Lid sinds
11 jaarRol
- Gewone gebruiker
Opdracht # 286 - Verloren en gevonden
Opdracht #286 – Verloren en gevonden
Met een mistroostig gezicht kijkt Anneke naar buiten. Het stormt, de kale takken van de bomen zwiepen heen en weer. Het gevallen blad wordt weer omhoog geblazen en komt weer in tuinen terecht die zo mooi winterklaar gemaakt zijn. Sommige eigenaren zijn daar niet blij mee en mopperen wat af.
Traag staat Anneke van de bank op en schokschoudert: waar kunnen mensen zich toch druk om maken. Het is gewoon puur natuur.
Tja, dat ben ik ook, denkt ze puur natuur. Toch maakt zij zich zorgen om die balk, die “ingebeelde balk” in haar lichaam, die haar tegenhoudt spontaan te zijn, om door te zetten waar ze mee bezig is. Er is altijd wel iets wat haar daarvan af houdt, een gevoel van onmacht. Irrationele gedachten weet ze nu.
Nou, die moeten dan maar nodig veranderd worden in rationele. Dat zal ik zelf moeten doen.
De meeste wind is gaan liggen. Ze loopt even de tuin in en ziet daar onder de conifeerhaag een merel wegschieten; een volwassen mannetje met gele snavel. Zo lang niet gezien en nu opeens …, wat leuk! Bij de schuurdeur ziet ze zwellende takjes aan de forsythia en warempel één helemaal geopend bloemetje! Dat is om blij van te worden, ze kijkt de schuur eens rond, pakt de bezem om wat houtsnippers van de tegels te vegen naar daar waar zij horen. De vogels zijn maar wat blij dat ze tussen die snippers naar insecten kunnen zoeken.
Anneke bukt om wat takjes op te rapen en dan … kijk nou, door de houtsnippers verschijnt die eenzame hyacint van vorig jaar. Hij is er weer. Hij heeft het op dat plekje zo moeilijk gehad doordat er steeds een fietswiel rakelings langs hem heen ging en soms wel eens zijn spruiten te pakken nam.
Met verbazing kijkt ze nu naar dit veel belovende bolletje, ze ontwaart zelfs het begin van de bloem. Een hoopvol gevoel bekruipt haar.
Wat dapper van je. Jij bent door jouw ‘balk’ gekomen, dan zal het mij ook wel lukken om de mijne op te lossen. Dankjewel.
(Wat jammer van dit grote witte vlak, aanvankelijk ging het wel weg, maar helaas nu weer terug)
Dag Riny Dat is mooi…
Lid sinds
5 jaar 4 maandenRol
Dag Riny
Dat is mooi geschreven en goed gevonden. Ik zou wel de eerste paragraaf nog eens helemaal bekijken want die lijkt me teveel in tegenstelling tot de rest van het verhaal. Tuinen winterklaar terwijl je iets verder aangeeft dat de lente begint te ontluiken.
Waarom zijn de tuinen niet lente-klaar? Zie je dat de takken niet meer kalend zijn maar al minuscule knopjes dragen?
Dat de eigenaren mopperen speelt in feite geen rol, want ze hebben geen verdere functie in je verhaal. Maar misschien moppert die hond wel die jankend binnen wil omdat hij niet van het winderig weer houdt?
Voor de rest wel genoten hoor.
Hallo Johanna, ... wat fijn…
Lid sinds
11 jaarRol
Als antwoord op Dag Riny Dat is mooi… door Johannawrote
Hallo Johanna,
... wat fijn dat je dit stukje gelezen hebt. De mopperende tuineigenaren leggen de link naar de natuur, waar Anneke zo van houdt. Zij zegt: het is gewoon puur natuur, dat ben ik ook en dan begint de clou van het verhaal.
In november worden de tuinen winterklaar gemaakt, gesnoeid, wat aarde bijgevoegd. Wij kennen nu zachte winters, dus daar was die niet verwachte hyacint weer.
Dank voor je reactie.
Hoi Riny, mooi verhaal,…
Lid sinds
6 jaarRol
Hoi Riny, mooi verhaal, mooie details! Wat mij betreft kunnen die schuingedrukte zinnen eruit, dit toon je eigenlijk al heel mooi door haar acties. Misschien is het ook wel sterker om te eindigen bij: Een hoopvol gevoel bekruipt haar.
Maar sowieso mooi verhaal.
Riny, een fijn lezende tekst…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Riny, een fijn lezende tekst, met jouw warme toon, waar ik zo van geniet.
Dit valt me op:Sommige eigenaren zijn daar niet blij mee en mopperen wat af.
