Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#325 Mijn begrafenis in coronatijd (2)

17 november 2020 - 12:10

Het is bijna zover. De verpleegster vond het sneu voor me dat ik in coronatijd sterf, maar voor mij maakt het weinig verschil. We hebben geen grote familie en slechts een paar goede vrienden; de dertig halen we niet eens. Geeft niks, ik kreeg het altijd benauwd van massale bijeenkomsten. Het is alleen ongezellig dat iedereen zo verspreid moet zitten. Ik had liever mijn uitvaartmis in de crypte gehouden, een intieme ruimte, maar nu is alles anders.

Niet iedereen zal mee kunnen naar de natuurbegraaf-plaats; een prachtige plek op een beboste heuvel, toevallig aan de rand van het dorp van mijn moeder. Maar je kunt er altijd later nog naar toe. Ik heb een mooie plek die ik zelf ingezaaid heb, voor volgend jaar. De eenvoudige kartonnen kist, mijn lichaam in een blauwe nachtpon, zal de natuur niet erg belasten maar er juist langzaam in opgaan.

Daarna volgt de koffietafel. Gelukkig heb ik een sfeervolle gelegenheid gevonden volgens de regels. Je wilt de mensen immers niet met een lege maag naar huis sturen en zo kan iedereen ook mentaal afscheid nemen. De tafeltjes zijn groot genoeg voor twee mensen en anderhalve meter tussenruimte. Ook heb ik live muzikanten ingehuurd, net als op onze bruiloft. De koffietafel is natuurlijk ouderwets Limburgs: met koffie en thee, vlaai en zachte broodjes met beleg naar keuze. En soep! Daar hield papa van. Ik heb een heerlijke bospaddenstoelensoep besteld, naar mama’s recept; dat zullen mijn broer en zus meteen begrijpen.

Om het gemis aan sfeer nog meer te verdoezelen, heb ik geregeld dat de bloemen die de mensen meebrengen, gebruikt worden om de zaal op te fleuren. En, een ander idee waar ik best trots op ben, niks pretentieus ofzo: dat enkele vrienden en familieleden, wie er maar zin in heeft, wat anekdotes vertellen. Ik kreeg wel de indruk dat ze daar oren naar hadden.

De uitnodigingen liggen klaar. Ik heb kaarten laten maken met een foto van een prachtige avondlucht zoals vroeger op het doodsprentje van mijn opa, dat maakte indruk en ik vond het op de een of andere manier geruststellend. Familie en vrienden weten dat het nu ieder moment kan gebeuren. Meneer Frederiks, de priester, heeft me het Heilig Oliesel, het laatste sacrament, toegediend na mijn laatste biecht. Dat geeft me het prettige gevoel dat ik mijn leven zo goed mogelijk heb afgerond. Ik ben klaar voor De Reis. Ik kan wel zeggen dat ik het ongelooflijk spannend vind.

Gi

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2020 - 12:52

Is dit Nederlands Limburg? In het andere Limburg verloopt het net zo, behalve gaat men daar eerst naar de begraafplaats en daarna pas naar de koffietafel.Mooie beschrijving, Katja. In mijn grote familie langs moederskant waren de koffietafels zo uitgebreid dat het moeilijk was om er een zaal voor te vinden. Zo anders nu.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2020 - 19:56

Hoi Katja, handig voor de nabestaanden dat de hp alles geregeld is. 

De pastoor is me het laatste oliesel komen brengen ---- volgens mij wordt een oliesel toegediend of ontvang je het laatste oliesel. Dan zou de zin moeten zijn: De pastoor diende me het laatste oliesel toe. Of: Ik ontving het laatste oliesel.

met koffie en thee, vla en zachte broodjes  ---- bedoel je echt vla of vlaai. Bij vla denk ik aan vanille vla. Omdat je specifiek Limburg schrijft, denk ik dat je de Limburgse vlaai bedoelt.

in levende lijve ---- in levenden lijve. De zin vond ik overigens wat vreemd. Waarom zou je speciaal voor iemand die al overleden is nog soep bestellen? Dat je een stoel voor iemand vrijhoudt of een bordje erbij zet kan ik nog enigszins voorstellen, maar eten bestellen? 

