Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 299 – Wereld en wandel van Michael K

(J. M. CoetzeeLife & Times of Michael K)

Wat vooraf ging: Michael K is na vele omzwervingen weer beland in Kaapstad. Onderweg is zijn oude moeder overleden, die hij meetorste in een geïmproviseerde rolstoel, gefabriceerd van een kruiwagen.
Uitgeput en berooid vindt hij op de laatste pagina een bestaande slaapplek op kaal beton. Hij denkt dat daar normaliter een oude, gebrekkige zwerver de nacht doorbrengt. In de onderstaande slotzinnen fantaseert hij half dronken hoe ze getweeën teruggaan naar het platteland, want Michael ziet zichzelf primair als een boer.

De oude man zou dan uit de kruiwagen klimmen om zijn ledematen te strekken en kijken waar de pomp had gestaan die door de soldaten was opgeblazen, want alles moest zo nodig met de grond gelijk worden gemaakt, en klagen: 'Hoe komen we nu nog aan water?' En dan had hij, Michael K, een theelepel op zak en een lange rol draad. Dan zou hij de put puinvrij maken, de steel van de lepel tot een haak verbuigen en daar de draad aan vastknopen, en hem laten zakken tot diep in de aarde. En als hij hem optrok uit de schacht zou er water in de lepel staan; en dan zou hij zeggen: 'Zo blijf je in leven'.

Want alleen zo’n zwerver kende net als hij de waarde van de druppel en de kruimel die vandaag jouw kant op rolden, en met wat slimheid regelde je dat zelf. Grif zou de man hem vergezellen naar het platteland en hij kende daar nu wel de weg. Daar zou hij de man inwijden in de geheimen van de boerderij van Visagie op de onafzienbare rode vlakte, van de harde aarde die ze plant voor plant zouden irrigeren, net genoeg om van te leven en niet op te vallen.

Hij dacht terug aan de soldaten die hem hadden meegenomen naar het werkkamp ver buiten de stad. Alleen een woordeloze hongerstaking had hem daar geholpen. Pas toen hij half voor gek was verklaard kon hij op wat medelijden rekenen bij de vrouwen. Die hadden hem toen de pan leeg laten schrapen. Hele gezinnen werden er van de straat gehouden en te werk gesteld, want stel eens dat het straatbeeld vervuilde, en het was nog economisch verantwoord ook. In het kamp had hij geleerd om met weinig toe te kunnen.

Ditmaal zou er niemand meer zijn die zich opwierp als heer of meester, want de zoon van Visagie was gesneuveld, dat had hij gelezen. Zelf had hij destijds de zaden verstopt en alleen hij wist precies waar de pompoenen groeiden zonder de aandacht van het leger te trekken. En van zijn vele omzwervingen door Zuid-Afrika had hij dit geleerd: hij zou wel een zaad vinden, een bron, een akker, een metgezel, een stille plek als dat moest. En zou de man hem bedriegen, dan liet hij hem achter en begon hij gewoon opnieuw. Môre is nog ’n dag.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Vanochtend per abuis alleen de door mijzelf vertaalde eerste alinea geplaatst (ipv previewknop, ja, suf). Nu is het verhaal compleet. Have fun.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag kruidnagel,

Ik heb je inzending al een paar keer gelezen. Ik kan er niet goed bij, maar dat kan ook aan mij liggen. Ik ga je verhaal wat later rusten en het later op de nog eens lezen. Mogelijk helpt dat.

 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Wilfried,

Bedankt voor het lezen! Het is ook geen makkelijke slotzin. Ik heb hem zelf best een tijdje zitten herkauwen bij het vertalen. Fijn als je desalniettemin nog een poging waagt om ertoe door te dringen :-).

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Kruidnagel,

Wat een indrukwekkend verhaal is het geworden. Heeft de laatste zin daartoe bijgedragen? Dan ben ik blij dat ik voor deze opdracht gekozen heb. Het verhaal is een monoloog vol leven en daardoor is het moeilijker te volgen, want de rust van een beschrijving ontbreekt of de helderheid van een belevende ik in het hier en nu.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Odile,

Allereerst veel dank voor je reactie met mooi compliment en tip! En voor deze inspirerende, stijlvolle opdracht.

Qua ingrediënten van de fabula: alle credits naar Coetzee - ik heb het boekje ultrakort samengevat. De tekst komt dus inderdaad compleet voort uit je opdracht. Ook ik was er blij mee, want eerst een Japin herlezen, maar met het wilde westen kon ik niks; en toen toch mijn echte liefde, deze van J.M.C. die ik ook heb herlezen (herlezen van een roman: dat had ik mijn hele leven nog nooit eerder gedaan!). Goede herinneringen aan mijn eerste lezing (op een strandje aan het Gardameer; uit een materiële erfenis aan ons van een belezen boekliefhebster). Mijn vaste valkuil: te veel in 300 woorden stoppen. En de beginzin is zelfs al op het randje van fout zoals alleen een meester daar gracieus mee wegkomt: een droom. Waaruit ik de HP niet mocht laten ontwaken. En ten slotte: erg leuke aanleiding om Peter Verstegen eens naar de kroon te steken en gewoon zelf Coetzee te vertalen (andere koek dan mijn eigen werk! Maar gelukkig, als student deden we hem ook na met zijn sonnetten van Shakespeare).

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hier word ik erg blij van. Er spreekt liefde uit voor het werk van je favoriete schrijver en je gaat de diepte in. Herlezen van romans wordt aangeraden, omdat bij herlezen je andere dingen opvallen dan bij de eerste keer. Ik vond het niet erg dat je veel in 300 woorden stopt. Dat maakt het rijk. Ik gaf je een hint hoe je dit kunt onderbreken met beleving in het hier en nu en met setting terwijl je je oorspronkelijke tekst behoudt. Dit op jouw eigen manier. Misschien spreekt het schrijfboek 'Het naakte schrijven' van Christophe Nirav je aan.