Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#331 Op missie

 

Ik lig in een donkere kist en hoor stemmen. Samen met mijn broertjes en zusjes die zich rondom mij bevinden, word ik overgeladen in een vrachtwagen en vervolgens aan boord gebracht van een schip.  Dat weet ik omdat ik de zee kan ruiken en ik hoor meeuwen en ik proef het zout in de lucht.

Aan boord van het schip is het heel druk. Er is veel heen- en weer geloop en geroep. Onze kist is bij vertrek niet helemaal vastgezet en even later begint ze heen- en weer te schuiven, op het ritme van de zee. Ik voel me misselijk en heb zin om over te geven. Net als ik denk dat ik het geschommel gewend ben, breekt de hel los. Er steekt een zware storm op. De atmosfeer verandert en ik ruik angst onder de bemanning.

Ik hoor voetstappen en even later wordt de kist geopend. Een ruwe mannenklauw rukt me uit de kist en maakt spoedig een einde aan mijn bestaan. Ik ben op missie en vervul mijn levensdoel: opbranden als een mooie lichtkogel en redding brengen voor deze schippers. Ik ben gelukkig en vredig, klaar om te gaan en te schitteren boven de ruwe zee!

 

 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sofie, origineel aangepakt, een reddingspijl op zee. Lekker grimmig met een daardoor verteerbaar zoet einde.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sofie, jouw HP heeft een mooi doel in zijn leven en kan na het bereiken daarvan met een gerust hart uitdoven. Wat een opoffering. Prachtig beschreven met behulp van verschillende zintuigen, daardoor krijgt je verhaal een extra dimensie. Complimenten! 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sofie, wat een mooi verhaal, goed geschreven. Een vuurpijl met een missie. Graag gelezen. 

Dat weet ik omdat ik de zee kan ruiken en ik hoor meeuwen en ik proef het zout in de lucht. --- de laatste "ik" mag je weglaten.

... even later begint ze heen- en weer te schuiven, op het ritme van de zee. ---- in de zin hiervoor schrijf je ook al "heen- en weer geloop", misschien volstaat in deze zin "... ze begint te schuiven, op het ritme van de zee". Daarmee krijgen we als lezer al wel een idee dat dat van links naar rechts gaat. 

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een originele invalshoek, heel creatief! De laatste zin komt voor mijn gevoel wat uit het niets, de vuurpijl voelt zich na al die emoties ineens gelukkig en vredig. Als je in de rest van de tekst bijvoorbeeld een keer verwezen had naar dat ze ergens naar uitkeek zonder verder iets te verklappen, komt dat iets minder 'uit de lucht vallen'. Verder heel mooi gedaan!