Deze zin kan eruit in mijn gevoel, je beschrijft het al, die precieze types, die hun tuinen winterklaar (laten) maken.
Tja, dat ben ik ook, denkt ze puur natuur. Een komma na denk ik,
Ik sluit me aan bij Karel de cursief gedrukte zinnen kunnen eruit, je zegt het al zo mooi, naar mijn gevoel.
En het einde bij: Een hoopvol gevoel bekruipt haar.
Dat maakt het voor mij ook sterker en zo mooi inlevend.
Fijne dag.
Hallo Karel, … laat ik nou…
Lid sinds
11 jaarRol
Als antwoord op Hoi Riny, mooi verhaal,… door Karel123
Hallo Karel,
… laat ik nou denken dat dat de belangrijkste zinnen zijn van het stukje, daarom heb ik ze ook schuingedrukt.
De natuur heeft haar dus twee maal aan het werk gezet. Ik zal er nog eens over nadenken. Dat je het toch een fijn verhaal vond, doet me goed. Dankjewel.
Hallo mw.Marie, ... ik kijk…
Lid sinds
11 jaarRol
Als antwoord op Riny, een fijn lezende tekst… door mw.Marie
Hallo mw.Marie,
... ik kijk nu wat meer om me heen en laat dan mijn gedachten gaan.
Dat "denkt ze" kan er wel helemaal uit.
Die cursief gedrukte zinnen? : heb ik ook aan Karel uitgelegd. Trouwens, ik wilde daar ook beider balken (haar onzekere gevoel) aantonen. Die van Anneke is dus irrationeel en die arme hyacint moest met z'n koppie door die houtsnippers heen breken; een letterlijke balk voor hem.
Zo kwam het bij mij tot stand. Ik 'vergeet' dan weer de lezer.
Ik ben heel blij met je reactie en feedback.
Jij ook een fijne dag.
Wat een mooi verhaal! Hoop…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Wat een mooi verhaal! Hoop doet leven, dat blijkt zeker hieruit. Ik vind de schuingedrukte zinnen wel prettig lezen. Wel ben ik het met de rest eens dat je met 'een hoopvol gevoel bekruipt haar' die alinea wel kunt afsluiten. De rest blijkt namelijk wel uit het schuingedrukte laatste stukje.
Het gaf mij in ieder geval een goed gevoel.
Dag Joke, ... wat een goed…
Lid sinds
11 jaarRol
Dag Joke,
... wat een goed idee.
Ik zal dat dadelijk doen. Dank voor je meedenken.
Ziezo, weg. Nog even de grote vlakken geprobeerd, maar helaas ...
Het relativerend filosoferen…
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Het relativerend filosoferen tussen mens en natuur is een kunst.
Je hebt dat mooi in beeld gebracht, Riny.
Dag Yrret, ... wat fijn zo…
Lid sinds
11 jaarRol
Dag Yrret,
... wat fijn zo'n reactie van jou te ontvangen. Dankjewel!
Ik kom nu wat vaker in de tuin en zie dan dat zij zich niets aantrekt van het Coronavirus. Hoewel er genoeg beestjes in de grond krioelen; er zal er maar een kwaad willen. De natuur komt nu voor zichzelf op.
Hebben wij roofbouw gepleegd?
Riny schreef; Hebben wij…
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Titel voor een kort verhaal? Ik denk niet dat wij - jij en/of ik - roofbouw hebben gepleegd.
Hi Yrret, ... ik zag die…
Lid sinds
11 jaarRol
Hi Yrret,
... ik zag die wriemelende beestjes onder de houtsnippers; dacht aan bacteriën en virussen. De weersverandering, plensbuien - daardoor de overstromingen in Azië - de vulkaanuitbarstingen, de vuurzee"en in Australië. De slechtheid van de mens om te spuwen in het gezicht van de politie, beduvelen met mondkapjes en de hulpverleners aanvallen; wat voor beestjes wriemelen daar in de hersenen van die mensen.
Met roofbouw bedoelde ik, dat de mens zoveel nodig heeft voor zichzelf dat de grondstoffen van de aarde hierdoor uitgeput raken. De natuur denkt nu: sorry, ik heb genoeg gedaan; het is tijd voor een nieuw virus, alles moet maar eens gereorganiseerd worden.
Dat klinkt wel erg hard, maar dat zien we dan ook.
Ik kijk nog even rond:het…
Lid sinds
11 jaarRol
Als antwoord op Dag Riny Dat is mooi… door Johannawrote
@Johannawrote,
... ik kijk hier nog even rond: het lijkt wel of ik stil ben blijven staan, dacht ik:
De tuinen waren destijds winterklaar gemaakt. Dat zou beter geweest zijn.