Ik heb een mooie plek kunnen kiezen ----  Persoonlijk vind ik heb kunnen kiezen niet zo mooi lezen. Ik heb een mooie plek gekozen of ik koos een mooie plek.

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2020 - 21:16

Dankjewel Fief, ik ga e.e.a. veranderen.

Zoals de soep die voor iedereen is, als een gedachtenis aan de vader. Hij ziet dat, zonder er in levenden lijve aanwezig te zijn. Kunnen kiezen, omdat er niet veel keus meer was. In Limburg hebben we het, al naar gelang het dialect, over vla. Alleen omdat 'Hollanders' dat verkeerd begrijpen hebben zij het over vlaai. 

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2020 - 21:51

Tja, die Hollanders. Helaas als Brabander ken ik het ook niet anders dan vlaai. Vla is volgens mij in de rest van Nederland ook een zuivelproduct.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
17 november 2020 - 22:44

Bericht uit Utrecht met Hollandse wortels: vla is hier van die dikke troep en vlaai van dat dunne als je zelf geen zin hebt om te bakken. Behalve die ene vlaai in de Ardennen: daar kon niks aan tippen, maar mijn vriendin uit Aalst vond van wel.

 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever
18 november 2020 - 9:25

Ha Katja, leuke invulling van de opdracht waarbij je vanaf het begin begrip hebt voor de stervende. Een opmerking in de kantlijn: het is wel een heel rationele stervende. Niet iemand die op de drempel het leven overziet, bang is voor de dood, zich afvraagt waar het fout is gegaan, maar iemand die zich bezighoudt met de organisatie. De opdracht was natuurlijk nieuwe rituelen door corona, dus daar past het zeker bij, maar het zou misschien overtuigender zijn als je er ook gevoel in liet doorschemeren. Nu is het: 'ik ben gereed'. 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 november 2020 - 17:28

Ja je hebt waarschijnlijk gelijk Frank, er zijn echter wel degelijk stervenden die op de dood voorbereid zijn en er vrede mee hebben, maar dit kan best ook zo'n persoon zijn die haar gevoelens onderdrukt.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 november 2020 - 16:29

Hoi Katja, mooi opgebouwd. En inderdaad; het ademt de geest van 'Alles is klaar, laat Magere Hein nu maar komen.'
Het speelt zich af in de coronatijd en hoogstwaarschijnlijk in een ziekenhuis of verpleeghuis. Dat doet bij mij de vraag rijzen hoe realistisch het is dat meneer pastoor daar de zieke zo dicht mag naderen, zelfs het H. Oliesel mag toedienen, waarbij immers fysiek contact vanwege de maatregelen uit den boze is. Maar allez, het is fictie; alles kan, nietwaar?
Graag gelezen! 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 november 2020 - 19:14

Hoi Ton, bedankt voor je reactie. Met mondkapjes, plastic scherm en handschoenen is veel mogelijk. Het Heilig Oliesel wordt hoe dan ook toegediend. 

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2020 - 8:32

Hoi Katja,

Goede invulling van de opdracht, soms wel een beetje feitelijk alsof ik een testament lees. 'Ik kreeg wel de indruk dat ze daar oren naar hebben.' Zou ik volledig in de verleden tijd zetten.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2020 - 8:53

Dit verhaal pakt meteen in het begin de aandacht omdat direct duidelijk wordt dat iemand haar eigen begrafenis tot in de puntjes heeft geregeld en dat in de verdere alinea's redelijk onaangedaan uitwerkt. Dat is onverwachts en daarom vind ik het interessant. 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 november 2020 - 15:11

Nog steeds? Terwijl ik zo mijn best heb gedaan op de gevoelens🤔. Die zijn niet negatief, maar onaangedaan toch evenmin?

Dank voor je reactie Ines.