# 324 - De eerste moeder

Die titel alleen al !  Knappe uitwerking van de opdracht, een degelijk historicus waardig.

Molto grazie Gi!

Hoi Kruidnagel, ik ben altijd onder de indruk van de teksten die je schrijft, ook al snap ik er niet veel van. Zoals ik het nu lees heb je feiten en fictie met elkaar vermengt en beschrijf je het vertrek van Jill Biden die plaats maakt voor de eerste vrouwelijke president Michelle. Als dat toch eens mocht gebeuren. 
Het is me nog niet helemaal duidelijk wie de ik-persoon is. "Dat ik Jill leerde kennen was toeval" Ongetwijfeld mis ik de clou. Mijn geschiedeniskennis is, vrees ik, niet al te goed. Ja, ik schaam me diep.
Na 1838 is het nog twee keer meer voorgekomen dat twee democratische presidenten achter elkaar aan de macht waren, of mijn informatie is niet juist. 

Hoi Fief, allereest bedankt voor je mooie compliment! Meestal geef je best wel houtsnijdend commentaar hoor, en leid ik daar geen onbegrip uit af. Het is inderdaad een vooruitblik naar de fictieve maand januari 2029 (als Joey maar liefst 86 jaar oud is).

In de loop van de tekst staan redelijk wat eigenschappen van de ik-figuur. De clou gaat denk ik over moeders en dochters.

Wat ik bedoelde was eigenlijk de laatste Democraat na een Democraat met twee termijnen, maar dat detail was weggevallen in een schrapronde. Bedankt voor je oplettendheid, ik heb het weer teruggecorrigeerd.

nou, ik vind het ook lang niet makkelijk Kruidnagel. Maar knap dat je alvast vooruit gelopen bent, zo vermijd je ook de waardige overdracht ;). Je moet ff iedereen kennen, dus meer dan een keer lezen is wel een vereiste, maar wat zou dat. Weet niet of Jill nog steeds voor de klas staat en kan me niet voor stellen dat ze dat zal blijven doen, we zullen zien. En Obama voor de klas, haha, hij is Rutte niet!

Ik vond het een tijdje geleden best heftig om Bidens familieverleden te lezen op Wikipedia. En me baserend op de huidige verhoudingen en gebeurtenissen dacht ik: stel nou dat ook nog de enige volle dochter van Joe en Jill doodgaat? En ook interessant dat Hunter zo lucratief zijn positie lijkt uit te buiten en Ashley juist laat zien dat zo'n positie maatschappelijke verantwoordelijkheid met zich meebrengt, maar dat hij zijn zus wel aan de man heeft geholpen: een kno-arts, de gulden middenweg. En ook het gegeven dat Joe al zo stokoud is over acht jaar vind ik inspirerend. 

En er staan een paar subtiliteiten in, die het herlezen belonen, zoals de slotzin: zou Jill niet gewoon een dochterfiguur zoeken? En zou Yetty dat misschien zelfs een beetje uitbuiten, of juist helemaal niet beseffen?

Aha, ik wist er beetje van, maar nu snap ik dat je die informatie niet ongebruikt wilde laten. Mooi.

Kruidnagel

je schrijft meer dan behoorlijk en dat blijkt ook weer uit je verhaal. De invalshoek vind ik erg origineel, maar ik raak een beetje de pedalen kwijt in de manier waarop je de tekst opbouwt, en dat maakt het wat moeilijk te volgen.

Dat komt wellicht omdat je erg veel informatie wil geven en die in een korte tekst wil persen en op dat vlak zou ik nog eens herbekijken, hier en daar schrappen zodat je het wat strakker kan maken?

Johanna

Hoi Johanna,

Bedankt voor je snelle feedback! Wat een tof compliment. 

In eerdere versies stonden grappig genoeg nog veel meer uitweidingen, want ik weet dat ik moet schrappen. Goed om te horen dat het nog strakker kan.

Ik heb er voor de duidelijkheid alvast even een introotje bij geschreven. Intussen ga ik nog even nadenken over een verdere afslanking en de opbouw. 

Kruidnagel, bedankt voor het intro. Voor mij vallen nu meer puzzelstukjes op zijn plek. Nog steeds onder de indruk.

