Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#317 Het einde van de one man show

 

Het is weer zover. Ik heb ze allemaal stil gekregen. Het geschreeuw op het schoolplein is opgehouden en de ogen zijn op mij gericht. Ik heb toeschouwers die niet klappen en me alleen maar met grote pupillen aankijken. Voor me krabbelt Mike langzaam overeind en wrijft over zijn rood aangelopen linkerwang. 
‘Ik zou je kapot moeten rammen, maar ik ben niet zoals jij,’ zegt hij vrij hard zodat iedereen het kan horen. Grote ogen veranderen in neerslaande blikken en hoofdschudden. Ik hoor iemand om de conciërge roepen en weet dat die bij het horen van mijn naam snel zal komen. 

In stilte vraag ik me af welke straf het dit keer gaat worden. Papierprikken, de tuin achter het schoolplein schoffelen, kroos uit het nabijgelegen watertje halen, alle prullenbakken legen. Ze hebben me zo ongeveer alles laten doen wat hier mogelijk is.  

Wanneer ik de oudere man naar binnen volg hoor ik achter me het bekende hoongelach en zelfs een voorzichtig applaus. Meisjes die als een blok voor Mike vallen giechelen. Meisjes die nog steeds niet doorhebben dat ze na een avond door hem weer werden ingewisseld.  We naderen het kamertje van de directrice, die waarschijnlijk ook nog niet doorheeft dat Mike haar gechanteerd heeft zodat hij wel naar 4 havo kon. Waarschijnlijk is hij al aanwezig in het gevreesde kamertje en zit een vergelijkbaar slijmverhaal vol overdrijvingen op te hangen. Die fantast is in staat om zomaar te beweren dat ik gedreigd zou hebben hem in het watertje bij het plein te duwen, hem zou hebben beroofd, misschien zelfs wel dat ik wapens bij me zou hebben. Wanneer ik voorzichtig de deur naar het kamertje open en zijn gladde gezicht aanschouw, weet ik dat ik deze one man show ga stoppen. Binnen nu en een kwartier zal ik iets uithalen waardoor ik direct van school zal worden gestuurd. 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuoso, ik ben heel benieuwd wat voor actie je in gedachten hebt. Goed verhaal, graag gelezen.

Ze hebben me zo ongeveer alles laten doen wat hier zo’n beetje mogelijk is. ---  zo ongeveer met zo'n beetje alles leest niet lekker. Het voelt dubbelop. Ik zou of "zo ongeveer" of "zo'n beetje" weglaten. 
Ze hebben me alles laten doen wat hier zo'n beetje mogelijk is. Of: Ze hebben me hier zo ongeveer alles laten doen wat mogelijk is.

...nog niet doorheeft dat Mike haar eigenlijk gechanteerd had zodat hij wel naar 4 havo kon. --- volgens mij met het "gechanteerd heeft" zijn.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Waar je vooral in de opdracht geslaagd bent, Virtuoso is dat sympathie opbrengen voor de dader hier niet zo moeilijk lijkt.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosuo,

Goed en helder verhaal. Je hebt de dader goed neergezet en je leeft mee. Ik had hetzelfde als Fief. Bij een enkele zin moest ik twee keer lezen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Stagiair
  • Redacteur
  • Uitgever

Ha Virtuosuo, denk dat je een voor iedereen herkenbare dader hebt gekozen. Goed dat je de daadwerkelijke laatste actie niet beschrijft - dat maakt de lezer net als Fief nieuwsgierig en geeft je verhaal een soort half open einde. Meevoelen met de dader heb je mooi gedaan. Komt denk ik vooral door de eerste alinea. Prima.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief

Dank voor de aanmerkingen. Ik heb de zin aangepast. De 'gechanteerd had' moest ik even opzoeken, dit is het verschil tussen voltooid verleden en voltooid tegenwoordige tijd. Bij voltooid tegenwoordige tijd schijnt de nadruk meer te liggen op het voltooid zijn van de handeling, dat lijkt inderdaad passender hier.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ GI

Dank. Vond dit misschien wel het meest lastige aan de opdracht, dus heb geprobeerd er extra nadruk op te leggen.