Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#299 De gevallenen

 

Maar ik had alles wat ik wilde – alles wat ik nodig had – en het zou goed komen. Met ons allemaal. 
   Dat was wat ik toen dacht, wat ik hoopte. Maar het heeft niet zo mogen zijn.
   ‘Myra, rij langzamer. Alsjeblieft. Op deze manier jaag je ons de dood in!’ roept Kyle. Hij klemt zijn hand zo strak om de bijrijdersstoel dat zijn vingers wit wegtrekken.
   Met de gedachte dat er niet nog meer van ons hoeven te sterven, laat ik zuchtend het gas wat los. ‘Sorry, maar we zijn al laat en als we gevonden worden...’
   ‘De overheid wéét niet eens dat we nog leven,’ onderbreekt Kyle me. ‘De anderen wachten wel.’
   Ik strijk over de kieuwen in mijn hals. ‘Dat mag niet. Het is niet veilig. Ze...’
   ‘Myra...’ 
   ‘Ja, ja, ik moet ontspannen.’
   ‘Als jij op je hoede bent, zijn de anderen dat ook. En dat is niet goed. Niet vandaag.’
   Ik zucht. ‘Sorry, ik zal mijn best doen.’

Wanneer we bij de grasvlakte aankomen, zie ik de anderen niet - Ben houdt ze vast verborgen. Hoezo ik ben de enige die op haar hoede is? 
   We lopen naar de steen met namen erin gegraveerd - negen namen.
   ‘We dachten dat jullie nooit zouden komen.’ Klinkt een mannenstem vanachter ons.
   Als ik me omdraai flikkert de lucht en worden Ben en Sofia zichtbaar.
   Sofia rent op me af en slaat haar armen om mijn nek, haar veren kriebelen mijn huid.
   ‘Natuurlijk kwamen we,’ zeg ik, Sofia omhelzend.
   Ze laat me los.
   We draaien ons naar de steen om.
   Kyle beweegt zijn hand. Bloemen stengels groeien uit de grond over de steen. 
   Gezamenlijk verstrengelen we onze handen en buigen onze hoofden in eerbied voor onze gevallen vrienden. Hopelijk de laatsten in de strijd voor ons recht om te mogen bestaan.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fictiechick,

Je setting maakt me nieuwsgierig. Spannend verhaal, lijkt ook een boodschap in te zitten. Moest hem wel meermaals lezen om het verhaal een beetje door te krijgen.Toen ik las over schubben in de hals en veren wist ik pas dat het hier om vogels gaat, vermoedelijk kalkoenen schat ik in. Wellicht personages in eerste alinea goed schetsen.

'Bloemen stengels groeien uit de grond over de steen.' Wellicht; 'bloemstengels die uit de grond komen groeien over de steen.' Of misschien helemaal weglaten, want een bloemstengel moet wel heel erg snel groeien wil je dit letterlijk zien gebeuren :)

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Virtuosuo

Virtuosuo 

Fijn dat het nieuwsgierig maakt. Het zijn eerder mutanten - had de x-men in mijn achterhoofd. Kan me voorstellen dat dat verwarrend was. Het maximum aantal woorden beperkt in hoeverre ik het duidelijk kon maken. Maar kort samengevat: Ben heeft onzichtbaarheidskrachten, Sofia haar lichaam is bedekt met veren (nu zie haar voor me als half kalkoen XD) Kyle kan planten manipuleren(verklaard het snelle groeien) en Myra heeft een soort vis mutatie.

FictieChick

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fictiechick,

Mooi spannend en vol handeling geschreven. Fijn om het verhaal mee te maken zonder tussenkomst van de schrijver. Ik ging erin op. Ik was niet bedacht op genre en daardoor las ik twee keer de schubben in de nek, maar daarna kon ik verder. Ik verwacht wel in een kort verhaal dat er een afgerond geheel is en niet dat het als een deel van een langer verhaal leest. In een kort verhaal moeten de schubben er voor een reden zijn, niet alleen voor sfeer. Ze moeten een doel dienen. Anders hadden ze er net zo goed niet kunnen zijn.