Mag ik nog even? In de reeds zo erg getroffen familie Biden vind ik dat er niet nog eens iemand hoeft dood te gaan. Voor mijn eigen gemoedsrust zou ik verkozen hebben dat Ashley de oude Trump neerhaalt en dat Hunter als officier van Justitie zijn halfzus helpt vrijspreken. But anyway...

Nee, Ashley zou dat nooit kunnen... Hunter doet zijn naam eer aan en laat de oude Trump veroordelen voor 'belastingfraude,' waarna Ashley hem helpt reïntegreren en haar man de oude 🦊 voor veel 💰 een nieuw gezicht bezorgt.

Hoi Kruidnagel, ik vind je verhaal mooi geschreven. De relatie tussen Yetty en Jill is interessant. Het kan zo zijn dat vriendschappen tussen bekende en onbekende Nederlanders toch voortkomen uit een interesse in het leven van een beroemdheid maar soms is de vriendschap al eerder gesmeed en is de beroemdheid blij dat er in elk geval iemand is bij wie ze zichzelf kan zijn. En ook, beroemd of niet, we maken allemaal de processen door. Je hebt Jill, Flotus elect heel menselijk gemaakt en dat heb je goed gedaan.

Dank voor je uitgebreide reactie en complimenten, Vincent! Goed gelezen, die verhoudingen tussen celebs en het gewone leven en de spanningen daarin.

Hoi Kruidnagel, ik zou maar wat graag mijn handen op dat dagboek weten te leggen. Deze toekomstige passage is absoluut geloofwaardig geschreven en ik ben nu heel nieuwsgierig naar Yetty. Ook al is het haar dagboek, de lezer komt meer over Jill dan over Yetty zelf te weten. Yetty's ware gevoelens ten opzichte van de first lady blijven voor mij onduidelijk. Maar dat maakt het juist interessant. Mooi gedaan!

Ha Chantal! Scherp geobserveerd. Intuïtief had ik er achteraf 'een soort dagboek' boven gezet, omdat de stijl me eraan deed denken. Maar feitelijk is het een lange innerlijke monoloog met een paar zinnen 'nu' erin en een uitgesmeerde minidialoog. 

Yetty maakt volgens zichzelf een ontwikkeling door van vertrouwenspersoon naar vertrouweling. Dat vond ik wel een mooie dimensie. 

Ik lees in de tekst wel wat gevoelens van Yetty over Jill: respect en bewondering, de verhouding wordt steeds minder ongemakkelijk, ze vindt Jills theorie rampzalig, maar houdt rekening met haar gevoelens, en warmt zich wellicht aan iets meer dan alleen de vriendschapsband.

Bedankt voor je compliment!

Hoi Kruidnagel,

Je hebt het mooi geschreven, maar zoals al gezegd is het een complexe tekst doordat er veel wordt beschreven en je wat voorkennis nodig hebt. Blijft staan dat het een mooie tekst is.

Dank je, Jurrit!

Hoi schrijfcoach,

Ik heb nog even nagedacht over de opbouw en inhoud. Het blijft en blijkt inderdaad een weerbarstige tekst.

Toch zijn het juist de weerbarstige elementen die het verhaal maken tot wat het is: veel beschrijving, wat voorkennis vereist, veel informatie. Geen duidelijke rode draad, een tikkeltje associatief. Zoals dat gaat in je hoofd.

Ik sla er weleens in door, alles hierboven, maar het hoort ook een beetje bij me. Ook daarom laat ik de tekst zoals hij is. De titel zet het zoeklicht op de moeder-dochterrelaties in het verhaal en de rest draait daaromheen: vrouwenemancipatie, racisme, verlies en verdriet, privé en publiek, onbekend en beroemd. Dat driedimensionale beeld is misschien veel gevraagd van een kortverhaal, en vaker lezen loont de moeite, maar een wegwerptekst heeft ook zo zijn beperkingen (naast de voordelen: in een verhalenbundel zou ik ze idealiter een beetje afwisselen).

En ach, misschien is het lui of pragmatisch, al heb ik er de nodige tijd in gestoken: het kan altijd beter.

Anyway: dank je voor de inspirerende opdracht! Ik vond het erg leuk om eens te werken op de grens van science fiction.