Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 331 – Rampzalig gesternte

Mijn jongen is geen raddraaier. Het is best druk in onze lade, maar hij bewaart uitsluitend net vuurwerk. Grondtollen dus, typisch voor beginnelingen, al moet je de werptechniek niet onderschatten. Een paar banale sierpotten. En dan ik. La vuurpijl. Het klapstuk.

Af en toe, bij een feestje, verdween er een van ons. Steevast volgden, buiten, kreten van bewondering, waar ik een warm gevoel van kreeg, en dat is best tricky in een laatje vol buskruit. Op zulke momenten verkneukel ik me bij voorbaat. Want mijn hele lijf wil maar één ding: omhoog. Knallen.

Soms raakte hij me al aan, koesterend, en fluisterde hij woordjes. Daarna legde hij me weer voorzichtig weg en verkoos hij een mindere god. Nu is het zover. Ik ruik verbrand kruit en word helemaal wild van verlangen. Wat zou er zijn? Een jubileum? Oud en Nieuw? Nee, het is nog te licht.

Stuurs zet hij me in een fles en steekt me aan, zomaar op een doodgewone dag. Tijdens mijn vlucht hoor ik hem me vergoelijkend naroepen. ‘… voortaan verboden! Ik moest wel!’ Ik twijfel heel even of ik me vereerd voel of gewoon leeg. Dan, hoog boven het gekonkel, sterf ik, uit alle macht.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, ik had zowaar een brok in mijn keel. Allerlei uitdrukkingen flitsen door mijn hoofd: je moet op je hoogtepunt stoppen, nog één keer knallen, het spat ervan af. Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief, wat een topcompliment, thanks! Gaaf ook dat je al die associaties erbij krijgt.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zelf ben ik niet zo een knallenliefhebber maar bij dit stukje kan je niet 'onbewogen' blijven.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Bijzonder aangenaam sfeerbeeld! Welke woordjes fluisterde die jongen soms, vroeg ik me af? Ik twijfel wat je precies met “zomaar een werkdag” wil benadrukken. Ik moest namelijk even wennen aan het andere perspectief. Voor de pijl zelf, is die ene dag dat die zijn ding (eindelijk) doet, nooit “zomaar een werkdag”, denk ik dan. Ik lees dan vooral een dag waarop je werkt, of meer algemeen dat het geen weekend- of feestdag is. Oudjaar 2020 valt op een donderdag, is geen feestdag, dus is in mijn ogen wel “zomaar een werkdag” maar anderzijds niet “zomaar” een dag. Want eindelijk zijn we er van dat jaar af ;-). Kortom, ik ben in dubio of we toch niet 31/12 kunnen zijn, wat vroeger op de avond… Zou “doordeweekse dag” (niks speciaals) kunnen werken? Of “overdag” (in tegenstelling tot de avond of nacht) indien je dat dubbel wil benadrukken? Of is dat beiden niet hoe ik het moet lezen?

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuke tekst Kruidnagel, heerlijk hoe arrogant en neerbuigend 'La Vuurpijl' is tegenover de anderen in het laatje. Dat kwam voor mij heel goed over in de tekst. Hij of zij of jij deed me lachen. :-)

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Staf, bijzonder bedankt voor je uitgebreide reactie! Wat de jongen zegt zal wel lief zijn, maar we kijken door de ogen van de pijl, dus wie weet. 

'Werkdag' interfereert inderdaad met die andere betekenis (geen zon- en feestdag). Oudjaar is weliswaar een werkdag, maar zoals je beaamt niet zomaar een werkdag. 'Doordeweekse' interfereert niet: daar ga ik een gedachte aan wijden. Nadeel ervan is wel dat oudjaar dus ook meestal op een doordeweekse dag valt, maar de sfeer van het woord past goed. Bedankt voor je suggestie!

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, vol bewondering gelezen. Prachtig hoe je toewerkt naar het einde van zowel je verhaal als je HP. Je woordspeling met 'warm gevoel' en 'tricky in een laatje vol buskruit' vind ik prachtig. Chapeau!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Evelien! Ik moet bekennen: hoe korter het verhaaltje werd, hoe beter. Regel één volgde ik onbewust door de hele eerste alinea te schrappen. Misschien een goed model voor verbetering door schrappen: jezelf steeds een laag maximumaantal woorden opleggen. Daardoor ga je vanzelf kritisch kijken, meer als tweede lezer.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Sofie, bedankt voor je reactie! Onderschat nooit de psychologische diepgang van mooi vuurwerk. Zo mooi als het ooit was die nacht toen ik in Barcelona was op huwelijksreis, midden in de zomer, dat moet het vuurwerk simpelweg hebben geweten, wat het met me zou doen.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sterf ik, uit alle macht. - Dat vind ik heel mooi gevonden. La vuurpijl bleef een dramatische vamp tot op het laatste ogenblik. Mooi, Kruidnagel.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoe schrijf je een verhaal dat lezen doet

1. een opvallende titel

2 een nieuwsgierig-makende eerste zin

3. een afrondende laatste zin

4. een tussenstuk dat boeien blijft

 

Net als bij een maaltijd eigenlijk. Wat blijft is toch de smaak van het nagerecht. En die laatste zin is er typisch eentje om een tijdje bij na te smakken. Het tussenstuk leest niet heel erg soepel in eerste instantie, ondanks de korte expressionistische zinnen. Pas bij herlezing vallen de, wat wezensvreemde, persoonsvormen op hun plaats. Hoe dan ook, een voorbeeld.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste HvW, een heel fijn en gezond 2021 gewenst en dank voor je mooie analyse en metafoor en complimenten! 

Ik was erg benieuwd naar je voorbeelden van die 'wat wezensvreemde' pv's, maar ik geloof dat je bericht daar is afgebroken.

Mag ik concluderen dat je pas bij herlezing goed begrijpt dat het verhaal wordt verteld vanuit een vuurpijl? Dat was nochtans de opdracht.