Geen afbeelding
A v Engelenburg

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#291 Aanraking

 27 maart 2020 - 12:19

 

Ik zit op de vloer van mijn slaapkamer. Dezelfde kamer waar we twee weken geleden nog hartstochtelijk de liefde bedreven.
De laptop staat aan. Ik wacht tot hij binnenkomt bij het videobellen.
Ik voel mijn billen drukken op de vloer, mijn knieen verkrampen altijd in deze kleermakerszit. 
Daar is hij. Mijn geliefde, mijn levensadem. Ik zie zijn lachende hoofd.
De krullen die ik zo graag vastgrijp. We lachen. We praten wat over kleine, onbenullige dingen. “Redt je het” wil hij weten. “Nee!” wil ik schreeuwen. “Ik haat deze quarantaine. Ik vlieg niet meer omdat ik jou mis”.
Maar ik zeg het niet. 
“Tuurlijk,” doe ik nonchalant. “Deze tijd gaat voorbij, toch? Wat zullen we blij zijn als we weer samen zijn.”
“Dan ga ik je helemaal opvreten!” zegt hij. 
Ik lach maar het klinkt als een snik.
“Hé..”.zegt hij bezorgd. “Je bent verdrietig”.
“Ik mis je gewoon…”fluister ik.
“Ik mis het dat ik je niet kan aanraken, kan voelen!”
Hij schraapt zijn keel. Ik zie zijn ogen vollopen. “Ik mis jou ook…”fluistert hij. “Ik leef maar half. Ik ben geamputeerd…”
Een tijdje zeggen we niets meer. Ik strek mijn handen uit naar het scherm. Hij doet hetzelfde. We buigen naar de camera toe. Ik zie zijn mond heel dichtbij. Ik leg mijn mond ook tegen de camera. Ik hoor zijn adem via de speaker binnenkomen. Mijn adem stem ik af op zijn ademhaling. Zodra hij inademt, adem ik uit. Mijn inademing is zijn uitademing. 
We ademen elkaar in en uit. 
Na een tijdje sluiten we af. We fluisteren nog wat tedere woordjes naar elkaar. 
Dan ga ik slapen. 
In mijn droom komt hij bij mij. We vrijen. We hebben lief. 
De volgende ochtend lees ik zijn appje. “Vannacht van jou gedroomd….”.
Onze geesten hebben elkaar geraakt vannacht.

 

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 maart 2020 - 13:02

Hoi A, wat een mooi verhaal. Knap hoe je die mensen zo dicht bij elkaar hebt gekregen. Het was bijna voelbaar. Die laatste zin zegt alles.
Met bewondering gelezen.

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2020 - 0:44

Hoi AvEngelenburg, ontroerend verhaal, ik heb dit in een adem verzwolgen. Heel mooi!
Klein zeurtje; Red je het (red zonder t).

Mvg Ton Badhemd

En welkom op dit forum!

Geen afbeelding
A v Engelenburg

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2020 - 10:58

Dag Ton, 

Bedankt voor het welkom en je reactie. 

Inderdaad; ik zag de fout ook toen ik het al geplaatst had...!!!
Het was in volle vaart geschreven en verzonden...

Groetjes Anne

 

Geen afbeelding
IlsevdBerk

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2020 - 11:11

Een spannende invalshoek voor een mooi verhaal.

Ik heb het verhaal met veel plezier gelezen.

Ik bleef wel hangen bij de zinnen: 'Ik haat deze quarantaine. Ik vlieg niet meer omdat ik jou mis' Vooral deze laatste zin verwart mij en zorgt dat ik even uit je verhaal stap. Het wordt mij niet duidelijk waarom ze niet kan/wil vliegen.

Geen afbeelding
A v Engelenburg

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 maart 2020 - 14:34

Dag Ilse,

Het is afgeleid van de quote: "Wij zijn als engelen met één vleugel. Wij vliegen pas wanneer wij elkaar omarmen." 
Ik weet even niet meer van wie die is maar ik vind het altijd een mooi beeld. Zij kan niet meer vliegen omdat ze haar tweede vleugel mist. 
Ik besef dat deze achtergrondinformatie wellicht nuttig kan zijn maar zou niet weten hoe ik dat nog kan inpassen in het verhaal zonder té verduidelijkend te zijn....

Ik begrijp wel dat je dit een paar keer leest wanneer je de quote niet kent en er daardoor uitstapt.
Bedankt voor je reactie in ieder geval.

Groet Anne 

Geen afbeelding
IlsevdBerk

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 maart 2020 - 16:00

Beste Anne,

Dank voor je uitleg. Ik denk dat je het wel kan opvangen, zonder uitleg te geven.

Ik zou even naar de volgorde van de de twee zinnen kijken. De quarantaine bakent al veel af als eerste zin. Met een kleine aanpassing in de zin 'ik vlieg niet meer omdat ik jou mis' ben je er dan misschien al.

Dan blijft het beeld van de quote ook mooi overeind.

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 maart 2020 - 22:52

Mooi tastbaar opgeschreven. Die scène met de camera's zoenen vind ik erg goed gevonden. De liefde is overduidelijk en ook mooi invoelbaar is hoe ze het gemis ervaren, zij beschroomd is haar verdriet te tonen. Goed gedaan!