Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#333 Tot aan mijn dood

 

“Ik verklaar dat ik mijn hele leven, of het nu lang of kort is, u zal dienen.”
Mijn stem galmt in de grote kathedraal als ik deze plechtige belofte aan mijn volk doe.
Had ik een keus? Ik denk het niet. Had ik kunnen weigeren? Net als mijn oom bij zijn broer deed en mijn zus opzadelen met deze taak? Niet echt, we leven in een tijd waarin ieder van ons zich in zijn lot schikt. Bovendien ligt het niet in mijn aard, daarvoor lijk ik te veel op mijn vader. Hij heeft me het plichtsbesef al vroeg bijgebracht.

Ik wist dat deze dag vroeg of laat zou komen, het had van mij ook wel iets later gemogen. Het zou me meer tijd gegeven hebben om van mijn jeugd te genieten, met mijn man een gezin te starten en mijn kinderen in hun belangrijkste levensfase groot te brengen zonder de druk van deze bijzondere baan. Mijn vader zou het me ongetwijfeld gegund hebben, ware het niet dat zijn einde veel te vroeg kwam.

De route naar de kathedraal stond vol zwaaiende en juichende mensen. De koets waarin we zaten, was allesbehalve comfortabel, maar ik bleef lachen en vriendelijk terugzwaaien. Mijn man slaat zich er tot dusver goed doorheen. Ook hij heeft zich moeten schikken in zijn lot. Dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. We hebben onze meningsverschillen, net als ieder ander koppel. We droomden wat we zouden doen als … Het blijft bij dromen.

In deze imposante kerk voel ik letterlijk de druk van wat me te wachten staat. De jurk die ik aanheb, past er perfect bij: de met goud- en zilverdraad geborduurde stof, afgezet met parels, is erg zwaar en ik kan me er nauwelijks vrij in bewegen. Hij blijft ook steeds haken aan de loper in de kathedraal. De mantel doet daar nog een schepje bovenop. De lange sleep lijkt me bij elke stap terug te willen houden.
De kroon op mijn hoofd weegt voor mijn gevoel een ton. Twee kilo, zeiden ze me bij het oefenen. Vooral mijn hoofd niet buigen, was het advies, anders breekt mijn nek. Dat zou wel een heel voortijdig einde zijn. Nee, ik zal mijn hoofd rechthouden, zo lang als het mij gegeven is.

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ingenieus, dit stukje over de Queen, Fief.
Ik begrijp het tweede deel van deze zin niet: "Net als mijn oom bij zijn broer deed en mijn zus opzadelen met deze taak".
In de tweede zin van de tweede alinea ontbreekt het woord 'zou' of moet je het woord 'hebben' weglaten.
Sorry, dat zijn veel tweedes.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, je hebt gelijk. Ik heb in de tweede alinea het woord "zou" toegevoegd.
Wat betreft de eerste zin: de broer deed afstand van de troon waardoor hij zijn broer opzadelde met het koningschap. De hp zou hetzelfde kunnen doen en haar zus het karwei kunnen laten klaren.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief,

Ik krijg meteen Maxima voor ogen dus ik kan ook niet alles volgen. Of heb je het over de Britse queen? Tja, ik denk dat zij ervoor geboren en getogen zijn, dan kijk je daar vast anders tegenaan, dat scheelt dan weer. Maar het is zeker een belofte die ze niet kunnen breken, bizar eigenlijk.

(Oh, ik zie nou jouw reactie. Weigeren gebeurt dus wel.)

Je hebt het iets teveel over de zware jurk en kroon, ik denk dat dat de minste lasten zijn. Goede invulling.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Got it. Mocht het toch gebeurd zijn zou het leven van Margaret mogelijk wat minder 'wild' geweest zijn.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja, de jurk staat symbool voor de lasten die ze moet dragen. Als je de tekst goed gelezen hebt, moet je er toch koningin Elizabeth in ontdekt kunnen hebben. Als anglofiel en fan van The Crown ligt het voor mij wellicht meer voor de hand.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een heel leuke invulling van de opdracht, Fief! 
Het is mooi om te zien dat de Queen al heel lang weet dat ze deze belofte aan haar volk niet kan breken, hoe graag ze ook zou willen. De geschiedenis van haar familie laat zien wat er kan gebeuren als ze dat niet doet...

