Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

333 & 334 Kostbare genade

Kostbare genade is de verborgen schat in de akker, ter wille waarvan de mens heengaat en met vreugde alles verkoopt wat hij had, leest ze Bonhoeffers woorden en dagdroomt. Over Hem, die ze al haar hele leven kent. En hem, die ander, twaalf jaar nu al. 

Ze staat op, loopt de kloosterbibliotheek uit, de gang door en de koude ruimte met houten banken in. Ze wisselen een blik, met altijd net die extra sprankeling. Na al die jaren is er nog steeds verlegenheid. Bij hem, bij haar. 

Na afloop van de dienst opnieuw oogcontact, liefdevol, teder bijna. Hij blijft staan en mijmert wat. Al twaalf jaar leidt hij hier vaak de dienst. Nog altijd met bevlogenheid, ondanks de twijfel die hem soms bevangt als hij haar ontmoet.

Zij maakt een kleine kniebuiging voor het kruis, voor Hem, die nog altijd haar grootste Liefde is. Een vluchtige blik achterom, naar die andere grote liefde. Dan haast ze zich terug naar haar eigen vertrek, nog altijd haar gelofte trouw.   

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Marianne,

Dit is niet bepaald bekende kost, je komt het niet gauw tegen in de reguliere media. Ik zou graag wat meer informatie krijgen over de situatie. Hem met H is God, met h is de dominee? De bibliotheek zal bij de kerk horen, maar haar vertrek? Gaat dit over een platonische liefde?

Ik kom er niet uit.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hm...Ik was te cryptisch. Ik hoop dat het nu iets duidelijker is. Ik vond m sowieso minder gelukt. 

Ik beschreef een klooster met een kerkdienst, waarin een non al jaren liefde voelt voor de priester die de dienst vaak leidt, maar daar niets mee doet, omdat ze een gelofte heeft afgelegd. Ze offert haar liefde voor deze man op, en hij doet hetzelfde, vanwege hun liefde voor God. Zoals in de bijbeltekst/tekst van Bonhoeffer iemand alles opoffert. 

In het klooster is haar eigen vertrek, maar ook een bieb en een kerkje. De priester komt naar het klooster toe om de dienst te leiden, maar er zijn alleen uitgewisselde blikken, verder blijft het inderdaad platonisch. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ok, het was wel duidelijk dat de ander de priester is en ik had inderdaad een vermoeden dat zij wel een non moest zijn. Eigenlijk, alleen al het feit dat je er kloosterbibliotheek van gemaakt hebt, maakt het duidelijk.

Minder gelukt? Hm, je hebt de situatie wel goed getroffen.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, ik heb je eerdere versie niet gelezen, maar deze maakt echt indruk! Het leven in religieuze afzondering heb je goed geschetst, de stille liefde voor Hem en hem is mooi weergegeven, haast tastbaar. Complimenten!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal, Marianne. Religieuzen zijn uiteindelijk ook gewoon menselijk. 

De eerste zin hoeft niet tussen aanhalingstekens. Ze leest de tekst. 

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja fijn verhaal. De Platoonse liefde is overigens ook gewoon onder niet-religieuzen. Ik herinner me verliefdheden in mijn woelige jaren op juffen, mede-leerlingen en zelfs nichtjes die werkelijk jaren hebben aangewoekerd zonder ooit geconsumeerd te zijn. Als ik dat mijn kat vertel, schudt ie meewarig het hoofd. Volgens hem ben ik een watje.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marianne, ik vond het een mooi verhaal om te lezen. Het is voor mij duidelijk waar dit over gaat door de goede beschrijving.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

HaVeeWee, D_V, dankjulliewel voor de complimenten.

Haha, tsja, ik vrees dat ook ik voor jouw kat een watje ben. Ik houd van (het schrijven over) dit soort liefdes die wel gevoeld, maar nooit geconsumeerd worden, en niet meer geuit dan in een blik of gebaar.

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heel mooi! In eerste instantie dacht ik dat het om een getrouwde vrouw ging en een priester, maar de reacties vertellen mij dat zij een non is. In elk geval komt de verboden liefde heel mooi naar voren. Je hebt ook echt een hele mooie schrijfstijl.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Marianne, de inhoud van jouw prachtig verwoord verhaal lijkt op het mijne maar bij mij hebben de twee personen wel het leven samen aangedurfd. Ik kende hem niet maar weet nu dank zij jou dat Dietrich Bonhoeffer een vooraanstaand Duits kerkleider, theoloog, verzetsstrijder tegen het nazisme en schrijver van christelijke boeken is.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, bedankt! Ik zag dat je ook over een verliefde priester schreef, met een heel andere uitkomst. Ook mooi gedaan. 

Da's inderdaad Bonhoeffer. Ik las toevallig pas een deel van zijn boek (Nachfolge). Ik vind hem door zijn verzet tegen Hitler en tegen de route die de kerk inging interessant. Hij bepleit dat geloof gepaard moet gaan met echte navolging, wat een mens veel mag kosten, en dat je als kerk dus niet blind achter Hitler aan moet lopen. Hij bekocht zijn verzet met zijn leven. Ik denk niet dat Bonhoeffer erg van het kloosterleven was, maar er komen altijd vanzelf dingen uit mijn echte leven in de verhaaltjes, en ik las dit toevallig net. :) 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal, mooie heldere taal.
Ik bedacht dat het hier om twee verboden liefdes gaat, want het lezen van een lutherse theoloog lijkt mij niet gepast voor een roomse non.
Ik ben het niet eens met Fief; citaten horen tussen (enkele) aanhalingstekens te staan, maar je kunt er ook voor kiezen deze woorden cursief te maken.

Ik moet bij dit lied sterk denken aan het prachtige lied Soeur Marie Claire, gezongen door Miel Cools.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haha scherp, daar had ik niet eens erg in! Kom zelf uit protestantse hoek, maar blijf nooit zo netjes binnen dat hokje. Weleens een week in een klooster geweest en de bibliotheek daar had een verbazingwekkend breed scala aan boeken, dus ik heb haar zonder nadenken een boek van Bonhoeffer in handen gegeven. :) 

Ik maak het inderdaad cursief. Dat vind ik nog het mooist, denk ik. Geen idee hoe t hoort. 

Mooi lied, dankjewel, past er perfect bij.