijving van hoe een zondagochtend kan verlopen. Het komt me zeker bekend voor. Met veel plezier gelezen!

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Welk een lieflijk, teder tafereeltje! Heel mooi geschreven. (Maar zeker niet mijn mijn happy place. Kinderen? Brrr!)

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Vincent, dankjewel voor je reactie. Weet je zeker dat je op alle zondagochtenden de eerste keer wil meemaken dat een baby jou papa noemt? Dan krijg je het nog druk ... Maar het is wel goed voor de kinderbijslag  😋

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius, dankjewel voor je complimenten. We beschreven beiden een happy place waar een bed een prominente rol in speelt; mocht je last hebben of krijgen van kinderen, kun je ze altijd nog onder het bed uit jouw eerdere verhaal verstoppen ... 😋😱