Nog een klein aandachtspuntje: De jurk die ik aanheb lijkt symbolisch voor mijn huidige situatie komt wat geforceerd over. Ken je de show don't tell techniek? Dit is een voorbeeld van tell: je vertelt de lezer wat je als schrijver graag wil dat hij leest. Daardoor wordt de lezer uit het verhaal gehaald. 
Als je wel duidelijk wil onderstrepen dat er symboliek in het spel is, is het vlotter om iets te schrijven als: 
Mijn jurk valt net zo zwaar op mijn schouders als deze taak.
Mijn jurk voelt net zo zwaar als deze plicht, waarvan ik al jaren weet dat ik hem moet vervullen

Het is alsof de jurk mij wil pesten: ik heb het al zo zwaar met deze taak, en nu komt het gewicht van dit kledingstuk met al zijn versiersels daar nog eens bovenop. 

Probeer dus te vergelijken of te schrijven dat iets ergens weg van heeft, in plaats van het woord symboliek uitgesproken te gebruiken.

Verder leest je verhaal erg prettig. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Nadine, ik begrijp wat je bedoelt. Ik ga kijken hoe ik het kan aanpassen. Bedankt voor het lezen en je compliment.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Ik had jouw stukje alleen nog maar heel vluchtig gelezen dus ik weet niet echt of je al iets hebt aangepast. Maar dus, ik vind dit heel mooi geschreven:

'De jurk die ik aanheb, past er perfect bij: de met goud- en zilverdraad geborduurde stof, afgezet met parels, is erg zwaar en ik kan me er nauwelijks vrij in bewegen. Hij blijft ook steeds haken aan de loper in de kathedraal. De mantel doet daar nog een schepje bovenop. De lange sleep lijkt me bij elke stap terug te willen houden.
De kroon op mijn hoofd weegt voor mijn gevoel een ton. Twee kilo, zeiden ze me bij het oefenen. Vooral mijn hoofd niet buigen, was het advies, anders breekt mijn nek.'

Want in dit stukje geef je perfect de innerlijke strubbeling weer: Het plichtsgetrouwe versus het eigenlijk niet willen. Zelfs haar jurk lijkt haar te willen tegenhouden. 

Zelf heb ik overigens nooit naar de Crown gekeken, maar het weerhield mij er niet van om het stuk goed te kunnen lezen.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Madrid,  bedankt voor je reactie. Je hebt inderdaad de aangepaste versie gelezen. Fijn dat je het mooi vond.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sterk stuk. Ik dacht even dat het om Beatrix ging, maar de verwijzing naar het plichtsbesef van haar vader, maakte dat scenario onmogelijk. Ook het ontbreken van rellen trouwens.

Persoonlijk ben ik republikein en tegenstander van alle monarchistische poppenkast. Mede uit een oogpunt van menslievendheid. Je kunt het met goed fatsoen niet meer maken om bepaalde families op te zadelen met een verzonnen verhaal over blauw bloed en koningschap, waardoor ze aan het eind geen menswaardig bestaan hebben. Ik heb nu al medelijden met de dochters van Lex en Max.

Dit verhaal legt het bloot. De onzinnige plichten die je de nek breken. Als je toevallig wat minder sterk bent dan ijzeren Betje.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Mooi verhaal dat, denk ik, goed weergeeft wat zich op zo'n dag in het hoofd van een aanstaande koningin afspeelt. Je ziet het gewoon voor je hoe de dag zich ontvouwt. Ik struikelde wel over: 'het had van mij ook wel iets later mogen zijn geweest.' Van mij mag 'geweest' weg.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, The Crown all over! Ik ben ook fan van die serie en heb dus genoten van je verhaal. Mooi beschreven en overal sijpelt het plichtsbesef in door; zwaar en onvermijdelijk. Goed gedaan!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, als altijd blij met jouw compliment. Ik ben blij dat het overgekomen is zoals ik in gedachten had. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg goed! Leest vlot en geeft mooi weer hoe een belofte levens beïnvloedt. 

Als we dan toch proberen te helpen:

"Mijn man slaat zich er tot dusver goed doorheen. Ook hij heeft zich moeten schikken in zijn lot. Dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. We hebben onze meningsverschillen, net als ieder ander koppel. "

Goede zinnen en vlot lezend, maar ik denk dat je hier veel meer mee kan. "Dat gaat niet altijd zonder slag of stoot" of "net als ieder ander koppel" vertelt eigenlijk erg weinig hoe hp zich voelt, behalve dat ze alles plat relativeert, wat - in mijn inzicht - erg on-koninklijk is.

Genoten van je stuk.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel Tony, de zinnen die jij aanhaalt geven weer hoe ze ziet dat haar man ermee omgaat. Misschien niet koninklijk, maar wel menselijk. Ik laat het zo. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel Tony, de zinnen die jij aanhaalt geven weer hoe ze ziet dat haar man ermee omgaat. Misschien niet koninklijk, maar wel menselijk. Ik laat het zo. 

Eigenlijk heb je ten volle gelijk. Het zal mijn eigen wens geweest zijn om ze onmenselijker te maken. Dank!