Opdracht # 286 - Verloren en gevonden

Dag Riny

Dat is mooi geschreven en goed gevonden. Ik zou wel de eerste paragraaf nog eens helemaal bekijken want die lijkt me teveel in tegenstelling tot de rest van het verhaal. Tuinen winterklaar terwijl je iets verder aangeeft dat de lente begint te ontluiken. 

Waarom zijn de tuinen niet lente-klaar? Zie je dat de takken niet meer kalend zijn maar al minuscule knopjes dragen?

Dat de eigenaren mopperen speelt in feite geen rol, want ze hebben geen verdere functie in je verhaal. Maar misschien moppert die hond wel die jankend binnen wil omdat hij niet van het winderig weer houdt?

Voor de rest wel genoten hoor.

Hallo Johanna,

... wat fijn dat je dit stukje gelezen hebt. De mopperende tuineigenaren leggen de link naar de natuur, waar Anneke zo van houdt. Zij zegt: het is gewoon puur natuur, dat ben ik ook en dan begint de clou van het verhaal. 

In november worden de tuinen winterklaar gemaakt, gesnoeid, wat aarde bijgevoegd. Wij kennen nu zachte winters, dus daar was die niet verwachte hyacint weer. 

Dank voor je reactie. 

Hoi Riny, mooi verhaal, mooie details! Wat mij betreft kunnen die schuingedrukte zinnen eruit, dit toon je eigenlijk al heel mooi door haar acties. Misschien is het ook wel sterker om te eindigen bij: Een hoopvol gevoel bekruipt haar. 

Maar sowieso mooi verhaal.

Riny, een fijn lezende tekst, met jouw warme toon, waar ik zo van geniet.

Dit valt me op:Sommige eigenaren zijn daar niet blij mee en mopperen wat af.
Deze zin kan eruit in mijn gevoel, je beschrijft het al, die precieze types, die hun tuinen winterklaar (laten) maken.

Tja, dat ben ik ook, denkt ze puur natuur. Een komma na denk ik,

Ik sluit me aan bij Karel de cursief gedrukte zinnen kunnen eruit, je zegt het al zo mooi, naar mijn gevoel.

En het einde bij: Een hoopvol gevoel bekruipt haar.

Dat maakt het voor mij ook sterker en zo mooi inlevend.

Fijne dag.

Hallo Karel,

… laat ik nou denken dat dat de belangrijkste zinnen zijn van het stukje, daarom heb ik ze ook schuingedrukt.

De natuur heeft haar dus twee maal aan het werk gezet. Ik zal er nog eens over nadenken. Dat je het toch een fijn verhaal vond, doet me goed. Dankjewel.

Hallo mw.Marie,

... ik kijk nu wat meer om me heen en laat dan mijn gedachten gaan. 

Dat "denkt ze" kan er wel helemaal uit.

Die cursief gedrukte zinnen? : heb ik ook aan Karel uitgelegd. Trouwens, ik wilde daar ook beider balken (haar onzekere gevoel) aantonen.  Die van Anneke is dus irrationeel en die arme hyacint moest met z'n koppie door die houtsnippers heen breken; een letterlijke balk voor hem. 

Zo kwam het bij mij tot stand. Ik 'vergeet' dan weer de lezer. 

Ik ben heel blij met je reactie en feedback. 

Jij ook een fijne dag.

Wat een mooi verhaal! Hoop doet leven, dat blijkt zeker hieruit. Ik vind de schuingedrukte zinnen wel prettig lezen. Wel ben ik het met de rest eens dat je met 'een hoopvol gevoel bekruipt haar' die alinea wel kunt afsluiten. De rest blijkt namelijk wel uit het schuingedrukte laatste stukje.

Het gaf mij in ieder geval een goed gevoel.

Dag  Joke,

... wat een goed idee. 

Ik zal dat dadelijk doen. Dank voor je meedenken.

Ziezo, weg. Nog even de grote vlakken geprobeerd, maar helaas ...

Het relativerend filosoferen tussen mens en natuur is een kunst.

Je hebt dat mooi in beeld gebracht, Riny. 

Dag Yrret,

... wat fijn zo'n reactie van jou te ontvangen. Dankjewel!

Ik kom nu wat vaker in de tuin en zie dan dat zij zich niets aantrekt van het Coronavirus. Hoewel er genoeg beestjes in de grond krioelen; er zal er maar een kwaad willen. De natuur komt nu voor zichzelf op.

Hebben wij roofbouw gepleegd? 

Riny schreef; Hebben wij roofbouw gepleegd? 

Titel voor een kort verhaal? Ik denk niet dat wij - jij en/of ik - roofbouw hebben gepleegd.   

Hi Yrret,

... ik zag die wriemelende beestjes onder de houtsnippers; dacht aan bacteriën en virussen. De weersverandering, plensbuien -  daardoor de overstromingen in Azië - de vulkaanuitbarstingen, de vuurzee"en in Australië. De slechtheid van de mens om te spuwen in het gezicht van de politie, beduvelen met mondkapjes en de hulpverleners aanvallen; wat voor beestjes wriemelen daar in de hersenen van die mensen.

Met roofbouw bedoelde ik, dat de mens zoveel nodig heeft voor zichzelf dat de grondstoffen van de aarde hierdoor uitgeput raken. De natuur denkt nu: sorry, ik heb genoeg gedaan; het is tijd voor een nieuw virus, alles moet maar eens gereorganiseerd worden.

Dat klinkt wel erg hard, maar dat zien we dan ook. 

@Johannawrote,

... ik kijk hier nog even rond: het lijkt wel of ik stil ben blijven staan, dacht ik:

De tuinen waren destijds winterklaar gemaakt.  Dat zou beter geweest zijn.